Chapter 3 Part 2

[Courtney's Memories II]

7 years had passed since Revonne left. For the past years, Courtney always felt empty. She missed her best friend....

Courtney forced a smile as she looked at the huge mirror in front of her. She looked stunning at her beautiful gold gown. She's turning 15 yet she didn't have the vibe to celebrate it. She wanted her best friend beside her.

Courtney tried to forget her best friend for a day and decided to enjoy her party. She laughed and enjoyed everybody's company. For a moment, she realized that she doesn't really need to worry about Revonne.

Everything was perfect---------until a lady in a Red Dress with a high slit came in... She was always stunning. Her beauty captured everyone's attention that made everyone stop for a moment. Her lips wearing a red lipstick formed a smirk that made Courtney's heart thud fast.

"G-Gaze?"

Tannika's POV

Agad kong nabitawan ang kamay ni Courtney at napahawak sa dibdib. Everyone wasn't moving as if they were frozen. Di ko maipaliwanag kung bakit ako kinakabahan. Maybe because My Greatest Bestfriend who we haven't saw for years dodge in someone's life?

Peachy..... Also known as Gaze.... I didn't know that she's still socially active after being abducted by her father..... Ang sabi nya ay di sya mahilig makipag-interact sa mga ka business ng tatay nya.

I took Courtney's hand again and closed my eyes...

[Courtney's Memories II]

"Courtney..... Happy Birthday" Gaze kissed her on the cheeks and hugged her after giving The birthday girl a medium sized golden box. After an hour of chatting, Gaze grabbed Courtney's hand.

"I wanna talk to you privately" Kahit nag-aalinlang ay sumunod na rin sa labas si Courtney. Courtney and Gaze didn't really grew up as friends-----more like rivals. Courtney got a lot of attention---until Gaze came in her life. Gaze was much closer to Revonne than Courtney. A thing that made the girl hate her secretly.

Courtney was confused of the fast beating of her heart. She never experienced it before and it's new to her.

"What is it?" Courtney directly asked.

"Revonne won't be coming back and wouldn't remember you forever" shocked and hurt of what she said, Courtney toughened herself and believed to the thought that the lady in front of her is lying.

"Why should I believe you?"

"Coz you should. I'm just here to warn you about the news that she wouldn't be able to recognize and love you anymore like the way she used to. I'd be laughing if you'll try to force yourself on her." Gaze laughed evilly making the poor Courtney burst into tears. The thought that she already faded into her bestfriend's memory stabbed her.

"It's impossible for her to not remember me------"

"Alam mo naman siguro kung ano ako diba? I'd do everything just to make things mine and you know that I DON'T SHARE. First Come, First Serve" and with that, Gaze left Courtney crying in pain. She waited for her best friend but she recieved nothing but being forgotten.

Tannika's Point of View

Agad akong napahakbang papa-atras at tinignan si Courtney sa mata. So that's why she hated Revonne. I felt her. Muntikan akong madepress ng kinuha si Gaze... I loved her as a sister. Goodthing at bumalik naman sya pero di nga lang kami pwedeng magkita ng personal. Her dad might track us.

I snapped my fingers and the things continued moving. I smiled at Courtney and hugged her. And she's not really that bad after all. Kahit ganoon lang ang dahilan ay napakasakit noon. You waited for someone you loved for such a long time... tapos malalaman mo lang na Nakalimutan ka na pala nito?

Di ko alam kung ano ang ginawa ni Peachy kay Revonne pero wala akong magagawa doon. Peachy isn't also ordinary just like me... Kung may tao mang nasasaktan ng wagas, sya iyon. Nakasalalay sa kanya ang kinabukasan ng mga babae at isang maling desisyon lang, maaring mawala lahat ng pinaghirapan at mga sinakripisyo nya, at isa na ako doon.

I left Courtney puzzled and walked inside with a smile. Nakita ko kasi panandalian ang mukha ni Peachy, nabuo tuloy ang araw ko. Seeing someone I love makes my heart flutter and gives joy in me that feels like I haven't felt for a Century.

"AAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHH!!!!!" agad napatayo ang lahat at natigilan ng marinig ang napakalakas na tiling iyon. Di tili ng kilig kundi tili ng takot.

"Class! Stay inside" bilin ng teacher namin bago lumabas. Nakita naming madaming estudyanteng nagtatakbuhan kaya nagsilabasan narin ang iba.

Nang maiwan na akong mag-isa sa room ay napahalakhak ako. Oh god... siguro nakita na nila ang mga katawan. Nadagdagan iyon ng apat at wala na akong oras pang humanap ng matataguan nito kaya sa isinama ko nalang sa katawan nina Ysther.

I wore my worried face and walked outside. Dali-dali rin akong tumakbo kung saan tumungo ang iba pa. The place was so crowded. Nakita ko ang mga pandidiri sa mga mata nila at ang iba pa ay nagsuka pa.

"Excuse me...." nang marating ko ang harap ay kunwaring natigilan ako at pilit na tinakot ang sarili sa nakita. I should act more realistic.

I decided to stay away a little form the crowd dahil ramdam kong nakukulangan ako ng hangin. I hate it when I'm in the middle of a huge crowd. Nahihilo ako. Sumasakit ang ulo ko at nahihirapang huminga. I feel suffocated.

"Hey Cay!" Napaharap ako sa tumawag at nakita ang mga nag-aalalang mukha nina Rexie, Revonne at Rheanne.

Akmang ngingitian ko sila ng agad akong napatakbo sa malapit na puno at nagsuka. Hindi ako nasusuka sa mga katawang nakalatay roon kundi dahil sa nahihilo ako. Ahh.. Damn! Ba't ko ba nakakalimutang ayoko sa crowded places?

Agad akong napa-upo sa lupa. Madaling tumakbo sa posisyon ko ang tatlo at inabutan ako ng tubig.

"What happened over there?" nagtatakang tanong ni Revonne.

"T-There w-were dead corpses laying b-behind the building...."

Nag-usap kami sandali at nang mahimasmasan ay tumayo na ako. We decided na bumalik nalang muna sa rooms. Habang naglalakad ay naramdan kong may nakamasid. A furious person is staring at me right now.

Nang maabot namin ang dulo ng building, di masyadong malayo sa mga taong nagkakaguluhan pa rin ay napaharap saakin ang tatlo.

"Tignan kaya-----------CAY WATCH OUT!!!!!!" Agad akong napalingon sa likod at naging aktibo ng makitang may tumtakbong lalaking naka-itim saakin. Dala-dala ang isang magandang kutsilyo. Alam kong lalaki ito dahil sa maugat nyang kamay at sa bakat nyang muscles.

Akmang itutusok na nya ito saakin pero naunahan ko sya at mabilis na inagaw ang kutsilyo sa kanya. I kicked him in the back na dahilan ng pagkadapa nya. Di ako nag-aksaya ng oras at pumaibabaw sa kanya.

"What a weakling..." bulong ko sa isip. Agad kong tinanggal ang mask na tumatakip sa buong mukha nya. Everyone gasped and was in the state of shock to see the great Anderlyn Mansuetto below me. Trying to escape from my tight grip.

I knew it was him. I just killed his brother in heart, Ysther. Anderlyn is smart and would totally think that I killed his bestfriend because I was the one who Ysther last talked to.

"GET OFF ME YOU BITCH!!" Ginawa ko ang sinabi nya ngunit di pa ako nakakalayo ay mabilis nyang hinila ang paa ko kaya napilitan akong sugatan sya sa kamay.

"AHHH!" may pagkalalim yung pagtusok ko kaya napasigaw sya sa sakit. I acted scared for the sake of my image. Kahit gusto kong patayin si Anderlyn ngayon din ay pinipigilan ko.

"WHAT DO YOU WANT?!" Inis kong sigaw sa kanya.

"WAG KANG MAGMAANG-MAANGAN SHASTA!" akmang susugurin na naman nya ako kaya mas hinigpitan ko ang pagkahawak sa patalim. I was about to stand up ng may humarang sa harap ko. Ang limang shokoy... Thanks!

Di na ako nag-abalang tumingin pa dahil nahihilo na naman ako. Pinapalibutan na kasi kami ng mga tao. Nawawalan na ako ng hangin.

I stood up at naglakad papalayo pero pinigilan ako ng isang kamay. Ugh. Damn it. Nasusuka na naman ako----tapos may pabidang hahawakan ako?

I was about to face it when suddenly...

"CAY!!!!"

Napahawak ako sa ulo ng maibuka ko ang aking mga mata. I was a little bit shocked to see that I'm not in my dorm but in the clinic. Ugh! What happened to me was just mild. If ever makita ko muli yung Aderlyn na yun, di ko na sya papalampasin.

"Goodthing you're awake" The five hunky serpents stood up and hugged me. Ang drama pero di ko mapigilang mapangiti. Once again, they showed their love towards me.

"Of course I'll wake up. I didn't die young bastard" pagtutukoy ko kay Felix.

"We thought you are. You're a sleep for 5 hours and it's unusual because you only slept for 20 minutes the first time this happened" I raised my middle finger to him, Not believing what he just said. I stood up and got of the bed. I immediately went in the bathroom to check if I had any bruises on my face.

"Would you like to know what happened?" pilyong tanong ni Ydyxoro kaya napalabas ako ng bathroom. My hands automatically grabbed my own waist and smirked at him.

"I would love to" I sarcastically replied. Duh. As if I wasn't there.

"We were trying to stop Anderlyn when suddenly someone yelled your FAKE NAME. Dark punched Anderlyn one last time before running to your side. Good thing a guy catched you---------"

"ANTAGAL NAMANG MAKAKWENTO NITO! ENGLISH PA!" naiinip na putol ni Horrist.

"The guy didn't even got startled when you lost your conscious. Instead, he was mesmerised to your beauty and decided to stare at you instead of sending you to the clinic---------" pagpapatuloy ni Hades sa kwento pero agad rin itong pinutol uli ni Horrist na tumatawa.

"HAHAHHAHAHAHA! Hey Tam. Hades got jealous at pasalamat dahil hawak ka nung lalaki kundi nasapak na yun-------"

"Shut the fuck up Horrist" inis na saad ni Hades saka padabog na lumabas. Tumawa ng tumawa ang apat kaya di ko na rin napigilang mapangiti at masayang sinundan sya sa labas.

Hades and I got special feelings for each other kaya nagkakaselosan. Naisipan naming di pumasok sa isang relasyon dahil awkward pero pinangako naming para lang kami sa isa't isa hanggang sa mapagod. Weird ba? Paki nyo? Basta mahal namin ang isa't isa.

"HADESSSSSS!!" napabalikwas ito at napatayo ng tuwid pero nanatiling nakatayo. Hahaha. Ang cute.

Malawak ang ngiti ko habang naglakad pababa. Suddenly, A plan popped in my head. Hehe.... Landi landi din tayo pag may time HAHAHAHHAHA.

Sinadya kong di tapakan yung isa pa upang mahulog ako..... sa kanya YIIEEEE HAHAHAHHAHA.

"AYYYYYYYY!!!"

Dali-dali nya akong sinalo at sa pandaliang iyon.... Sya lang talaga ang nakikita ko.

"LABYU!" Di pa nga sya nakaka-recover ay hinalikan ko na sya. He stiffened for a moment pero tumugon rin sya pabalik. I gently closed my eyes. God knows how I missed this lips.

Kasalukuyan kaming naka-upo sa harap ng dean. Kanina pa ako nababagot at gustong-gusto ko ng patulan ang matandang ito.

"Ikaw Mr. Mansuetto... Ba't mo sinugod si Ms. Arevalo?" Sa halip na sumagot ay tinignan lang sya ng masama nitong loko-lokong nanginginig sa harap ko. Tsk. Galet Na Galet Gustong Manaket.

"ANO BA TONG MGA BATANG TO! MGA PIPI BA KAYO?"

"Ikaw? Bingi ka ba?" agad kong siniko si Dark na nasa tabi ko. Isa pa tong loko-loko ehh. Kung di nya lang sinuntok si Mansuetto, edi sana wala sya dito at kasama sina Hades sa labas. Bobo rin kasi.

"Excuse me?" gulat na tanong ni Bakla----Este. Dean pala.

"Ayy? Di nakaka-intindi ng tagalog. Translate mo nga Tam"

"How 'bout you? Are you deaf?" pagsusunod ko sa nakakatandang si Dark. Agad namula ang Bakla dahilan para tumawa si Dark ng napakalakas. Topakin rin ehh.

"MUKHA KANG KAMATIS NA EXPIRED HAHAHAHAHAHHAHA" agad kong tinakpan ang bibig nya dahil alam kong dadagdagan nitong bakla ang parusa na ihahatol saamin.

"Tinatanong ko kayo ng maayos------"

"Sinagot ka rin ng maayos" biglang sabat ni Loko-Loko. Mukhang naka-drugs ang gago amputek. Kanina pa nanginginig at namumutla.

"Nandito ka rin pala?" pang-iinis ni Dark kaya di ko napigilang batukan sya. Kanina pa tong ulo na to ehh. Di man lang marunong bumigay ng konting respeto kay bakla at sa adik na nasa harap ko.

"ARAY TAM AHH! ISUSUMBONG KITA KAY KUYA HAD------"

"Sige Dark. Ubusin mo ang pasensya ko't tatawagan ko si Peachy" agad syang natahimik sa banta ko at napa-upo ng maayos. Walang sina-santo tong lima kundi si Peachy lang. Why? Because Peachy can kill everyone with just a blink of an eye.

"Look...." tumayo ako at ibinagsak ang mga kamay sa mesa. Ina-antok na ako. Mukhang isang oras na kaming nandito ahh.

"That guy" turo ko sa loko-lokong nasa harap ko. "I don't know what I did that made him furious" pagsisinungaling ko.

"I came just to check out what happened. He attacked me. And this lunatic beside me was just trying to defend me. So if you wouldn't mind, This meeting is dismissed" dali-dali kong hinila si Dark at lumabas sa nakaka-matay na office na yun. Ang hina ng aircon.

"Anong nangyari sa loob?" tanong agad ni Horrist.

"Bingi lang--------" I was about to answer when a woman that I've been longing to hold crossed my eyes. Nasa kabilang bahagi ito ng field sa ilalim ng malaking puno at kitang-kita ko mula rito ang masigla nyang ngiti. Napapikit ako at nang muling ibinuka ko ang mga mata ay nandoon pa rin sya. Am I hallucinating or is it really true?

"Tam------"

"PEACHY?!"

k i t k a t:

if you liked this chapter please leave a comment or a vote😭 it helps the author and the book and it'll inspire me to write everyday💖