Chapter 9

Len's Mom POV

Anak kung pagod kana ok na kami wag mo na kaming alalahanin basta mahal na mahal ka namin anak. Ito ang mga huling bilin namin kay Len. Binawian na siya ng buhay

Alam kong pagod na siya at kaylangan niya ng mag pahinga alam ko ng babantayan niya kami sa langit....

Mark's POV

Bumili ako ng Boquet of sunflower para kay Len....

Pagkadating ko sa hospital tumakbo agad ako papunta sa kwarto niya

Nung binuksan ko ang pinto nakita ko ang parents ni Len na umiiyak at may naririnig akong machinang maingay

"Mark she is now resting" sabi ni tito

Umiyak na ako hindi parin ako makapaniwala na wala na si Len. Masaya namn ako dahil wala na siyang sakit na maramdaman pero ang sakit ng maiwan. Mahal ko siya talag at wala na atang makakapalit dun sa puso ko

Pumunta ako sa tabi niya at niyakap siya sa huling sandali....

"I love you" sabi ko hindi man niya masabing I love you alam kong narinig niya yun kahit wala na siya

After 6 months.....

I'm still suffering from my lost namimiss ko siya sa bawat segundo namiss ko ang labalu niya namiss ko ang ngiti niya namiss ko lahat sa kanya.

Nasa harap ako ng puntod ni Len dumating ang parents niya..

"Mark kamusta kana? Alam kong nahihirapan ka din alam kong namimiss mo siya kami din mark miss nanamin siya" sabi sa akin ni tita

"Sinisisi ko po sarili ko kasi ang dami niyang ginawa para sa akin ako wala akong nagawa para sa kanya" sabi ko at naiiyak ako

"Nako wag mong isipin yan nakita naming pinasaya mo ang anak namin umalis siyang may ngiti sa mga labi" sabi ni tito

"Kaya Thank you for that Mark" sabi ni tita

"Sana hindi mawala ang pagkakaugnay ng pamilya natin para sa alaala ng anak namin" sabi ni tita

"Opo, maraming salamat po" sabi ko at niyakap nila ako hindi ko na mapigilang mapaluha.