Chapter 38. Dream
KATATAPOS lamang maligo nina Jasel at Vince nang maalala niya ang nalalapit nilang kasal. Kaya nama'y ngayong araw ay niyaya niya ang lalaking pumunta sa maliit na simbahan.
"I thought you wanted to stay here all day?" tanong nito.
"Bigla kong naisip na gusto kong magpunta ng simbahan, eh."
"Then don't wear the dress."
At imbes na suotin ang sexy dress na pinili ni Vince para sa kanya, na susuotin nga niya sana ngayon, ay nangalkal ito ng mas angkop na susuotin niya lalo na't sa simbahan sila pupunta.
"Ako na. Magbihis ka na rin." Nakatapis lang kasi ang pang-ibabang katawan nito ng tuwalya. She felt guilty because it was obvious that he's turned on.
"I'll just take another quick shower, okay? Matagal ka namang mag-ayos."
Tumawa siya ng malakas dahil sa tinuran nito. "Don't milk yourself too much! Tirhan mo ako para mamayang gabi," biro niya at kunwaring sinamaan siya nito ng tingin.
"I said I'll take a shower, Jase."
"Oo, at alam kong magsasarili ka."
Hindi na nito napigilang mangisi. "I'll be quick."
Iyon lang at bumalik na ito sa loob ng banyo habang siya nama'y humanap na ng damit na isusuot. Instead of wearing a short dress, she chose her maxi dress that have patterned design. She would just also wear flat sandals later so if they'd go on a walk, it wouldn't hurt her feet too much.
She went to the bathroom to ask Vince if her dress was just okay, and her breathing immediately became heavy when she saw him panting while his left hand continued on stroking his now massive hard on. Napalunok siya nang napatingala ito at mariing nakapikit, namamaos na sinambit ang ngalan niya habang pinaliligaya ang sarili...
He was panting when his eyes were opened and met hers. Napuno sila ng pagnanasa.
Napadako ulit siya sa pagkalalaki nito at unti-unting nabubuhay iyon. It was twitching as some of its fluid was still leaking.
"Damn... No matter what clothes you wear, you're still beautiful. And..." Napapikit ito at ahad ding nagmulat. "Baby, I'll be back in a few. Do your make up now."
She giggled. "No, let's make it quick instead."
"Nakabihis ka na..."
Dahan-dahang lumapit siya rito habang hinuhubad ang suot na damit. "Ayan, nakahubad na ulit ako."
Nang makalapit ay agad niyang dinakma iyon. "Little Vincent is aching to be touched," may kaharutang sambit niya. She felt it twitch and got harder, then she started pleasuring him; and she couldn't wait for him to return the favor in a few.
Halos isang oras din ang nakalipas nang matapos, at halos kalahating minuto pa ang lumipas nang makarating ng simabahan.
"Ang tahimik mo?" puna ni Vince. Kanina pa kasi niya iniisip ang tungkol sa kasal nila. Ultimo maliliit na mga detalye ay inaalala niya.
"Is it really okay with you if I marry you using a different name?" tanong niya habang nakaupo sila sa mahabang upuan malapit sa altar.
"I'm okay with anything as long as you're alive. Naisip ko pa nga na kahit hindi na tayo magkatuluyan, basta makita lang kitang buhay..." Ginagap nito ang kaliwang kamay niya't pinagsiklop ang mga palad nila.
Her heart melted, but felt a twinge when he said the last words. She gazed at him seriously.
"Samantha Monique Abella isn't a bad name for a beautiful woman like you."
Agad siyang napangiti kasabay nang bahagyang pagtampal niya ang balikat nito. "So you still say cheesy stuffs, huh?"
"Only for you, baby girl."
"Nakakainis ka! Nakakakilig!" She liked it when he sometimes called her 'baby girl' with his husky voice. But she loved it when he uttered her name softly in his low tone.
Mula nang magkasama ulit sila ay ramdam niya ang pagbalik ng sigla ni Vince. He became optimistic about his life again—their lives. He wanted to go back to the hospital, and quit the agency. He always blabbered about he could give her everything that she wanted, make her feel more loved. That he could build her dream house and such.
"But I don't really have a dream house, Vince," katwiran niya.
"I have," tipid na sagot naman nito pero punong-puno nang kasabikan ang nasasalamin sa mga mata nito. "I wanted to build a big house to prepare for our big family."
Agad na pinamulahan siya ng mukha. "Mga anak agad ang iniisip mo, hindi mo pa nga ako nabubuntis!"
Ngumisi ito ng malapad. "I'll make sure you will get pregnant."
Napakagat-labi siya't mabilis na uminit ang pakiramdam dahil parang tuksong dumaan sa isipan niya ang mga pinagsaluhan nilang makamundong pagnanasa.
"I want to have a garden, so if you want to plant or take care of some flowers, you can."
"Mabigat ang kamay ko, eh."
"Or we could just hire a gardener," agap nito na nagpahagikgik sa kanya. At nagpatuloy agad ito, "Gusto ko rin ng malawak na playground para kapag magba-bonding tayo ng mga anak natin, kahit hindi na natin kailangang lumabas ay magagawa natin doon."
"Bakit naman? We could easily drive to the nearest playhouses or playgrounds."
"We'll never know what will happen in the future. That's why I want to build our house as comfortable we could get. That you, and our child, won't feel bored staying inside our house."
"Kung makapagsalita ka, parang hindi tayo lalabas ng bahay sa mahabang panahon."
Sumeryoso ang tingin nito. Kaya naman agad niyang tinapik ang braso nito.
"Loosen up! O, sige, ano pa ang gusto mo? Bakit labas lang ng bahay ang sinabi mo?"
He sighed and his eye smiles went back. "You're in charge with the interior, love."
"Akala ko ba, may dream house ka na? Iyon na lang ang i-chika mo."
Inakbayan lang siya nito.
"My dream house is your idea of having a dream house."
"H-Huh?" Her focus was now on his palm, resting on her shoulder blades. She gulped. Lord, sorry kung kaharutan ang naiisip ko sa loob ng simbahan...
"Let's go back?"
Nang humarap siya rito ay malapad itong nakangisi. Sinadya na naman nitong pabaliwin siya sa mga simpleng hawak nito. Napanguso siya.
"You're so adorable when you're flustered, Jase."
"Stop talking, please? I'm collecting my thoughts."
He laughed, and his laughter was full of life.Mabuti at walang gaanong tao sa simbahan kaya hindi sila makakaistorbo. She then smiled when she stared at him.
"I don't really want a dream house, Vince."
Tumigil ito sa pagtawa pero nakangisi. "You just thought about that now?" tukso nito. Paano'y nawala ang isip niya kanina dahil sa pagkakaakbay nito.
"Yes. Blame yourself. You're stirring up my mind."
"That's better."
Bahagya siyang yumuko para malingunan ang kaliwang balikat, at pinatong niya ang kanang palad niya sa likod ng palad ng kamay nitong nakahawak sa kaliwang balikat niya.
"Are you still thinking about the dream house?"
Ngumiti siya at bumaling dito. His face was really getting nearer.
"Let's go back to the suite, Jase..."
Natawa siya ng bahagya. "I just want to say that I don't want a dream house. We can live in my unit, or in your mansion. We don't need a new house, Vince. That'd be a waste of money."
Natigil ito sa paglapit ng mukha nito sa kanya. "But I want to give you..." Hindi tinapos ang sasabihin. "Kung ano ang gusto mo, sige."
"So... I was saying that I don't have a dream house, but I have a dream home with you."
He blinked twice and his face immediately got reddened.
"Kinikilig ka?" tukso niya.
"You always make my heart flutter, baby," anas nito.
Masuyo siya nitong hinalikan, dinadama ang bawat himaymay ng kanyang labi, at lumuhod ito sa sahig pagkatapos.
"I know that we are getting married soon, but I will still propose to you... all over again."
Hinugot nito mula sa bulsa ang isang singsing na may maliit at makinang na diyamante, sa isang tingin pa lang ay alam nang hindi basta-basta ang singsing na iyon.
"Will you be my Mrs. Vincent Lawrence Ramos?"
"I will always say yes to you, Vince..."