Told

"Salamat sa pagimbita!" Sabi ko nang makababa na ng sasakyan.

"Thank you for being with me," He seriously said. Hindi ko alam kung guni guni ko lang ito pero napansin kong may bahid ng kalungkutan ang mata niya. And if i am right...for what?

Hinintay ko munang makaalis si Vrenson bago pumasok sa loob. Pansin ko na kanina pa na may nakatingin sa bintana kaya di na ako nagulat ng makita si Kuya Efron at si Mama na nataranta pag pasok ko.

"Im back," I smiled widely at them.

"Kayo na?" Tanong agad ni Kuya Efron. Siniko siya na mama bago ako yakapin.

"Tumigil ka nga diyan, Efron!" Saway ni Mama. Umiling lang ako sa tanong niya at umakyat na sa kwarto.

"Hoy, Rubie. Kailangan muna naming makilala yan ah!" Pahabol niya.

Tamad kong binagsak ang sarili ko sa kama. May hangover pa ata ako. Hinihilot ko ang sentido ko nang biglang tumunog ang cellphone ko. Hudyat na may tumatawag. Kinapa ko ito sa bag ko at sinagot na agad.

"Hello?" I start, lazily.

"Celestine? Si Irene ito. Pwede na ba tayong magkita?" Malamyos niyang sabi. Napaupo ako sa kama para maseryoso ang usapan.

"Ah! Oo ba."

"Okay, See you later? Ill message you the details. See yah!" Aniya at pinutol na ang tawag. Nagulat ako roon. Bakit urgent naman ata? Pansin ko ang pagiging abala niya sa pagkikita namin at tingin ko may sasabihin siyang importante.

Kahit wala sa mood ay naligo na ako at nagayos. Alas diez lang ngayon at balak niyang makipagkita ng twelve o'clock. Hindi sa kalayuan lang kami magkikita. Dahil ito naman ang unang pagkakataon na makakasama ko siya ulit matapos ang ilang taon. I called it launch bonding.

Ang daming nagbago kay Irene. But, her white skin still glooming as well as her beauty. Matangkad ako sa kanya ng kaunti. Her eyes resemblance to Kairo. Her body was totally matured. I've wonder what will be my physical changes when i reach 20?

"Ang ganda mo pa din," Aniya matapos akong yakapin at makipagbeso.

"Ikaw din," Sabi ko. Nagngingiti ako. Masaya dahil muling nakasama ang kaibigan.

"Kumusta na kayo? Si Gab, Efron at si Tita?" Panimula niya.

"Okay naman, ikaw? Bakit hindi ka sumabay kila Kairo umuwi dito?"

Nagbago ang timpla ng mukha niya. "Well... i have some chemo that time." Aniya.

Nagulat ako roon. Chemotherapy is for the people who have cancer. Bago pa ako makapagsalita ay sinagot niya na ang tanong sa isipan ko.

"I got Leukemia..." She said. Napayuko at napakagat ng labi.

Im still shocked. "Kailan pa?" I asked.

"Nakaraang taon lang, i was diagnosed for two months because i have lupus tapos... Leukemia naman." Inunahan niya nang pinunasan ang nagbabadyang luha.

All this time, i thought she had an aesthetic life abroad. I can't believe that a healthy girl that i've played with is now in front of me... carrying a cancer. Nalungkot ako para sa kaibigan. I felt bad at her situation.

"I just want to see you and say something before... i... die." She straight forward.

Hinawakan ko ang kamay niya. "Bakit mo,v.v .bc.

v. ccsinasabi yan? Gagaling ka-"

"My doctor gave me a time to live. I only have two months." She is now crying so bad.

I didn't expect that our conversation was going so fast. She already admit her ill. Her death.

Lumalim ang usapan namin, napagtanto ko din na wig lang ang ginagamit niya. She put a dark red lipstick to cover her lips bloodless.

"Sana pala noon ko na ito ginawa. Noong mga panahong wala pa akong iniindang sakit." Aniya.

"I miss you so much... ikaw ang una kong naging kaibigan. And im very grateful to see and talk to you before i left this world."

Nalulungkot ako sa mga sinasabi niya. How can you even see a people giving you so much gratitude because her life is in time. Hindi ko na napigilan. I felt my warm tears falling down. Hindi ko kayang nakikita siyang ganito. Irene is kind, lovely, generous and brave. Seeing brave people suddenly losing their strength and hope made me cry. I salute her strength way back.

Mabuti nalang at tapos na kaming kumain. Dahil nawalan na ako ng gana.

"May isa lang ako papakiusap sayo, Celestine." Aniya. She gave me a tissue.

I nodded. "Anything... for you." Sabi ko.

"Promise?"

"Promise!" I replied.

Huminga siya ng malalim bago nagsalita.

"Pwede bang....mahalin mo si Vrenson?" Utas niya na nagpagulat ng todo sa akin.

My emotion suddenly gone. I've wonder if he know Vrenson? Sa tingin ko, Oo.

"A-Ano?"

"Balita ko nililigawan ka niya. Can you accept him as your boyfriend? For me." She pleasing.

Hindi ko nanaman ito inexpect! Akala ko may ibibilin lang siya o ano! Pero ito? She want me to accept Vrenson's feeling.

"Alam kong hindi mo alam na, naging girlfriend ako ni Vrenson. Dalawang taon din naging kami." Pahayag niya. Panibagong luha ang namuo sa kanya na agad niyang pinunasan.

Sobra sobra na ang pagkagulat ko ngayong araw. I received so much shocking revealed!

"What happened?" Nacurious ako.

"Iniwan ko siya dahil sa sakit ko. I need to recover and i promised to myself that i will back in his arms again. Pero panibagong sakit ang dumating. Alam ko sa sarili ko na hindi ko na makakasama pang muli dahil bilang nalang ang oras ko. Thats why i want you to continue the love that i pause. Dahil ikaw lang ang sa tingin kong masasapawan ang pagmamahal ko." She said dramatically.

"I know that before me, he courting you since elementary right?"

Wala na akong maisagot. Masyado nang occupied ang isipan ko sa mga nalaman. Her ill, her want, her relationship to Vrenson.

"Please, Celestine? Love him. And i promise to you that you will never ever regret it. Vrenson is one of kind man. Mahalin mo siya para sa akin. Please?" Pakiusap niya.

Tulala pa rin ako sa aking kama. Iniisip ang mga sinabi niya. Ang bilin niya. She want me to love Vrenson. Alam kong hindi mahirap mahalin si Vrenson, pero paano yung puso ko? Puso kong hindi pa handa. Paano ako lalaban ng wala pang sapat na armas?

Maybe i will force my heart to be ready? For Irene's wanted. For my friend's last will. Kaya ko bang pekein ang lahat ng ito? Siyempre hindi! Totoo ako sa lahat ng bagay.

Hindi pa ito dapat mangyari dahil hindi pa sapat ang napapatunayan ni Vrenson. Pero sa tingin ko kailangan ko munang gamitin ang kaunting lakas na naipon para sa pagmamahal? Hindi naman masamang sumugal hindi ba? Dahil ang buhay, ay hindi buhay kung hindi ka sumusugal.

Irene told me to love Vrenson. My love for Vrenson was told.