Heart

"Ma'am nagpupumilit talagang pumasok." The guard said. Inaalo pa rin namin si Krose na patuloy ang pag iyak.

Umahon si Krose at pinunasan ang luha. Tumayo ito at aambang aalis.

"Saglit lang ako," aniya at sumama na sa guard. Naiwan kaming naguguluhan. Baka sa susunod na araw ay magkwento si Krose. Hinayaan na lang namin ito at nanood nalang.

Nagising ako dahil sa isang tawag. Ala singko kami nakatulog dahil sa panonood. Bumangon ako. Magkayakap na natutulog si Lalisa at Soya, hindi na bumalik si Krose.

My phone is ringing. Kinuha ko ito at sinagot ng di man lang tinitignan kung sino ito.

"Hello?" simula niya. Pamilyar sa akin ang boses.

"Celestine?" Dagdag niya. Sa malamyos niyang tono ay napagtanto ko na agad kung sino ito.

She is my cousin and playmate way back 90s.

"Irene?"

"Ako nga, Celestine. buti naalala mo pa ako." aniya. Isa siya sa mga naging bestfriend ko noon at hindi ko malilimutan ang mga masasayang napagdaanan namin.

I think she's now in between twenty or twenty-five? Dahil eight years old pa lang ako noon at eighteen na ngayon. Its been 7 years since i saw her. Hindi ko lang alam kung ano na ang itsura niya ngayon.

"Napatawag ka, at saan mo nga pala nakuha yung number ko?" I asked. Nasa USA siya ngayon and im wondering kung saan niya nga nakuha ang number ko. Kay mama? kay Kuya Gab? Kuya Efron?

"Hindi na yun mahalaga. Gusto ko sana magusap tayo ng personal pag nakauwi na ako diyan? Alam mo na... Bonding na rin tayo" she said happily. Our conversation goes on.

Nalaman ko na graduate na pala siya ng college. Sa USA siya nagtatrabaho dahil nandun ang mga magulang niya. Ganoon pa rin ang pakiramdam ng samahan namin. We are comfortable to each other.

"TinTin!" I rolled my eyes bago lingunin ang tumawag. Tumatakbo siya palapit sa akin at nang maabot ako ay hinigit niya kaagad ang palapulsuhan ko. Mabilis ang takbo niya at muntik na ako makaladkad!

"Lalisa, Baket?!" iritado kong tanong. Hinihingal na ako paglabas ng campus. Huminto lang siya ng nasa likod na kami ng tindahan sa tapat ng school.

"Ah! k-kasi si Jeon..." kahit siya ay hinihingal.

"Anong meron?" humawak ako sa tuhod ko dahil sa sobrang hingal.

"Ayaw niya akong lubayan." sabi niya.

"Bakit naman?" kuryoso kong tanong. Hinila niya ako paalis pero may humarang na agad sa dadaanan namin. Isang batalyon na pinamumunuan ni Jeon.

Nagtiim bagang si Lisa at bumwelo. Before we escape, a large hand hold my wrist tightly.

"Let's go..." bulong ni Vrenson sabay hila sa akin.

"Tine!" protesta ni Lisa ng maiwan ko siya. Nagpupumiglas ako kay Vrenson dahil baka kung ano ang gawin nila Jeon sa bestfriend ko.

Dinala ako ni Vrenson sa sasakyan niya. Nung una ayaw kong pumasok kaya binuhat niya ako papasok.

"TULONG! TULONG!" sigaw ko sa labas.

"What the fuck, Celestine?!" Bulyaw niya. Agad niya rin sinarado ang salamin at pinaandar na ang sasakyan. Wala na akong nagawa kundi ang manahimik nalang. Pasulyap sulyap siya sa akin at tinitignan ko naman siya ng nanlilisik na mga mata.

"Hayaan mo na silang magusap" aniya.

"Saan ba tayo pupunta?" naiirita kong tanong.

"Saan mo ba gusto?"

"Gusto ko nang umuwi." Tapos na naman ang klase at sa tingin ko hinahanap na ako ni Mama.

"Don't worry nagpaalam na ako sa kay tita na magdadate tayo-"

"Ano?!" Bulyaw ko. Hindi ako makapaniwala sa sinasabi niya. Paano niya nakilala si Mama? Oo nga pala! Kilala na siya ni Mama noong elementary pa kami dahil mahilig magpunta si Vrenson sa bahay. Gusto niya si Vrenson para sa akin.

"Yup. I think Tita approved us." Nakangisi niyang sabi. Ang kapal talaga ng lalaking ito!

"I'm not!" tutol ko. Wala na nga akong nagawa kundi ang manahimik nalang.

"Hey..." a manly voice whispered. Dahan dahan kong idinilat ang aking mga mata. Mataas pa rin ang sikat ng araw. The smell of the bay is with wind.

In a minute, i saw Vrenson's flawless face clearly. He look like my angel guiding me. Umupo ako ng maayos at nilakihan na niya ng bukas ang pinto ng kotse.

"Where are we?" Namamaos kong tanong. Luminga linga ako at napagtanto na nasa Roxas boulevard kami.

Inalalayan niya akong bumaba at kinabahan ako sa lapit ng mukha namin. Seryoso ang mga mata niya. Naagaw naman ng mapula niyang labi ang atensyon ko. Suddenly, his lips smirked. Doon na ako natauhan! What the hell? Baka kung ano ang isipin niya!

Umiwas ako at naglakad na palapit sa dagat. Nakaramdam nanaman ako ng kakaiba. My heartbeat is in rush. Ramdam ko na sumunod na siya sa akin.

"Payapa na dito ng ganitong oras. Tanging hangin nalang ang kasama mo." pahayag niya. I glanced at him at ganun din ang ginawa niya kaya nag iwas agad ako ng tingin.

"Madalas ka ba dito?" Tanong ko. Im trying to have a good conversation with him dahil sa tingin ko yun ang dapat. My irritation slowly fade because of her innocent voice. Ano ba dapat ang ginagawa sa mga taong mabuti naman ang intensyon sayo? Simple lang, gawan mo rin sila ng mabuti.

I think that is the missing key in this world to be amazing. People nowadays was abusive. They abused your kindness and guilt. Kahit pakitunguhan mo pa ng mabuti, may nasasabi pa rin kapag nakatalikod ka.

"Yup. Dito ako madalas namamalagi kapag gusto kong mapagisa." His voice was serious.

I wonder at his personality? Bakit sa tagal ng panahon na nagpaparamdam siya sa akin ngayon ko lang gusto malaman ang tunay na katauhan niya. They saying that he is playboy and stubborn at hindi ko na alam ang iba. Maybe this is the right time to know him? To know if his intention with me is genuine.

"Kaya mo rin palang mapag isa? Ikaw lang ang kilala kong playboy na ganyan ah?" i said with humor.

"Yes. Hindi naman lagi nandiyan yung mga tao para sayo..." he said. Napatingin muli ako sa kanya at namangha.

Minsa, kung sino pa sa tingin mo ang masama ay may mabuti palang puso. Vrenson point of view was natural, genuine, and serious.

Sa pagkakataong ito sisimulan ko na ang mabuting pakikitungo kay Vrenson. Sa loob ng ilang taon, hindi siya kailanman nagsawa sa akin and i think those people is for keeps? Nowadays no one stayed in your life for a lifetime. Kaya matuto tayong tumanggap ng mga taong hindi kailanman tayo iiwan. A people who never break your trust, promises, and heart.