Chapter 1

"They are here!!!" sigaw ng isang babae sa gilid pagbaba namin ng sasakyan ng mga kakambal ko.

"The triplets!"

"I will do anything just to to have those blue eyes"

Napatigil ako sa paglalakad.

We're not triplets. We're quadruplets.

Isa pa, my eyes aren't blue. They obviously talking about my twins. Not me. Kasi kahit kailan, never naging ako.

Lastly, I will also do everything just to have a pair of blue eyes like theirs.

Sa aming nagkakapatid, ako lang ang bukod tanging hindi asul ang mata.

"Saiph. Tatayo ka nalang ba?" naiinip na tanong ni Bellatrix. Her full name is Ahn Bellatrix Sy. My sister na napaka suplada. Spoiled brat. She talks everything about fashion.

"No. I'm also breathing. Can't you see?" naiinis na tanong ko sa kanya.

Umirap sya sa akin at nagpatuloy sa paglalakad papuntang M.T. building. First day ng school ngayon pero mukhang kilala na ng lahat ang mga kakambal ko.

"Hi, little bitch" may humarang na matangkad na babae sa harap ko.

"Hi" walang gana kong sagot. Namula agad ang makinis nitong mukha. Kilala ko to. Jhanis Han. A basketball player. Sana nag model nalang sya. She got the looks and height. But she also play well inside the court.

"Listen to me, ayusin mo ang pakikipag usap sa mga amo mo." napakunot ang noo ko. Kelan pa ako naging yaya? "Sa triplets. Cuz you look like a trash with them" bulong nya at umalis na.

Naiwan akong tulala. Yeah. Mukha nga akong basura pagkatabi ko sila.

May humawak sa kamay ko at hinila iyon. Ell Pollaris. My favorite sister.

"Don't mind her, Eve. You're cute" nakangiti nyang sabi sa akin. Polaris is perfect. An angel. Ngitian ka lang nya, okay na lahat.

The only bad about her is she vomits. There is something in her na pag gusto nya ang tao ay sinusukahan nya ito.

Kadiri? Well sanay na kami dyan.

"I'm not minding anyone" I lied. Lagi kong iniisip yung sinasabi ng ibang tao.

"Good. So wag mo na ding intindihin ang mga kapatid natin na kanina pa naiinip sa iyo" natatwa nyang sabi. Namutla ako sa sinabi ni Polaris.

"Napaka bagal mo talagang kumilos no?" nangagalaiting sabi ni Bella.

"Ouch!" napadaing ako ng may marahas na humigit sa braso ko. Bumungad sa akin si Cam Altair. My hella brother. The only boy.

"You walk like a turtle-"

"Stop it, Kuya. You're hurting her." thanks angel Polaris.

Kuya Cam Altair. He is Dad's right hand. He speaks like him. He acts like him. Kaya sya lang ang dapat naming respetuhin higit sa iba pa sa aming magkakapatid. Kuya ang tawag namin sa kanya bilang nakakataas.

Binitawan ako ni Kuya Altair at galit na ipinukol ang tingin sa akin. Hinimas ko ang braso ko. Lagi nalang akong nagkakapasa dahil sa kung sino sinong nanghihigit sa akin. Buti nalang ay long-sleeves and uniform.

"Sorry, Kuya" mahina kong sabi. Lumambot ang ekspresyon nito at umiwas ng tingin sa akin.

Lumapit si Bellatrix sa akin at inayos ang gulo-gulo kong buhok.

"Bakit ba ang dry ng hair mo? parehas naman tayo ng shampoo" napapangiwi pa yun mukha nya habang sinusuklay nya ng gamit yung napaka ganda nyang kamay.

Mabait naman si Bellatrix paminsan. Pero syempre, hindi madalas ang minsan.

Habang inaayos nya ang hindi kaayos-ayos kong itsura, napatingin ako sa mata nya. Kahit buong araw ko tignan ang mata nila, okay lang sa akin. Ocean blue eyes.

Agad akong umiwas ng tingin ng dumako yung mata nya sa akin.

"M-Mukha ka nang tao" Alangan nyang sabi. She got me.

"Thanks" patuloy kami naglakad papuntang room. Buti nalang hindi na nagpapakilala. Para akong lulubog sa lupa kapag tinatanong Nila ako pag parehas kami ng apilyido ng mga kapatid ko.

Mabilis dumaan yung oras at break time na. Makakasama ko nanaman sila Polaris. Dahil hindi kami classmates sa subject bago mag break time.

Dumaretsyo ako sa cafeteria which is lagi naming meeting place.

Nauna ako. Where's Polaris? Usually syang ang nauuna.

Sandali akong napatingin sa right hand ko. Nakasuot ako ngayon ng skin-toned glove. Pag malayo ka ay hindi mo ito mahahalata agad. Sa kanang kamay lang ako nakasuot kasi dito lang naman kailangan.

Napapikit ako ng mariin ng maalala ko na naman yung nangyari two years ago.

Napadilat ako ng may humawak sa kamay ko na nanginginig na. It's Polaris. Agad ko syang niyakap at hindi ko mapigilang maiyak ng mahina.

"Shh. Wag mo nang isipin yun." bulong nya habang hinihimas ang likod ko.

"I-I hate t-them" nagagalit ako sa kanila. Ikinahihiya ko na maging parte nila.

"Don't say that." marahan nyang sabi. Umiling ako at hinigpitan pa nya ang ang yakap sa akin.

She's wrong. Kasalanan nila. Masasama silang tao. Sila ang dahilan kaya hindi ako makapagdamit ng maayos. Sila ang may dahilan kung bakit kailangan kong itago ang sarili ko sa loob ng mga telang to.

"Fix yourself." Bulong nya at pinakawalan ako. Kumuha sya ng panyo at ibinigay sa akin.

"Thank you, Polaris" tumango lang sya sa akin. Pagharap ko sa lamesa ay maymga pagkain na at nandito na din pala si Kuya Altair at Bellatrix.

Napayuko ako dahil sa hiya. Yung tingin nila sa akin, parang naaawa na nagaalala.

"Kain na tayo." pagbabasag ni Polaris sa katahimikan.

"You don't need to blame them to what happened two years ago, y'know" sabi ni Bellatrix. Napayuko ako sa sinabi nya.

"You don't know what you're saying" mahina kong sabi.

Napatawa sya ng mapakla. "Of course I know. I was there remember? Lahat naman tayo. Mag moved on ka nalang"

"Ahn Bellatrix" napairap sya ng marinig ang tawag ni kuya Altair.

"Why kuya? Its true! She's overreacting-"

Tumayo ako sa upuan ko at tumingin ng masama sa kanila.

"I hate you!" sigaw ko sa kanya at dali daling umalis sa cafeteria.

How dare her? Dapat naiintindihan nya ako.

Hindi ko ininda ang kakaibang tingin sa akin ng mga schoolmates ko. Lagi nalang. Ako nanaman ang mali. Laging sila yung pinapaboran.

Sana hindi ko nalang sila naging kapatid.