The beginning

Sa isang kaharian ay may may roong dalawang prisipe na nag nga ngalang Prince Rey at Prince Albert. Si prince rey ay may mahinang pangangatawan kaya hindi sya madalas lumabas ng castilyo, sa kabilang dako naman si prince albert ay may malakas na pangangatawan sya ay lagging sumasabak sa mga digmaan ng mga kaharian. Isang araw habang nag lilibot si prinsipe rey sa hardin at may nakita syang isang libro na nakaka akit sa mata ang kulay kaya naman kinuha nya ito at binuksan. Umupo sya sa ilallim ng malaking puno at doon nya sinimulang bahsahin ang libro, ngunit habang binabasa nya ito tila ba ay may kakaiba syang nararamdaman di sya mapakali kaya itigil nya ang pag babasa at umidlip. Habang nakahiga ang prinsipe ay bigla naming dumating si Prince Albert at sinabi:

"wala kana bang ibang alam gawin kundi ang humiga sa ilalim ng punong ito kaya humihina lalo ang iyong katawan dahil sa iyong katamaran "

"hindi naman sa ganun prince Albert napagod lang ang aking mata sap ag babasa kaya napa idlip ako" wika ni prinsipe Rey.

"hindi ko na alam ang gagawin ko sa iyo, bakit ba kasi ingat na ingat sayo sila ni ina" wika ni prinsipe Albert at biglang umalis. Pagka alis ng prinsipe Albert ay tumayo si Prinsipe Rey sa kanyang kinahihigaan at nag ikot sa hardin. Habang nag iikot ay may lumapit sa kanyang isang babae na tila ba ay may hinahanap, kaya nilapitan ito ng prinsipe:

"binibini may bumabagabag ba iyo? May maitutulong ba ako? Wika ni prinsipe Rey.

"paumanhin po mahal na Prinsipe sap ag pasok sa inyong hardin ng walang pahintulot, subalit may hinahanap po akong isang libro" wika ng babae.

"ahhhh ung libro na iyon na ang pamagat ay "curse of prince"" wika ng prinsipe. Sabay bigay sa babae ang libro.

"ahmmm eto nga po un, maraming salamat po mahal na prinsipe" wika ng babae. Sabay umalis.

"sandali lamang! Maaari ko bang malaman ang iyong pangalan?" tanong ng prinsipe.

"ako po si Ella, anak po ako ng hardenero dit" wika ni Ella.

"kung gayon maari ba kitangkaibigan at makita Makita muli ditto? Wala kasi akong kasama dito kapag nag lilibot ako sa hardin" pakiusap ng prinsipe.

"pero….. hindi po maari, hindi po maaring maging mag kaibigan ang prinsipe at ang isang mababang uri ng mga tao" wika ni Ella.

" wala namang makaka alam na mag kaibigan tayo" paliwanag ng prinsipe.

Nag isip ang babae (sabagay wala namang makaka alam kasi ang prinsipe lang naman ang tao sa hardin na ito… pero hindi prinsipe sya at isa kalang hamak na anak ng isang hardinero).

"mahal na prinsipe paumanhin po, gustuhin ko man pero hindi maari pagkat ako'y isang hamak lamang na anak ng hardinero" wika nya.

"hindi mahalaga ang katayuan sa buhay sa pag kakaibigan"wika ng prinsipe.

"pero mahal na prinsipe....( nag sasalita ng na uutal)" habang nauutal ang babae biglang tumawa ang prinsipe at sinabi :

"Rey nalang total mag kaibigan nadin naman tayo, wag na ung mahal na prinsipe masyadong pormal para sa mag kaibigan"

habang nag uusap ang dalawa narinig nila na sumigaw ang mayordoma :

"mahal na prinsipe, mahal na prinsipe nasaan akna po? Oras nap o para sa inyong gamut"

"anajan na Lhetty!, sige Ella mag kita nalang ulit tayo bukas, nakakatuwa at may kaibigan na ako" wika ng prinsipe.

Umali sang prinsipe ngunit nag aalinlangan si Ella kung tama baa ng kanyang nagging pasya. Alam nyang malalagot sya sa kanyang ama, hari, reyna at kay prinsipe Albert na nakipag kaibigan sa kanya ang prinsipe.

Sa loob ng palasyo habang kumakain ay gusting mag kwento ni prinsipe Rey sa kanyang ama at ina.

ngunit nag aalangan sya marahil ay hindi lang din ulit sya papakinggan kaya naman nanahimik nalang sya at tinapos ang kanyang pag kain. Pagkapos nyang kumain ay pumasok sya sa kanyang silid at nag basa ng libro. Habang nag babasa ng libro ay narinig nyang nag uusap ang dalawang kawal:

kawal 1: hindi ako sigurado pero mukang balak nilang dalhin si prinsipe Rey sa kaharian ng kanilang kapatid.

kawal 2: bakit? Dahil ba mahina ang katawan nito?

kawal 1: marahil ganun na nga kasi narinig kong may matinding problema ngayon ang palasyo.

kawal 2: anong malaking problema?

kawal 1: narinig ko kasing nag karoon ng banta ang ating palasyo sa kaharian ni haring Akatsuki .

kawal 2: naku matinding problema nga ito.

hindi na tinapos ni prinsipe Rey ang pakikinig at agad syang nag impake, dala nya ang kanyang mga libro, kaunting damit ang kayaman nya. Hindi nag alinlangan ang prinsipe na tumakas sa palasyo dahil sa narinig nito. Kaya naman kinagabihan ay tumakas nga sya nag kataon naman na nasa pulong ang mga gwardia kaya walang bantay sa paligid. Pag kalabas sa palasyo ay dumeretso sya sa kagubatan, hindi nya alam kung saan sya makakapunta ang inisip nya lang mahalaga maka alis sya sa palayo. Sobrang dilim sa kagubatan kaya nag pasya syang huminto na muna at doon na mag palipas ng gabi. Kinabukasan nalaman ng buong kaharian na nawawala ang priinsipe kaya naman ang lahat ay nag papanic at di mawari ang kanilang gagawin. Sa kabilang banda ang prinsipe ay massayang masaya dahil nakalabas sya ng palasyo at nakita nya ang tunay na kagandahan ng isang kabutan. Nakita nya ang mga ilog, mga ibon, at iba't ibang uri ng mga hayop. Agad nyang nakalimutan ang kanyang posisyon o katayuan bilang isang prinsipe. Gumwa sya ng isang dapog(campfire) at nang huli ng isda. Habang kumakain ang prinsipe ay may narinig syang nag lalakad sa gilid ng mga puno kaya naman nag tago sya. Nakita nya si Ella na papunta sa ilog upang mag igib ng tubig kaya naman tiawag nya ito:

"Ella! Ellah"

ngunit hindi ito pinansin ni Ella dahil inakala nyang mga sundalo lang iyon ng palasyo . ngunit paulit ulit syang tinatawag nito kaya napilitan syang lumingon.

"ella, ella" pabulong na sigaw ng prinsipe.

pag lingon ni ellla nakita nya ang prinsipe. Agad nya itong nilapitan ant sinabi:

"mahal na prinsipe alam mo bang hinahanap ka ng buong palasyo "

" alam ko" wika ng prinsipe.

"halikana at sasamahan kita pabalik sa palasyo" wika ni ella.

" ayoko kong bumalik sa palasyo, diba sabi ko sayo Rey ang itatawag mo sa akin" wika ng prinsipe.

"Rey pero hindi pwedeng hindi ka bumalik sa palasyo nag kaka gulo na ang lahat sap ag hahanap sayo" wika ni ella.

"basta ayoko, ganito nalang isama mo nalang ako sa bahay nyo kasi medyo nakakatakot dito sa gabi eh" pabirong sianabi ng prinsipe.

"Rey hindi maaari, pag isisnama kita maaring mapahamak si ama at ako marahil iisipin ng palasyo na kinidnap ka naming o ititnatago." Wika ni ella.

" ganun ba cge iwan mo nalang ako, basta wag mong ipagsabi sa mga kawal na nandito ako."

"bumalik kana sa palasyo"

" hindi maari"

"Rey bumalik kana at hindi ako maaring mag tagal dito at baka Makita tayo ng mga kawal"

"cge bumalik kana, hindi naman madilim at nakaatakot ditto sa gabi eh" wika ng prinsipe na para bang nangongonsensya.

"cge aalis na ako"

pero hindi pa nakaka layo si ella ay bumalik din ito.

"tumayo kana dyan at sumunod sakin "

"salamat aking kaibigan"

kaya naman dinala sya ni ella sa kanilang tahanaan. Pag dating doon ay nagulat ang kanyang ama at nataranta.

"mahal na prinsipe ano po ang inyong ginagawa dito hinahanap po kayo ng mga kawal" wika ng ama ni ella.

" shhhh!!! Wag po kayong sumigaw baka may makaninirig sa inyo " wika ni ella.

"ama sinabihan ko nap o sya pero nag pupumilit po syang ayaw nya daw bumalik sa palasyo, kaya dinala ko nap o sya dito at baka kung mapano pa sya sa kagubatan" wika ni ella.

"wag po kayong mag alala hindi po malalaman ng mga kawal na narito ako." Wika ng prinsipe.

"mahal na prinsipe bakit po kayo umalis sa kahariaan ng hindi nag papa alam sa mga kawal o sa reyna?" tanong ng ama ni ella.

kaya ikinuwento ng prinsipe ang narinig at mga dahilan kung bakit.

" ganun pala, cge marahil ay dito ka muna sa aming muntinig tirahan tumuloy hanggat hindi pa maayos ang lahat" wika ng ama ni ella.

" maraming salamat po, ahmmm ano po pala ang inyong pangalan?" tanong ng prinsipe.

"ako po si Tony ang hardinero ng palasyo." Wika ni Tony.

" napaka ganda po ng mga bulaklak at iba pang mga halaman na inyong itinanim sa palasyo" wika ng prinsipe.

" naku maraming salamat po mahal na prinsipe" wika ni tony.

"ahmmm kung pwede lang po sana wag nyo na po akong tawagin sa ganyan. Rey nalang po" pakiusap ng prinsipe.

"cge halikana at kumain na tayo ng tanghalian, paumanhin yan lamang an aming kayang ihanda" wika ni Tony.

" naku ayos lang po un, hindi naman po ako pihikan sa pag kain" wika ng prinsipe.

kaya kumain na sila at nakita ng dalawa na hindi nga talaga ito pihikan sa kait anong pag kain na tila baa lam at kilala nya ang kanyang kinakain. Kaya't tumawa ang mag ama nang Makita sya.

pagkatapos kumain ay pumunta si ella sa kabilang kagubtan upang manguha ng kanilang pang hapunan. Hindi ito namalayan ng prinsipe kaya tinanong nya si Tony, sinabi n tony kung saan ito pumunta.

"huuwag ka nang sumama doon prinsipe, masyadong delikado pag nakita ka ng mga kawal" wika ni tony.

"cge po" sabi naman ng prinsipe.

makalipas ang ilang araw, linggo at buwan. Nagging malapit na nga sa isa't isa sina Rey at Ella. Lagi na silang magkasamang dalawa. Lagi nilang nililibot ang kagubatan minamasdan ang kagandahan ng kapaligiran. Napansin ng prinsipe na hindi na mahina ang kanyang katawan. Isang araw pumunta sila sa isang lugar na mataaas na kung saan matatanaw mo ang buong kaharian at ang ibang kagubatan. Doon nag salita ang prinsipe:

"ahmm ella may nais sana akong sabihin maari ba?"

" sus lagi ka namang nag sasabi eh mag papa alam kappa"

" ahmm eto iba na toh"

"cge na sabihin mo na"

"ella siguro alam mo ang kalagayan ko, mahina ang katawan ko pero nung napunta ako dito napansin ko na malakas na ang katawan ko, tuwing magkasama tayo pakiramdam ko Malaya ako nakakalimutan ko na may tinatakasan ako"

"ang drama mo mahal na prinsipe, bumaba na nga tayo at baka hinahanap na tayo ni ama"

"cge, ohhh ingat hahaha"

bumababa na nga ang dalawa ngunit habang bumababa sila ay may nakakitang isang sundalo sa kanila kaya tinawag sila. Nang marinig nila ito agad silang tumakbo papalayo. Hinabol sila ng kawal ngunit hindi nya ito naabutan. Kaya naman sinabi ng kawal sa hari at reyna ang nakita.

kinabukasan ay nagulat ang ama ni ella na si tony na may mga kawal sa labas ng bahay nila. kaya ginising nya si ella at ang prinsipe.

" ilabas nyo ang prinsipe" sigaw ng pinuno ng mga kawal

" wala rito ang prinsipe" wika ng ama ni ella.

"may nakakita sa prinsipe sa kagubatan at ditto daw dumeretso"

"hindi ko alam ang sinasabi mo"

"kapag hindi mo inilabas ang prinsipe susunugin naming ang bahay nyo"

lamabas ng bahay si Tony ang sinabing wala dito ang prinsipe ngunit hindi naniwala ang mga kawal kaya sinigaan nila ang gilid ng bahay ni tony.

"patayin nyo yan, wala dito ang prinsipe" wika ni tony.

umiiyak si tony at si ella dahil sinusunog na ang kanilang bahay kaya nag desisyon na ang prinsipe na lumabas.

" narito ako! Inuutos kong patayin ninyo ang apoy!" utos ng prinsipe.

kaya pinatay nila ang apoy ngunit Malaki na ang napinsala ng apoy.

"sasama ako sa inyo kaya tigilan nyo na sila" utos ng prinsipe.

dinala nga ng mga kawal ang prinsipe sa kahariaan. Pag dating doon ay nagalit sa kanya si prinsipe Albert.

"ano ang naisip mo bakit ka umalis sa palasyo, napaka hina ng katawan moa lam mo ba un? " wika ni prinsipe Albert.

" Oo mahina ang katawan ko noon pero hindi na ngayon" sagot ni prinsipe Rey.

"ama, ina hindi na po mahina ang aking katawan siimula nang umalis ako palasyo dahil sa mga pag kain po na aking nakakakain at mga Gawain doon." Paliwanag ng prinisipe.

kaya naman pinasuri ng reyna ang prinsipe sa mga doctor . nagulat ang mga doctor na hindi na nga mahina ang katawan nito.

"tama po ang prinsipe hindi na nga po mahina ang katawan nya" wika ng doctor.

"cge kung gayon hindi na kita ipapadala sa kabilang kaharian at mag aaral kanag makipag laban upang pamunuan ang isang hukbo." Wika ng hari.

__________________________________________________________________________________

Nag aral nga ang prinsipe kung paano makipag laban. Taon ang lumipas at naging pinuno nga sya ng isang hukbo. Pag balik nya galling sa isang digmaan nag paalam sya sa reyna kung maari ba syang lumabas ng palasyo upang Makita ang babaeng kanyang minamahal. Kaya nagulat ang reyna at sinabi:

"cge lumabas ka at dalhin mo sya dito gusto ko syang Makita" wika ng reyna.

"salamat po mahal na ina"

kaya lumabas sya. Pag dating doon ay nakita nya si ella at niyakap.

"ella kamusta kana? Paumanhin sobrang tagal kong nawala." Wika ng prinsipe.

" ayos naman ako Rey. Ikaw kamuta kana?"

"ayos lang ako isa na ako ngayong pinuno ng mga kawal"

"mabuti naman, hindi na mahina ang iyong katawan"

"salamat sa iyo at kay mang Tonym, asan ng pala sya?"

" nasa kabilang kagubatan nakahanap sya roon ng isang magandang trabaho"

"ganun ba, ahmm ella naaalala mo ba ung sinabi ko sayo noon nung nasa taas tayo ng isang bangin na kapag kasama kita nagiging masaya ako"

"ahmm Oo, bakit "

lumuhod ang prinsipe sa harapan ni ella at nag wika:

"ella maari ba kitang maging aking prinsesa?"

"sigurado kaba? Ngunit isa lamang kaming hamak alam mo yan"

"hindi mahalaga iyon, ang mahalaga mahal kita"

"ahmm hindi ito papayagan ng reyna"

"nasabi ko na sa kanya, at sa totoo lang gusto ka niyang Makita."

kaya dinala nga ng prinsipe si ella sa palasyo at pinakilala sa reyna. Habang nag uusap usap sila biglang may lumapit na isang sundalo na sugatan at sinabing:

"mahal na reyna, mahal na hari, mahal na prinsipe masyado pong maraming kawal ang kalaban kaya naubos po kami at kasama po roon si Prinsipe Albert. Paumanhin po "

Nang marinig ito ng hari at reyna agad niyang inutusan ang isang kawal na tipunin ang lahat ng kawal upang sumugod roon. Kinagabihan nag usap ang prinsipe at si ella.

"ella kanina ko lang naisip na hindi kop ala nalaman ang iyong kasagutan, agad nalang kitang dinala sa palsayo at pinakilala kay ama at ina."

" wag kang mag alala mahal na prinsipe m…."

hindi natuloy ang sasabihin ni ella dahil agad syang tinawag ng kawal.

"mahal na prinsipe pinapatawag po kayo ng mahal na reyna"

"cge pupunta na ako, ahmm ella pasensya na kailangan ko munang Makita si ina"

"cge mag ingat ka "

kaya naman umalis sya at pumunta sa reyna.

"Rey ikaw ang mamumuno sa lahat ng sandataang hukbo sa ating pagsalakay" wika ng hari.

" makaka as aka ama, ipag hihiganti ko ang aking kapatid."

kinabukasan muling nag usap ng sandal ang dalawa.

"ella mahal ko hindi ako sigurado kung makakabalik pa ako ng buhay kaya sasabihin ko na toh sayo, mahal na mahal kita." Wika ng prinsipe.

"diba gusto mong malaman ang sagot ko kung mahal din ba kita?"

"oo naman"

"kung gayon sap ag balik mo doon mo malalaman ang sagot ko"

"cge babalik ako para sayo mahal ko"

kaya naman lumakad na ang hubko papunta sa labanan. Pagdating nila roon ay nakita nila ang sobrang daming kawal ngunit hindi natinag ang determinasyon ng prinsipe na ipag higanti ang kapatid at makauwi ng buhay upang maalaman ang sagot ng kanyanng minamahal.

"tapusin ninyo ang lahat ng kalaban, patayin ninyo ang lahat ng buhay sa kanila, at wag kayong magititra kahit nag mamakaawa pa.!!!" sigaw ng prinsipe.

kaya sumugod sila. Habang nasa laban ay napansin nyang ang iba ay umiilaw dib dib ng kalaban kaya naman naman ito ang una nyang pinatay. Nang matapos ang laban bumaba sya at tiningnan ang mga kalaban na umiilaw ang dib dib. Habang pinag aaralan nya ang mga ito bigla nalang sumabog ang mga katawang may umiilaw sa dibdib. Nang Makita ng mga kawal na naroon ang prinsipe agad nilang pinuntahan at nang Makita nilang naka hilata na ang prinsipe sumigaw silang lahat.

"Hail oor prince!!, victory is ours"

kaya naman umuwi na sila. Pagdating doon ay agad na hinanap ni ella ang prinsipe. Ngunit napansin nyang bakit hindi masaya ang mga kawal kaya hinanap nito sa kanila ang prinsipe.

at nag tanong ang reyna:

"nasaan ang prinsipe?"

"paumanhin mahal na reyna ngunit wala na sya" wika ng isang kawal.

hindi malaman ng reyna at ni ella ang gagwin ng malaman ito. Umiyak ng umiyak si ella at nag sisisi kuung bakit hindi nya pa sinabi ang sagot nya.

"Rey diba sabi mo babalik ka pra malaman ang sagot ko? Bakit hindi ka bumalik. MAHAL NA MAHAL kita yan ang sagot ko" sigaw ni ella.

at nag luksa ang buong kaharian sap ag kawala ng pinaka mamahal nilang prinsipe.

-------------------THE END-----------------------