Chapter 2: Dizzy

"Eat slowly Knoa.." pigil ko sa batang kulang nalang mabulunan sa pagnguya. Wala naman syang kaagaw o kakumpitensya pagdating sa pagkain pero daig nya pa ang meron. Naku! Iniisip ko palang na meron nga syang kaagaw ay parang masakit na sa ulo. Yung tipong mag-aagawan sila tapos mamaya mag-aaway at ang huli ay pareho silang iiyak. Masakit na nga sa ulo sa tuwing umaatungal, tapos yung isipin na mayroon syang kasabay?. Naku po! Ayoko! Ayoko nun!

"Hey!. Anong iniisip mo?. Kanina ka pa tulala?.." kinalabit ako nitong si Jaden bago inayos ang tumakas na buhok saking kaliwang tainga. Tinignan ko lang, nagtatanong at nagtataka sa sinabi nya. He look at me too like he's saying na wala ako sa sariling huwisyo kanina. "May masakit ba sa'yo?. Gusto mong dumaan muna tayo ng hospital bago tumuloy sa inyo?." bakas sa mukha nito ang pag-aalala.

"Huh?. Walang masakit babe.. wala.." nalilito ko biglang sagot. He caressed my hair slowly like I'm like his little baby.

Kinagat nito ang kanyang labi bago inilapit ng bahagya sa akin ang kanyang mukha. "Your calling me babe again huh?. That's sounds so sweet baby.." he whispered this sa paraang nang-aakit at inaakit ako. Nakapikit pa nga! Geeezzzz!!.

Tinulak ko ang mukha nya palayo sa akin. Baka makita ni Knoa e. Baka kung anong isipin. Masyado pa namang malikot ang utak at lahat na ng nakikita o naririnig mula samin ay inaalam nya.. ng husto!.

"Knoa!?.." hanap ko bigla sa makulit na bata. Ang tahimik kasi at parang kinabahan ako bigla. He just raised his hands at the back of his Dad.

"Mom, I'm just here. Continue what you guys are doing.." see?. Sinabi nya lang naman yan while his mouth is full. Napanguso ako't binalingan talaga ang likuran ng kanyang ama. Iniiwas ang atensyon ko sa taong malalim kung tumitig sakin ngayon. Geez Jaden! Stop staring! You're making me feel so uncomfortable here!

"But baby, don't ever speak when you're mouth is full. You might choke.."

Duon lamang din bumaling si Jaden sa kanyang anak. Hayst! Mabuti naman. Naiihi ako sa tuwing ganun ang ginagawa nyang titig sakin. Di pa rin ako sanay. Uminom ng tubig si Knoa. Nilunok ito bago sumagot sakin. Pinagsalikop pa muna nito ang mga kamay sa itaas ng mesa habang ang kanyang pag-upo ay tuwid na tuwid. "I'm now a big boy mommy. I'm not gonna choke unless you suddenly surprise me.."

Napatawa ako ng mahina sa kanyang sagot. Why on earth did this young boy answers like that?. Para syang hindi bata kung mag-isip.

"You're not yet a big boy baby. You're just four years old.." nangalumbaba pa ako. Si Jaden naman, sumandal sa kanyang upuan habang isinampay ang kamay sa sandalan ng upuan ni Knoa.

"But daddy had already been told me that from now on I'm now a big boy na.." yung nawiwili at ngiting ngiti kong mukha habang pinapanood ang anak ay napalitan agad ng pagkayamot ng balingan ko ang kanyang ama. Nang samaan ko ng tingin ito ay nagkibit lang naman ng balikat.

"Mag-uusap tayo mamaya Jaden. Mag-uusap tayo mamaya!.." may diin at riin ang bawat linyang sinabi ko. Sana lang seryosohin hindi yung ganitong patango tango at pangisi ngisi lang ang gago! Nakakainis na!!

"Yes babe. Mag-uusap tayo mamaya. Pero bago tayo mag-usap. Ubusin mo muna yang ice cream mo. Natutunaw na kasi babe.. hehe.." inginuso pa nito ang nasa isang mangkok. "Masarap pa naman yan. Lalo na at mango flavor, diba Knoa?.."

"Hmm. yeah.. can we take some at daddy's old house dad?.."

"Of course baby. I know mommy want some take homes too.." hirit pa nito sa akin. Pinaparunggan ako.

Di ko nalang pinansin ang usapan nilang mag-ama. Basta itinuon ko ang buo kong atensyon sa kinakain.

Ilang minuto pa ay, nagyaya nang umalis si Knoa. Tumango ako kasabay ng pagtayo. "Mommy!.." napasigaw bigla sya nang di ko mabalanse ang aking katawan. Bigla akong nakaramdam ng pagkahilo. Agad tumakbo pabalik si Jaden sa gawi namin. Nasa counter ito kanina. Nagbabayad ng bill namin. Dinaluhan din ako ni Knoa. Nakatayo sya sa harapan ko habang si Jaden ay nasa likuran ko. Kinakausap ako

"Babe, are you okay?. Idadala na kita ng ospital.."

"Nahihilo pa rin ako babe.." nanghihina kong sambit. Nakapikit habang ang kamay at hininga ni Jaden ay tumatama saking mukha.

"Punta na tayo ng ospital. Don't worry okay. Just relax for now.."

"I'm relax babe. Ikaw ang wag magpanic. Where is Knoa?.."

"I am here mommy. Daddy let's go to the hospital.." ani Knoa. Hinawakan na nito ang mga kamay ko. Hinihila na patayo.

"Careful baby. Nahihilo pa si mommy.." Jaden said. Di na sumagot pa ang isa saka na nila ako inalalayan patungong sasakyan.

Pikit pa rin ang mga mata ko nang kami na'y papunta ng ospital. Jaden, also called kuya Lance. Sinabi nya rito na matatagalan pa kami. They talked pero karamihan sa pinag-usapan nila ay di ko na matandaan. Nahihilo talaga ako na gusto kong dumuwal. Mabuti nalang rin at matulin ang patakbo ni Jaden kaya agad din kaming nakarating.

Chineck up. Tinanong kung anong mga sistomas ng nararamdaman ko. Pagkahilo. Gustong dumuwal at minsang mainitin ang ulo. Base sa deskripsyon ko. Sa OB. Namilog ang labi at mata ko. Kahit hindi pa kumpirmado. O wala pa ang eksperto. Nasisiguro kong buntis ako.

"Oh dear, you're a three weeks pregnant.." anunsyo ng doctor. "Congratulations to both of you.." nakangiting bati nito samin.

An unshed tears escaped. Di ako makapagsalita. Magkakaroon na ng kapatid si Knoa ko. What a great blessing sent from above!

"I love you, babe." niyuko ako ni Jaden mula sa pagkakahiga saka siniil sa labi. "Thank you for making our little Knoa's wish came true.. I love you.."

"Jaden.." I just his name. Nagtaka sya kung bakit bigla ko nalang nabanggit pangalan nya.

"What baby?.." malambing nitong tawag sakin.

"I want.." di ko madugtungan ang sasabihn dahil sa hiya. Kingina! Kung bakit sa lahat ng oras at lugar dito pa. Hay naku Bamby!! Magtigil ka nga dyan!!

He burst out like something's playing so green in his wild head. He laughed at me after then looking intently. After that, he leaned on me so close. "I'm sorry baby. But this place is so public. We might got caught."

I'm damn speechless. Hindi dahil sa wala akong masabi kundi dahil sa kahihiyan! Ako ba talaga tong nag-alok ng ganun! Susmaryosep Bamby! Saang lupalop mo yan natutunan ha?.

Tinakpan ko ang mukha ko sa hiya ng di ko talaga sya sagutin. Imbes, tanungin ako kung bakit ako ganito. Tinawanan nya lang ako.

"Babe, don't worry. I'll talk to your family na dun muna si Knoa sa kanila para matugunan ko yang pangangailangan mo.."

"Jaden!?.." kulang nalang magdabog ako.

"Hahahahahaha.." tinawanan nalang nya ako hanggang pag-uwi ng aming bahay. Tinotoo nga nya yung sinabi nya. Kuya Lance already know na buntis ako. Our both parents too. Ewan ko lang kung binalita na rin kila kuya Mark sa Australia. And speaking of Knoa. Ang sabi ni Jaden. Saka nalang daw namin sabihin kapag lumaki na ng husto ang tyan ko. Para exciting daw. Kainis!!