CHAPTER 6

ASH POV

"Paano mo nalaman na bumalik ako sa reception?" Tanong ko nang makapasok na kami sa sasakyan niya. Walang ibang driver kundi siya lang.

"Wala ka naman sigurong ibang pupuntahan di ba?" Sarkastiko niyang sagot.

Sumulyap ako sa kaniya at napangisi na lang. Sino nga ba ang kamag-anak ko dito? Si Papá? Si Trixie? Bakit ko naman sila pupuntahan?

"Sorry. Did I say bad? What I mean is ---"

"Totoo naman. Tsaka nabanggit ko sa iyo na babalik ako sa reception. Di na kita dinistorbo kasi kausap mo siguro si Janice sa phone." Kalmado kong sagot habang nakatingin sa daan.

"Janice?" Taas kilay niyang ulit. "That's Nenitz. My new hired secretary." Saad niya saka hinawakan ang aking kamay na nakalapat sa aking hita.

"Yun bang I love you, kanina sa church? Akala ko kasi para kay Trixie?..."

"That's for mom. I'm talking to dad."

Pakiramdam ko may kung anong tinik ang naalis sa aking dibdib. Matapos marinig ang paliwanag niya. Akala ko kasi--akala ko lang pala.

"Ouh. Kumusta naman sila?"  I asked.

"They were on vacation right now. Madalas ganon kapag anniversary nila." Nakangiting sabi ni Spencer.

"Kailan pala sila naikasal?" Usisa ko.

"When I was nineteen. Sa UK sila kinasal. Civil wedding."

"Nakakatuwa naman. Alam mo kasi proud ako sa Daddy mo. Sila kasi ng mom mo parang hindi nag fe-fade yung love? You know? Parang edad lang talaga yung lilipas. Hindi yung nararamdaman nila para sa isa't-isa." Nakangiti kong saad habang nakatitig sa mukha ni Spencer.

"Bakit? Hindi ka ba proud sa Daddy mo?" He asked.

Saglit akong natahimik. Inisip ko munang mabuti kung ano ba ang dapat kabiliban ko kay Papá pag dating sa pag mamahal.

"Hindi ko alam. Sabi ni Papá sa akin noon, maiintindihan ko lang siya kung magiging magulang ako. Kasi kahit anong pilit kong unawain siya bilang anak, Hindi ko magawang tanggapin yung baluktot niyang pag-mamahal. Mahal niya si Mamá at mahal din siya ni Mamá. Pero tinalikuran niya kami. Humarap man siya sa daang libong kaso na isinampa sa kaniya, mas mainam na nanatili siya sa amin dahil pamilya niya rin kami. Minsan nga naiisip ko na siguro mas masaya si Mamá kung si Mr. Gener ang nakatuluyan niya. Ang daddy mo."

"..But you know what? Ash? I realized, some times, we have to appreciate every single day in our lives."  Nakangiti niyang sabi saka pinisil ang aking kamay.

"What do you mean?" I asked.

"I believed that everything happens for reason and purpose. Inspite of the ache, we should've always look onto a brighter side. Before, I thought life is just a battle. We have to be a good warrior so that our enemies won't let us down. But the truth is life isn't a battle. Even the most powerful warrior would fail... Dahil hindi lahat ng ipinaglalaban ay karapat-dapat Ipaglaban." 

Tama siya. Ipinaglaban niya ako pero sumuko ako. Ipinaglaban niya ako pero hindi ko binigyan importansiya dahil naduwag ako ng husto na baka dahil sa akin ay may buhay na mawala.

"We may encounter different people in our lives, that will lead us in failure. Who can ruin and destroy us. But the real enemy we fear to faced is someone who will see in a mirror. Ang sarili natin. Nang minsan na ipagtatapat ko na sana sa iyo yung totoo, nagkataon naman na nalaman mo na pala na si Trixie ang babaeng ikakasal sa akin. Nahihirapan ako sa tuwing nakikita kitang malungkot kapag naaalala mo yung dating Spencer Pascual. Alam ko na minahal mo na ako bilang Spencer Pascual Vahrmaux. Kaya alam ko na mas lalo kang masasaktan kapag nalaman mo na iisa lang ang lalaking minahal mo. Ako lang. "

"Bakit hindi mo sinabi agad?" Mahinahon kong tanong.

"Bakit Ash? Kung sinabi ko ba hindi ka na aalis? Kapag inamin ko ba, hindi mo na ako iiwan? Hindi naman mag babago ang isip mo di ba? Kasi mabuti kang babae. Handa ka mag sakripisyo para sa iba. Hindi ka madamot. Kaya mong mag paraya kahit walang wala na ang matitira pa para sa iyo. Ang akala ko nga pag nag kita tayo ulit, ikaw pa rin yung mayabang na Natasha na nakilala ko noon sa probinsya. Pero hindi. Pinahanap kita. Tinulungan ako ni Vince Augustine Vegas na ipahanap ka sa Secret Agent niya. Una kita hinanap pagkabalik ko dito. Noong malaman ko na dalaga ka pa, umasa ako na baka kasi ako pa rin Ash... Baka hindi mo talaga nakalimutan ang Alipin mo. Minsan kapag nag kukuwento ka tungkol sa dating Ako, di ko maiwasang hindi mag selos sa sarili ko. And I feel good dahil Ganon ako kaguwapo sa mga mata mo."  Biro niya sa kalagitnaan ng pag patak ng kaniyang bulto-bultong luha.

Wala akong ibang nagawa pa kundi manahimik na lang. Wala na akong ibang hinihinging sagot dahil hawak ko na ang kulang sa pagkatao ko. Ang bubuo sa sining ng aking buhay.

Pinagmasdan ko ang kaniyang maamong mukha habang nag mamaneho. Habang patuloy ako sa pag iwas at pag takbo palayo, I realized na sinasaktan ko lang pala lalo yung sarili ko. Hindi man kasing tamis ang naging pag ibig ni Mamá at Mr. Generoso, iyon siguro ay upang maisakatuparan ang pag ibig na para sa amin ni Spencer Pascual Vahrmaux. Sa lahat ng sakit, kasinungalingan at paglilihim, lahat ay nalampasan na namin. Ano pa ba ang Hindi namin kakayanin?

Nabuhay ako sa pride. Pero nag bago ang lahat dahil itinuro sa akin ng Mamá ang paninindigan. Dumating na ang tamang panahon upang matikman ko ang matamis na bunga ng isang puno na siyang ipinagkaloob sa akin ng langit.

"Pasok ka." Paanyaya ko nang marating namin ang palapag kung saan ako tumutuloy.

"Si Lenon ba kasama mo dito?"

"Hindi. Sa katapat na pinto siya." Sagot ko.

"Good then. Solong-solo pala kita." Bulong niya sa aking tainga habang yakap ako ng mahigpit mula sa aking likuran.

"Miss na miss ko 'to. Yung yakap mo na pakiramdam ko safe ako. Yun bang parang walang makakapanakit sa akin?, yung halik mo na inaalis yung sakit sa puso ko... miss na miss ko 'to." Sambit ko habang nakapikit.

Limitado ang aking bawat galaw. Hindi ako kumikilos dahil ninanamnam ko yung bawat sandali na magkayakap lang kami. Yakap na pinawi ang aking pagod at sakripisyo. Kasabay ng pag dampi ng kaniyang labi sa aking labi. Halik na agad pinawi ang aking pangungulila kay Spencer Pascual sa bagong katauhan bilang Spencer Vahrmaux.

"I love you." Sambit niya sa kalagitnaan ng aming halikan."

"I love you too." I spoke beneath my breath.

Maingat niya akong inihiga sa kama habang patuloy sa pag halik.

"Spencer?" Sambit ko ng mag tigil siya at napako ang tingin sa aking labi.

"Gaano katagal ang period mo?" Diretsyo niyang tanong saka ako tinignan sa mata.

"I forgot. I'm on a period nga pala. Four to five days?" Sambit ko saka ipinulupot ang aking mga kamay sa kaniyang batok.

"Tsk!" Sambit niya at tila dismayado.

"Why?" I asked.

Sa halip na sagutin ang tanong ko, muli niyang ipinagpatuloy ang pag halik sa akin. Ano mang pilit kong awat ay hindi niya alintana sapagkat mistula na yata siyang nabingi.

"Spencer! I'm on a period."

"Your period can't put a period my love for you right now and anywhere..." he huskily whispered.

My eyes widened. What does he mean?

"Are you deaf? I said I'm on a period!"

"So what? Nothing can't stop me eating my prey alive." He spoke. Then held my wrist very tight.

"But--" I mumble.

He chuckle. "I'm just kidding." He said and kissed my forehead.

"Four days is so long. But it's okay. I'll wait. but, promise me to give me a show." Usal niya saka nahiga.

Hindi ko mapigilang hindi matuwa't kiligin. Pakiramdam ko kasi ay tumatak na talaga sa kaniya ang lahat lahat ng nangayri sa amin. Isang taon, at ito na... muli na naman kaming magkasama.

"Ash, can I kiss you 'til sunlight embrace us?" He asked with puppy eyed.

I nod. So, he then started kiss my forehead, nose, cheeks, down to my lips. Time passed so fast. I can't even feel asleep or tired. It's been 6:30 in a cold morning. I'm still awake. I'm just observing and watching all over Spencer's face. He is quiet sleeping now.

Bumangon na ako at nag pasyang mag ayos. Gusto ko na pag gising ko ay maging maganda ako sa paningin niya. Kaya naman nag pasya akong iwan siya sandali para pumunta sa parlor. Kung saan huli akong nag pa-salon. Sa Unica Hermosa. Malapit sa Orbit Mall. Nag iwan ako ng note para hindi siya mag alala kung magising man ako at wala sa kaniyang tabi.

"Good morning." Masiglang bati sa akin ng beking si Shia.

"Good morning. Mag papa-haircut ako. Spa na rin." Nakangiti kong sabi.

"Oh siya sige maupo ka na." Malambing niyang sabi.

Habang inihahanda niya ang gamit ay kumuha ako ng isang magazine sa ibabaw ng salamin. "EXPLORE EDITION" Front title ng magazine kung saan na publish ito ng isang kilalang Company na tumatalakay sa usaping buhay mag-asawa. Interesado ako kaya naman kumuha ako kaya naman binuklat ko iyon. Binasa ko ang table of content at napahinto ang aking daliri ng mabasa ko ang Page 67 Tips on how to be good in bed...

"May asawa ka na ma'am?" Usisa ni Shia habang ina-applyan ng chemical ang aking buhok.

"Wala pa naman. Pero may boyfriend ako." Sagot ko habang hinahanap ang page 67.

"Ah..." sambit niya at nag patuloy sa ginagawa.

Tips on how to be good in bed;

10. Shave your pubic hair on your sensitive part. 90% among men says that they are satisfied with their partner.... blablabla"

9. Don't apply too much make-up. Red lips is enough. 97% men says that women are become attractive because of their lips.

8. Wear a smile. Wet your lips using your tongue... (seducing attack)

7.Be aggressive and wild...--- bite your lips-

"Naniniwala ka ba diyan?" Tanong ni Shia sa kalagitnaan ng aking pag babasa.

"Hindi naman. Well, depende siguro sa partner mo?" Sagot ko saka iyon binalik sa puwesto.

Makalipas ang ilang sandali, Pumasok naman ako sa washing station. Medyo matagal bago naka balik si Shia. Ilang minuto rin ang lumipas ng makabalik siya. Tila namumutla at mukhang tense. Matapos banlawan ni Shia ang aking buhok, agad niya rin akong ipinag blowdry.

"Okay na po ma'am. Bayad ka na po." Nakangiti niyang sabi habang naka tingin sa akin sa salamin.

"Ah? Paano? Mag papa haircut pa kasi ako..."

"Nako! Kasi ma'am,-"

"It's okay sweetheart. Let me do it for you." Tinig ni Spencer na aking kinabigla. Lumingon ako at nakita ko siyang tahimik na nagbabasa ng news bulletin sa aking likod.

"Sweetheart?" Sambit ko at nag tataka.

Inilapag niya ang news bulletin saka kinuha ang suklay at gunting. Nanatili lamang sa kaniya ang atensiyon ng mga beking parlolista habang sinusuri ang aking mukha. Noong nakaraang taon ay walang pasabi niyang ginupit ang aking mahabang buhok. Makalipas ang isang taon ay humaba na ito at umabot sa ilalim ng aking dibdib.

"Alright! I know what to do..." Sambit niya saka pinaingay ang gunting bago simulan na ayusin ang aking buhok.  "Close your eyes sweetheart." Utos niya. Kita ko pa kung paano siya pag masdan ng mga tao sa salon. Parang ngayon lang sila nakakita ng totoong lalaki.

"Open your eyes. What do you think?" Tanong niya saka pinaharap sa salamin ang aking kinauupuan.

"I-I loved it." Nakangiti kong sabi kahit pa gusto ko na maiyak dahil hindi pantay yung pagkaka bangs niya sa akin.

"Wait. Parang hindi pantay?" Nakanguso niyang sabi.

"Oah. Here. Dapat bawasan pa dito sa right." Sambit niya saka ginupit. Kaya lang ang problema ay sumobra ang iksi kaya pinilit niyang pudpudin ang kaliwa.

"I think.. it's not bad. Don't worry hahaba rin naman iyan." Seryoso niyang sabi habang sinusuklay ang aking buhok sa likod. Pinipilit ko naman ngumiti ng malapad kahit pa naiinis na ako dahil pinagtatawanan na ako ng mga tao sa salon.

Gusto ko lang naman na maging maganda ako sa paningin niya pag gising niya. Pero ito pa ang napala ko! Ma-achieve ang bangs na hindi pantay?

"Well, I still loved my hair. Thank you sweetheart!" Sambit ko saka siya hinalikan sa pisngi.

"Really? Thank you. I loved your hair too. And also your bangs, even your bad breathe, dandruff, your scars, your flaws, your fart, p*ssy fart, your moan, your imperfection, I still loved You. Everything about you. Even your period." Sambit niya habang naka tukod ang mga kamay sa aking bangko.

"Ang sweet naman...mukhang tapos na ho kayo Sir ano? Makakaalis na kayo. Lakas niyo mang-inggit. Kami na loveless..." biro ng isa pang parlolista habang nililigpit ang iba pang gamit.

Hindi ko alam kung maiinis ba ako or mahihiya. Pero mas nangingibabaw ang kilig sa akin sa mga oras na ito

"Thank you." Sambit ko bago kami lumabas ni Spencer sa salon.

"I don't feel na nagpagupit ako."

"Why?"

"You make me feel beautiful dahil sa sinabi mo. Alam mo kasi ang mga babae, kumukuha ng kumpiyansa sa mukha, o di kaya sa buhok. Kahit hindi pantay yung bangs ko--still proud of it! Kasi Mahal mo ako. So what kung panget ako sa paningin ng iba? Gusto ko lang naman maging maganda sa paningin mo..."

"You are lovely and you have a beautiful soul. Kaya hindi mo na kailangan pa mag effort. Kapag nabulag ako, ikaw pa rin ang maganda para sa akin...Dalaga ko!"