I need you.

/ L I V

I currently fixing my hair here in the rest room when Savi shouted.

"Liv baba lang ako sa nurse station!", paalam niya na hindi ko nalang tinugunan.

Sanay na si Savi sa ugali ko limang taon ba naman kami magkasama sa modelling industry and in underground organization.

Ilang segundo ang lumipas ay narinig ko ang pagbukas ng pinto sa labas. Bahagya akong sumilip sa labas at pigura ng isang lalaki ang papalapit sa kama na nagpakunot sa noo ko.

Inabot ko ang toothbrush na nasa sink at binali ang ulo nito bago dahan dahang lumabas papalapit sa lalaking nakatalikod ngayon sa akin.

I placed the sharp part of the brush to his right side of neck but I didn't expected his move. He hold my arms that holding the brush before he dragged and embedded me on the hospital bed.

"M-Mr.Han?"

My body is on bed but my feet still on the floor while Mr.Han is on my top holding my right hand at the top of my head.

I'm still in state of shock while looking at his two color hazelnut eyes. His smell is familiar.

"Opps! Am I still in hospital? ", Savi said with her big eyes looking with me and Mr.Han.

Binitawan na ako ni Mr.Han dahilan narin upang tumayo na ako't ayusin ang sarili ko.

"Umalis lang ako -", she didn't finished what she's going to say when I give her a death glare.

"Why are you here,Mr.Ha-"

"Call me Han.", he cut me off.

I throw the toothbrush brush on the table and fixed my hair.

"Okay Han what are you doing here?", I ask.

"About Lillian. ", he simply said and I remember what he said last night before they left, "Be - ."

Hindi na niya natuloy ang sasabihin niya nang tumunog ang cellphone niya at sagutin ito. Bahagya niya pa nilayo ang phone sa may tenga niya ngunit nang maidikit muli sa kanang tenga niya ang phone ay walang emosyon siyang nakatingin sa akin.

He ended the call and kept his phone in his pocket.

"I need you."

"Ha?", kunot noong tanong ko.

"Iba din.", rinig kong tinig ni Savi.

"Sisirain niya ang lahat.", halos magsitayuan ang mga balahibo ko sa katawan dahil sa pagtatagalog niya na may ekspresyong parang yelo.

"Sino?"

"Lillian. "

Kung hindi lang ako sanay sa mga mabibilis na sasakyan malamang napuno ko na ng suka itong sasakyan ni Han. Huminto kami sa halos kulay itim na bahay halos napakunot noo akong lumingon kay Han papalapit sa itim na gate na kusang bumukas.

Really? 

Bahagya pa siyang huminto upang lingunin ako and I took it as a sign to follow him. Halos tumatakbo na siya kahit parang naglalakad lang siya I mean yung lakad niya parang takbo ko. Nang itulak niya ang double door ay siya nalang pagkamangha ko dahil halos isang hallway lamang ito at sa dulo ay itim muli na pintuan ngunit mas malaki at makintab.

"Young master Lillian.", halos sigaw ng mga naka maid dress at ilang nakablack suit.

"You little monster please stop.",  mangiyakngiyak na wika ng isang lalaki habang nakamot sa ulo, "Finally you're here big monster ! I-I mean big brother. ", mangiyakngiyak pa siyang lumapit kay Han bago tumingala na parang may pinapasalamatan sabay tingin sa'kin.

"Are you my -"

"Lillian!", buo at umalingawngaw sa paligid ang pagtawag ni Han kay Lillian na kinatungo ng lahat maliban sa amin nitong lalaking nasa harapan namin.

Napatingala ako kung saan nakatingin si Han at halos malaglag ang panga ko ng makita ko ang isang mini helicopter sa taas at nasa loob nito si Lillian. Tulad ni Han walang emosyon si Lillian habang nakatingin sa katapat niyang malaking glass wall.

"Go down.", kalmado ngunit pansin sa panga ni Han ang bawat pagdiin niya sa dalawang salita.

"Baby Lillian. ", tawag ko sa kanya.

Napansin ko ang paglitaw ng ngiti sa mga labi niya na tinugunan ko rin, " Baba ka na.", I said.

Unting unti nang nakababa ang mini helicopter hanggang sa makalapag na ito kasabay ng paglabas ni Lillian upang lumapit sa akin at yakapin.

"Alam mo bang delikado ang ginawa mo? ", tanong ko sa kanya habang nakayuko at nakatungkod sa mga tuhod ko.

He nodded.

"Next time don't do it again ah.", pangaral ko habang inaayos ang buhok niyang kulot na kulay tanso at damit niya na medyo gusot," Anyway bakit mo ba ginawa yun? ", dugtong na tanong ko nang mabuhat ko siya.

'Someone's left me.',he wrote on his tablet and looked to his father .

Napalingon ako kay Han na nakatingin din sa anak niya pero pansin ko ang pagkanganga ng mga tao sa paligid namin lalo na nitong lalaki sa harapan namin.

"He's smiled. I saw it. ", he said with unbelievable expression on his face while pointing Lillian.

Lillian hugged me tightly and embedded his face on my in my neck.

Halos buong araw ako nakipaglaro kay Lillian ngunit hindi ako nakaramdam ng pagod. Nakakatuwa siya kasama kahit medyo bossy kaso parang may kulang ,hindi ko naririnig ang boses niya. I asked him to speak again but he just hugged me. He's not mute, I know it. He just need to learn and practice it.

And now I'm currently singing lullaby while tapping his side. Tanda ko pa kung paano ko ipanghele ang batang sinapupunan ko noon.

Anyway kanina ko pa gustong umihi ngunit sa tuwing gagalaw ako ay nararamdaman ko ang paghawak niya sa damit ko.

I touch Lillian nose and when he didn't react I slowly get up and placed a pillow there.

Ho! Success. Sleep well baby.

I kissed his forehead before I leave him.

Halos busy ang lahat nang makalabas ako ni hindi nga lumingon ang mga maid sa akin maging ang ilang lalaking nagbabantay.

"Tulog na siya? "

Napalingon ako sa lalaking nasa kaliwa ko. Siya yung lalaki kanina.

Tumango lang ako bilang tugon sa tanong niya.

"Anyway I'm Dain Montreverde -the youngest one.", he introduced himself and extended his arm.

"I'm Li-."

"Liv Sandoval.", putol niya sa pagpapakilala ko at mas binilisan ang pakikipag kamay sa akin ,"Ay sorry. Naexcite lang ako na nameet ko na ang future sister-in-law ko. "

"A-ano?", kunot noong tanong ko.

"I said I'm glad to -"

"Excuse me.", pagpapaalam ko sa kanya ng tumunog ang phone ko.

"Where are you na? 30 minutes nalang at magestart na ang shot."

I forgot the shot.

"Dapat pina-cancel muna kasi natin kulit mo rin kasi e!", pangaral niya.

"20 minutes. ", I said before I end up the call.

"I'm sorry Mr-"

"Just Dain.", nakangiting wika niya.

"Okay I'm sorry Dain but I need to go.", paalam ko.

"Hati-"

"Dain. ", napalingon kaming dalawa ni Dain kay Han na papalapit samin.

He's so good. He's wearing a black pajama and sando matching to his black frame of his eyeglasses. What should I expect in black mansion?

"Oh bro, future sister-in-law will be going na. ", medyo malungkot na wika niya.

"I'll take you to your home.", wika ni Han.

"No need may pupuntahan pa ako. "

"Then I'll take you there.", seryusong wika niya.

"No okay lang but can I barrow your car?But if  'no' it's okay  -"

"Here."

Halos mapanganga na naman ako nang iabot niya sa akin ang susi ng kotse niya.

"You s-sure?"

He just looking at me.

So maybe it's mean yes.

I snatched his key and run away ," Promise I'll give it back.", sigaw ko bago lumabas sa pintuang binuksan ng isang maid.

Nang makalabas ay sinamahan ako ng isang man in black sa isang parang warehouse.

Bago ako pumasok sa Mercedes-Benz Maybach Exelero niya ay mas namangha pa ako sa mga mamahaling kotse na nakaparada sa likod nang buksan ng lalaki ang ilaw.

Siguro kung nandito si Savi malamang nahalikan na niya isa isa yan.

Kaya pala okay lang sa kanya ipahiram ng basta basta ang kotse niya kasi maraming reserba.

A man is man.