Chapter 12

Chapter 12

"Hoy," tawag ko kay Max na ngayon ay nakasimangot habang nakatingin sa daan. I chuckled while shaking my head.

Hindi maipinta ang mukha nito habang nagda-drive ng kanyang kotse. Di niya ako mauutusan akala niya? Nanalo ako sa usapan namin. Ginamit ko ang friendship card, natakot ata na ako na naman ang magtampo kaya wala siyang magawa kundi ang sundin ako. Nagpromise naman ako sa kanya kapag nilalamig na talaga ako ay susuotin ko ang jacket niya.

Sinuri ko ang mukha niya, I slightly leaned forward and stared at his face. Gwapo parin kahit nakasimangot. Napangisi na lang ako sa aking naisip.

"Galit ka na niyan?" Pang-uuyam ko, kaya mas lalo akong napangisi ng bumaling siya sa akin but then he gave me a glare.

Hindi matanggal ang ngisi sa aking labi habang prenteng  nakaupo sa sasakyan niya.

"Shut up, Prim." He hissed at me. Umayos ako ng upo at deretso na lamang na nakatingin sa daan. Ilang minutong suyuan at away pa ang naganap sa locker room kanina at buti nalang pumayag siya.

Kalaunan din ay nakarating kami sa napag-usapang club. Blue texted me na may reserved table na kami sa loob. Kitang kita ko pa ang ibang tao na nasa labas nag-uusap at ang dalawang naglalakihang bouncer.

Di ko na hinintay si Max na pagbuksan ako dahil bumaba na ako sa kotse. I scan the lights shining with different colors that illuminates the place. Susulitin ko dahil minsan lang ako papayagan, I hope Aquila was here though.

Hindi ko namalayan na nakalapit na si Max sa akin. If he didn't touch my wrist I'll never know. Napabaling ako sa kanya ngunit seryoso lamang itong naunang naglakad sa akin.

Ngayon suot na niya ang jacket niya na pinahiram sa akin kanina. He has a serious face on, I can't help but to pout my lips thinking that he was still mad.

Agad kaming nakapasok sa loob ng bar. The loud music, smokes, booze, different lights, people dancing in the dance floor is all I can see. Nagpalinga-linga tuloy ako para mahanap ang aking kaibigan. Though I saw some familiar faces from our department kaya alam kung kanina pa sila dito.

Napahinto si Max sa paglalakad ng humarang ang isa sa teammates niya.

"Hey Captain!" Sabay tapik sa balikat nito. The face of the man is already reddish kaya tingin ko ay kanina pa ito nakainom. May bitbit din itong baso kung saan may lamang alak.

"What now Draco?" Bored na tanong ni Max di parin binibitawan ang kamay ko. I glared at his hands on my wrist. Tatay ko ba to? Di ako makapag-explore eh.

"Thank you for winning the game Captain!" Medyo napalakas pa ang pagsabi nito sabay tawa kaya napatingin na din sa amin yung ibang tao. Lalo na yung taga department namin.

"Oh? Nandito na si Captain!" Sigaw nang isa doon kaya nagsigawan ang mga tao.

"Woooh!" Then the music bang loudly habang binigyan si Max ng isang shot glass. Nakasimangot na nakatingin ako sa kanila. I badly want to go, gusto ko din ma-enjoy ang party. But then everytime I try to get away from his grip mas lalo itong hihigpit at saglit na susulyapan ako.

"For the victory we had!" Sabay sabay na sigaw nila at tinungga naman agad ni Max ang binigay na shot glass sa kanya kaya mas lalo silang naghiyawan.

Max whispered something to them kaya napabaling ito sa akin. They smirk at me then nod at him. Hindi ko alam kung ano ang kanilang pinag-uusapan pero di ko gustong malaman 'yon.

"Let's go," mahinang sabi ni Max at nauna na namang maglakad kaya sumunod lang ako sa kanya. Hinahawi niya ang mga taong nasa harapan para makadaan ako ng maayos.

Sometimes people around us greet him. He just nod or smile pero tuloy-tuloy parin ang lakad. I saw in the far corner Blue talking to Sam at ibang mga players doon. Nandoon din si Lucas at ibang kaklase ko, when Lucas saw us ay agad nitong siniko si Blue.

Blue immediately stand up and wave at me, may malaking ngiti sa labi ang kaibigan ko habang may bitbit na baso. Napataas ang kilay ko habang nakatingin kay Lucas na tumayo at umalis sa tabi ni Blue. I never knew they were close.

"Hey! Akala ko di na kayo dadating," Blue chuckled at agad akung hinila palayo kay Max.

"Ako na ang bahala dito Captain," ngising sabi ni Blue kay Max while Max staring at me seriously. Napataas tuloy ang aking kilay habang bumaling sa kanya.

"What?"

"Don't get drunk," he said menacingly, as if giving me a command that I should obey. I pout then glance at Blue who stared at us.

"H'wag kang mag-alala captain, hindi naman lasinggera si Prim eh!" Sabat naman ni Sam at nginitian ako. Max just sighed kaya alam kung pinagkakatiwalaan na niya ang dalawang kaibigan ko.

"Fine, doon lang ako," sabay turo sa mga ka teammates niya na nasa kabilang table. I nod happily at him excited na mawala siya sa paningin ko. I know why his acting like this. Cause he think I'm his responsibility lalo na't siya pa ang maghahatid sa akin ngayon.

Agad na kaming umupo ni Blue sa sofa at binigyan niya ako ng isang shot glass na may lamang alak.

"Inom na, basta h'wag lang magpakalasing," ngising sabi ni Blue.

"Alam mo, kunti na lang talaga masasabi kung possesive si Captain sa 'yo eh. But then you always defend that your just friends," sabi ni Sam na nasa harapan namin at umiinom na din. May kasama pa kaming ibang kaklase doon. Si Chelsea na kaibigan ni Sam.

"Well, magkaibigan lang naman talaga kami. Kapatid lang turing nun sa akin, sa tagal na naming magkaibigan kaya ganyan lang yun makaasta." I shrugged my shoulders while Blue scoffed at my answer.

"Scam ka," Blue remark then smirk at me.

Napasimangot na lamang ako at tinungga ang alak na ibinigay ni Blue. Nagtatawanan ang kabilang table kaya napabaling ako doon. The boys probably enjoying their boy's talk. Max also listening, may bahid na ngiti ang kanyang mga labi habang nakatingin sa mga teammates niya, beside him is Lucas who is talking to them.

"Ang daldal talaga," bulong ni Blue kaya napabaling ako dito. She cleared her throat at tumayo habang nakahawak sa kamay ko.

"Sayaw tayo!" Anyaya niya sa ibang nandoon at hinila na ako sa dance floor. Wala akong magawa sa lakas ng pagkaladkad ng kaibigan, nakita ko din ang pagsunod nila Sam at ibang babaeng kaklase. We form a circle then some of them dance to the beat of music.

"Prim! Sayaw na!" Anyaya ulit ni Blue habang itinaas ang kamay and then shake her hips seductively. I bite my lips while staring at my companions dancing to the music. The music is up beat pero ang mga kasama ko ay nagse-sexy dance kaya natatawa nalang din ang iba sa amin.

They encourage me to do the same while they're having fun. Kaya tumawa ako at itinaas na din ang kamay habang ginagaya si Blue na nagsasayaw pa din kaya naghiyawan sila.

"Shit! Ang hot mo girl!" One of my classmate exclaimed. My cheeks flush because of it pero hindi mawala-wala ang malaking ngisi sa labi. I don't know but it makes me want to dance more and improve myself because of the remark.

Then I mindlessly let my hands travel from my neck to my shoulders as I sway my hips and close my eyes to feel the music. Naghiyawan sila doon kaya ngumisi ako at pinagpatuloy ang sayaw. I glance back at them at nakitang nakikisayaw na din sila sa akin.

Blue chuckled as she dance to the music. Kaya napatawa na din ako. Sabay kaming sumayaw at dinamdam ang musika habang nagtatawanan. But then I feel a gaze staring at my back kaya napabaling ako doon.

Napahinto ako sa pagtawa at naging hilaw ang aking ngiti ng nakitang nakatitig si Stan sa akin. He raised his brow when he saw me staring at him back. I cleared my throat at umayos ng tayo. I feel the heat running from my nape to my cheeks dahil tingin ko ay nakita niya ang pagsasayaw ko.

I glanced back at Blue who is still enjoying the music and dance with the beat kasama ang mga kaklase ko. Bumalik ang aking tingin kay Stan kung saan mag-isa sa bartender habang umiinom.

He never even bother to glance at the girls who are ogling at him. I turned to Blue when she suddenly hold my hand.

"Ayaw muna?" She pout, tinutukoy ang pagsayaw. Agad naman akong napatikhim at tinignan ang pwesto ni Stan. I never knew he would come. He looks lonely drinking with his drink alone.

"Babalik ako, rest room lang,"

I saw how Blue's forehead creased but then she shrugged her shoulders. Bumalik ang attensyon niya sa mga kasama kaya umalis ako doon at nagsimulang maglakad patungo sa pwesto ni Stan.

Walang pag-alinlangang umupo ako sa katabing stool na hindi siya nilingon. I feel his stares brush shortly at me. Pero deretso ang tingin ko sa bartender na ngayon ay kinuha na ang order ko.

Nang inilapag ang baso sa aking harapan ay bumaling na ako sa kanya. His serious eyes stared at me, lips turned in a grim line. I smiled at him.

"Alone?" I asked him while slightly tilted my head to the right, still holding my glass.

"Is there someone I'm with?" Napangisi ako ng nagsusungit na naman ito. I don't know but it really amuses me everytime na magsusuplado siya sa akin. I never ever get tired of this attitude of his. I tolerate this kind of attitude though, I already experienced it with my best friend.

"Hmmm," I hummed as I gently drink the alcohol from my glass. He raised his brow then turned to his glass as he cleared his throat.

"Are you here to party? Having fun?" I asked him curiosly. Habang nilibot ang paligid para makahanap ng mga pamilyar na mukha na maaaring kasama niya.

"I'm with friends," napatango naman ako dahil doon. I don't know kung dahil ba sa iniinom niyang alak but I'm actually happy his not hostile towards me. He actually acknowledge my presence.

"I see, I might disturb your peace of mind here," I giggled kaya napabaling ito sa akin with a questioning gaze.

"Your alone. I think you try to be alone? U-Uh, for peace of mind?" Mahinang tanong ko sa kanya but then he just smirk and shake his head.

"What are you really doing here?" Ngayon tanong na nito na may seryosong expression sa mukha. Napalunok tuloy ako ng wala sa oras. Di ko mapigilang abutin ang baso ng alak at itinungga iyon nang nakitang naubos ay nag-order ulit ako.

Max's warning ringing in my head dahil doon. I know my alcohol tolearance is not that high but I think I can manage.

"Nothing, I always curious why are you being like this? Sometimes you acknowledge my presence then any seconds now your being hostile," naguguluhang tanong ko, hindi siya binalingan ng tingin at seryosong tinignan lang ang baso na para bang ito ang pinakamagandang bagay na aking nakita.

"Are you a bipolar?" I asked him seriously but then he laugh at my question. Napahawak pa siya ng mahigpit sa kanyang baso sabay iling-iling ng kanyang ulo. Napataas tuloy ang aking kilay dahil sa nakuha kung expression na galing sa kanya.

"Of course not," sabi niya ng medyo huminahon na ito.

"Then care to explain?" I asked unabashedly. I think alcohol give me more confidence to ask him about it.

"You really want to know?" Taas kilay'ng tanong niya. Napatitig tuloy ako sa kanyang mukha kahit na seryoso na ito ngayon. Now his serious eyes is intense, pointed nose, and lips set in a grim line. Hindi naman maipagkakaila na gwapo talaga ito kaya maraming babae ang nagkandarapa.

I grip tightly at my glass at agad itong inubos, tila ito lang ang nagbibigay ng lakas nang loob sa akin.

"Yes," I answered him lowly. He cleared his throat thats why I turned to him, waiting for his answers to my question.

"Prim," I stilled when I heard a baritone voice and an intense gaze pierce through my back. Hindi ko tuloy maiwasang mapalunok at bitawan ang basong wala ng laman ngayon. I slowly turned to the voice who called me at mas lalo atang bumilis ang tibok ng puso ko.

I saw Max's stared at us viciously. He stood there like a warrior ready to face the war. He scan me then eyed Stan who mindlessly drinking his alcohol, ni hindi man lang binalingan si Max.

Max approach me at kinain niya ang distansiya sa pagitan namin. I feel my cheeks flush, I think its because of the alcohol at medyo sumasakit na din ang ulo ko. Damn alcohol.

"What are you doing here?" He asked me seriously. Parang walang lugar sa pagkakamali. I stand there immobile and processing what happened. But then he hold my wrist and gently pulled me towards him.

He sighed ng nakitang nakatungo lang ako at hindi siya sinagot then whisphered to my hair.

"Let's go home," I just nod in daze. Hindi na alam kung ano na ang nangyayari. Sandali pa akong sumulyap kay Stan at nakita siyang seryosong nakatingin sa aming dalawa. He raised his brow then turned his gaze back at his glass.

Max walk towards our table with a serious face on. He did not ask me again when he caught me with Stan. I don't know why but I felt guilty nang nakita niya kaming dalawa. Wala naman akong ginawang masama ah?

Hindi ko namalayan na nasa table na pala kami. I saw some of my classmates already there laughing kasama si Blue na tila ini-enjoy talaga ang sarili. Blue turned to me then her face lit up.

"Prim!" agad siyang pumunta sa akin at sinuri ako.

"Ba't ang tagal mong bumalik? Hinanap ka tuloy ni Captain sa akin, akala niya napano ka." Ngumiti lang ako sa kanya. Medyo namumula na ang pisngi ng kaibigan ko. And I also knew why they are laughing. Sam was already drunk at kung ano-ano na ang pinapaggawa nila dito.

"We're having fun. Come here, sali ka," at akmang hilahin ako patungo sa sofa ng pinigilan siya ni Max.

"Uuwi na kami Asul,"

Nagtatakang nilingon naman kami ni Blue, "Huh? Its still early captain! Hindi pa nga nakakapagsaya si Priscela!" Blue complained.

"She's already drunk--"

"Huh? Drunk?" Sinuri naman ako ng kaibigan.

"Lasing kana Prim? Hey? Nakikita mo pa namam ako ng maayos diba?" She suddenly raised her two fingers and seriously asking me, "Ito? How many fingers did you see?"

She creased her forehead and waiting for my answers. Di ko tuloy mapigilang mapatawa ng bahagya dahil sa kanyang inakto. Agad kung binaba ang kanyang kamay.

"Of course I'm not drunk," Kumunot agad ang noo ni Max habang nakatingin sa akin kaya tinaasan ko ito ng kilay.

"See captain? Hindi pa! Kaya halika na," agad na akung hinila ulit ni Blue sa lamesa namin at nagpatuloy sa pagsasalita ang aking kaibigan. Habang tinanaw ko na lang ang papalayong bulto ni Max patungo sa kabilang table kung nasaan ang mga kaibigan.

Binalingan niya ako ng tingin. He gave me a warning gaze tila sinasabing 'I'm watching you' Hindi nagpapatalo ay binigyan ko siya ng flying kiss na nagpapatigil sa kanya.

Agad niyang tinanggap ang isang basong binigay sa kanya at tinungga iyon. I chuckled because of his reaction.

Bumaling ulit ito sa akin. I grinned at him, he just sighed and bite his lips while shaking his head tila tinatago ang ngiti sa labi.

Now I realized, my best friend is cute though.