Chapter 18: Relieved

Umaga na pero heto at nakahiga pa rin ako. Andito na si Knoa sa silid namin, naglalaro subalit tinatamad pa rin akong bumangon.

"Mom, come play with me na." pilit pa nya. Mabilis akong nanlumo sa katotohanang di ko magagawa ang gusto nya ngayon. I want to play with him. Spend time but even if I want to, my body don't want me to move. Ewan. Ang sabi naman ng doctor kahapon. Dala lang daw ng pagbubuntis ko. Maselan daw ito ngayon at kailangang ingatan.

"Call your Dad Knoa. I'm still sleepy."

"But Mom, I want you not him."

"Knoa, let mommy sleep more. She's tired all night. Come and let's play outside either." singit bigla ni Jaden na galing banyo. Nakatapis lang ito ng tuwalya habang kinakausap ang bata.

Di naman nakatakas sa paningin ko ang basa at tumutulo pa nyang buhok. Dumaan sa mata, ilong at labi nya hanggang sa may baba. Matapos kong makita kung paano sya lumunok, napalunok rin ako. Damn! Bamby, wake up! Gumalaw sya para kumuha ng damit sa closet matapos kausapin ang bata. May binulong sya sa kanya kaya ito kumaripas ng takbo palabas. At duon ko naman nakita ang dalawang nakaumbok sa likuran nya. Damn it! Bat ano itong nigagawa ko?.

Magtino ka naman minsan Bamby?. Mahiya ka naman uy!.

Ilang sandali lang ay humarap na sya sakin. Walang hiyang tinanggal ang telang nakaharang. Laglag ang panga kong kinunutan sya ng noo.

"My Momma is drooling. Want some breakfast?." he teased. Kumindat pa sya. Hindi inalintana ang aking nakikita. Di ko malaman kung saan napunta ang katinuan ko. Basta ang gusto ko lang ay ang palaging nakikita ang Jaden ko.

"Mukhang gutom nga." nagbiro pa sya. He gigled sexily. Seducing me.

All I can do is swallowed hard. Hindi rin nagtagal. Binigyan nya nga ako ng breakfast in bed. Hindi ko na kailangang idetalye dahil masyado iyong mabilis. Alam na?. Baka biglang pumasok ang bata. Lagot kami!

"Is that good?." Jaden asked kahit obvious naman na. Nakanguso lang akong tumango sa kanya. "You make me so crazily in love with you day by day."

"Talaga?."

"Oo naman. Sinong hinde kung ganito lagi almusal ko.."

"Ikaw talaga?!." kinurot ko ang abs nya. Di man lang to naapektuhan. Bwiset!

"I love you always.." niyakap nya ako bigla at bumulong ng ganun. Tumayo ang maliliit kong balahibo sa mainit nyang yakap. "I love you forever." bulong ko din bago kami nagpasyang mag-ayos na.

Duon ako ginanahan. Naligo ako ng mabilis. Nag-ayos at bumaba agad pagkatapos. Nadatnan ko na silang nakaupo sa dinig area. Hinihintay ako.

"Mommy! Ang tagal." reklamo ng bata.

"I'm sorry baby. Let's eat." hindi pa man din ako nakakaupo, inanunsyo ko na ito. Para kasing ako pang talaga ang mabagal sa kanila ngayon.

After breakfast. Jaden left. He needs to go back to his work. At sa tuwing naiisip kong, wala na naman sya sa paligid, nalulungkot at nanlulumo ako.

"You look so sad?. Is anything wrong?." sita sakin ni Tita Martha. Di ko sya sinagot. Saka nya tinanaw mula sa malayo ang sasakyan ng asawa ko. "Don't worry. He'll be back soon." she added positively. Muli. Tinamad akong nagsalita. Nagpaalam na sya kalaunan upang gawin ang trabaho nyang hindi naman na dapat.

Maya maya ay, nakatanggap ako ng mensahe mula kay Jaden the boy!

"Pupunta sina Lance mamaya dyan. Text him if you want anything. I'm sorry if I'm not there today. May kailangan lang akong bisitahin sa site at aatendan na meetings then after, I'll be home. Don't be sad. Baka pumangit baby natin nyan. Hehe. Smile baby. I love you."

"I love you more. Miss you already." reply ko pero di na sya tumugon. Busy na nga Bamby! Di naman nya ginagawa ang lahat ng iyon kung hinde para rin sa inyo, para sa future ng pamilya at ng mga baby. Don't act selfish. Be considerate.

Around 10 am na dumating si kuya. At kasama nito si Jacob na malaki na rin ngayon. Ang bilis ng panahon. Dati, parang magkasinglaki lang sila ni Knoa. Ngayon, mukhang binata na. Ano kayang kinakain nya?.

"Hello po tita." magalang nyang bati. Binigyan ko sya ng yakap at halik. "I'm fine big boy. And you?. How's your day?."

"Pretty awesome Tita. Alam ko na po magmaneho ng bike." kay kuya ako napabaling after nyang ipagmalaki ang bagong skill nya.

Bike?. E delikado pa yun ah.

Nagkibit balikat sakin si Kuya after nya ako bigyan ng halik din sa ulo. "As in bike Bamblebie. Not a scooter." he explained. Alam nya talaga kung paano ako mag-isip. Kahit di ako nagsasabi, he knew already. Ang galing lang!

"I get it. Pala eh. Bicycle. Wow!. Ang galing naman." late na ang naging reaksyon ko para sa bata. Tinawanan nalang nya ako't kay Knoa na bumaling.

"How's home?." tanong ko dito. Madalang kasi ang punta nila Mama dito lately. Nakakapanibago.

"Not okay sis." bumuntong hininga. Mabigat kaya bahagya akong nag-alala.

"What?. Bakit?. Anong nangyari?."

"Tsk. wag masyadong maexcite Bamblebie. Baka makasama sa bata." pigil nya sakin. Umupo sya sa sofa. Isinandal ang katawan saka pagod na tumingala.

"Nasa ospital si Mama?." iyon ang balitang di ko talaga inasahan.

"Ano!?." napataas ang boses ko kaya napaayos sya ng upo.

"Sabi ko na ngang wag masyadong--.."

"What happened kuya?. Di mo ko mapipigilan. Saang ospital dinala si Mama?." sobrang kaba at takot ang nadama ko. At my age. At my status and all. Ayokong may mangyaring masama kay Mama. Di ko yata kaya kapag nangyari iyon.

"She's totally fine now."

"Ano?. Can you please explain to me?."

"Bamby, calm down." sita din sakin ni tita Martha. Kuya Lance froze. Nagulat sya sa taong kaharap. But I have no time to explain today. Nasa kay Mama ako interasado.

"Nabangga sila ni Papa ng kotse. Buti nalang galos lang natamo nila. We already had their ct-scan and all. They are totally fine."

"I want to see them." tumayo ako. May luha na sa mata. "Bakit di mo ko sinabihan?. What if may nangyari sa kanila kuya?." di ko na napigilan pa ang umiyak. Agad nito akong inalo. He even gave me the glass of water Tita Martha put under the table.

"Ayaw namin na mag-alala ka. Jaden told us na maselan ang pagbubuntis mo kaya minabuti namin na wag na munang sabihin sa'yo."

"Jaden told you?. That's crazy!."

"Don't say that. Nag-aalala lang sya sa'yo at sa magiging anak nyo. Biruin mong mas gusto nyang sa kanya ka magalit kaysa sa amin. He truly cares for you kaya wag kang magsalita ng ganyan sa likod nya."

I'm damn speechless! Oo na! E bakit ba kasi?. Magulang ko iyon. Alam kong maselan ang lagay ko ngayon, pero I can handle naman. Sya ba ako para alam nyang di ko kaya?. Hay boy Jaden! Ikaw talaga oo!

Kahit ganun. Love pa rin kita! Forever yarn!.

"Are they fine?."

"As I've said. They're fine. In fact. Nasa bahay na sila. Nagpapahinga."

"Talaga?."

"Yes. Kasama nila si Kuya."

"How's kuya doing too?."

"Ayos lang din. Malapit na ring manganak si Cindy. Guess what?. It's a girl."

"Talaga?." naexcite ako bigla. Buntis si ate Cindy at babae ang magiging anak nya?. Ang cute naman. Matagal na kasing hiling ni Mama na sana magkaroon sya ng babaeng apo And here she is. Coming!

"At ikaw?. What's the gender?." he asked.

"I don't know yet." sagot ko sabay himas sa umbok na tyan. Four months palang eh.

"Did Knoa knew it?."

"Nope. Not yet. Pag birthday nalang nya. We'll tell him."

"Oo nga pala. Malapit na birthday nya." sa susunod na linggo na iyon at kung susumain mabilis na itong darating.

"What are you plans?."

"Di ko pa alam." sagot ko. Wala pa sa isip ko ang magplano. Masyado akong okupado. Walang pumapasok sa isip ko. He said na sya nang bahala makipag-usap kay Jaden. Dinagdag nya rin na, wag na akong mag-alala kila Mama dahil okay na sila.

Umoo ako hanggang sa tinawagan ko sila through video call at dun ko nakumpirma na ayos na nga sila.

That's a big relieved!

Kinakabahan ako't natakot!

Sobrang nakahinga ako ng maluwag sa totoo lang.