Chapter 18

Chapter 18

Time fly fast. Finally I got my license, kaming dalawa ni Quine. And today is the day! Excited na akong i-maneho ang aking sasakyan.

"I told you Lana, this is a bad idea," panghihimutok ni Daddy na binigyan kami ng masamang tingin. Early in the morning Dad was grumpy, kanina pa kasi nakaplaster sa mukha namin ang malalaking ngisi, alam kung randam ni Dad ang excitement namin at alam kung nag-aalala lang ito.

"Shut up Robert, malalaki na yan. Hayaan mo na," Mom remark while putting some food in Dad's plate. Dad scowled while staring at me and Quine.

"Can I take it back?" Kunot noong tanong ni Dad.

"Hell no! Walang bawian Dad," nakasimangot na sagot ko.

"Dad, you already promised. Don't be a pussy," Aquila added.

"Watch your word young lady," nakasimangot na sagot ni Daddy.

"Pwede ba Robert? Hayaan mo na, para kang bata." Natahimik si Daddy nang pinagalitan ito ni Mommy. Wala itong nagawa kundi harapin ang pinggan upang kumain na lang.

"Ngayon, nagsisisi na tuloy ako,"

Napatawa kaming tatlo sa sinabi ni Dad. Wala din naman itong magawa kung hindi makakalaban niya talaga si Mommy na alam kung kumakampi sa amin. He maybe strict yes dahil natural ito dahil siya ang ama but in terms of this wala siyang magawa dahil pangako niya ito at dapat tuparin niya. 

The breakfast end peacefully, kahit pa naghihimutok si Dad ay wala itong nagawa lalo na nung kinuha namin sa kanya ang kanya-kanya naming susi ni Quine.

"I told you girls, magpapaalam pa rin kayo sa akin kung saan kayo pupunta." Dad warned.

"No problem Dad," sagot namin ni Aquila. Huminga ito ng malalim at lumapit sa amin ni Aquila para yakapin.

"I can't believe this, I hope your still a baby," his voice wavered a bit kaya napaangat kami ng tingin. Di ko maiwasang mapangiti ng nakita ang mga mata ni Daddy. Para itong iiyak na ewan, hindi pa din tanggap ang nangyari.

"Dad, were still your princess. Quit the drama," nakasimangot na saad ni Aquila at naunang kumalas sa yakap.

"Yeah I know. Ingat sa pagdadrive okey? Wag magpapatakbo ng mabilis. Eyes always on the road girls, I tell you. Pag may gasgas ang sasakyan o nadisgrasya kayo babawiin ko talaga sasakyan niyo," He said menacingly na ikinatawa lang namin, paulit-ulit na lang niya kasi itong binabanggit. He always remind us since last night.

"Tama na nga yan Robert parang ikaw naman ang Nanay dito," Mom glared at him.

"Lana naman, di ka ba mag-aalala? Baka may mga lalaki yang kasama habang gumagala!" Naiinis na sabi ni Dad na ikinatahimik namin ni Quine.

"What? Anong lalaki? Pupunta lang yan ng eskwelahan, napaka advance mong mag-isip. At tsaka, male-late na yan," Mommy paused then faced us. "Ingat sa pagda-drive girls. Still, you have the curfew." She said in an authorative tone.  We just nodded at Mom afterall she's the boss. We kissed them goodbye dahil papasok na kami.

Kahit nakasimangot si Daddy ay kumaway na din ito sa amin habang  pumasok na ako sa sariling porsche, kulay silver akin habang puti naman ang kang Aquila. We maneuvered the car effortlessly.

Nauna akung umalis at sumunod naman si Aquila. Like a good girl I stepped on the gas fast and grin like an idiot. Alam ko ang habilin ni Dad but then minsan lang 'to! Shit, I still can't believe this.

Hindi ko inakalang sumabay din pala si Aquila sa akin. She open her car's window kaya binuksan ko din ito.

"Race?" Hamon niya na ikina-ngisi kl na lang.

"Fuck yeah," the road was clear at kami lang dalawa ang nagda-drive. I stepped more on the gas hindi na inintindi ang kakambal. I feel the adrenaline rush in me, when there is a car in front of me, walang pag-alinlangan na inunahan ko ito while Quine's car tailing me. Ngayon naman ay halos pumapantay na ito sa akin.

"You can't beat me!" Malakas na sigaw nito sa akin na nagpataas sa aking kilay.

"Let's see!" Nauna itong humarurot pero hindi din ako nagpatalo. My speed went 170 and it was so damn satisfying. Medyo malapit na kami sa school and there are cars na sumasalubong pero hindi iyon naging hadlang sa karera namin ni Aquila.

When I stepped in the gas more the car run fast at halos magkapantay na kami ni Aquila. I smirk and beep the car then maneuvered first. Nang nakita na ang campus na malapit ay binilisan ko ito.

I grip tightly at the steering wheel then the wheels screech when I force to stop the car to park. Napahinga ako ng maluwag, medyo kinabahan ako sa huli but damn, I can feel my heart beating so freaking fast.

Nakita kung may mga estudyante pa lang nakatingin sa labas. Quine's car was already at my side. Hindi ko nakita kung magkasabay ba kaming nagpark o nauna ako. I turned the car off then get my bag. Lumabas na ako sa kotse at ni lock ang pinto.

"That was cool. I know I can't beat you," she shake her head while facing me. Bitbit ang dalawang libro at shoulder bag, she's actually more presentable today. Nakita kung inayos niya ang buhok niya at may clip doon na bagay na bagay sa kanya, binalewala ko na lang iyon at magkasabay na kaming naglakad ni Aquila papasok sa loob.

I feel the stares at my back habang naririnig ko pa ang bulungan nila.

"Sino yan?"

"Hindi mo kilala? They're the famous twin in the campus."

"Ang ganda ng kambal, nagmukha tayong patatas."

Napailing na lang ako at kumapit kay Quine. Wala naman itong sinabi at nagpatuloy lang sa paglalakad. Now I expected Ryder waiting for us, dahil sa halos araw-araw na sinusundo niya ang kapatid ko ay nasanay na ako sa pagmumukha ng gago.

Nakaawang ang labi nito habang nakatitig sa aking kakambal. I observe Quine's face at mas lalo atang nangunot ang aking noo ng nakitang medyo na awkward ito ngayon.

"Hoy," agaw na pansin ko kay Ryder. Napakurap-kurap pa ito bago ngumiti sa amin.

"Good morning ladies!"

"And gentlemen," pambabara ko sa kanya. Ngunit ni hindi man lang nawala ang ngiti nito.

"Good Morning Sweetheart," bati nito kay Quine. But Quine just rolled her eyes and walk first. Ryder grinned at kumunot naman ang noo ko ng bahagya niyang hinawakan sa siko si Aquila. Kailan pa naging close ang dalawa?

My lips parted a bit at punahin na sana iyon ngunit naitikom ko ang aking bibig ng nakita si Stan sa kalayuan. Mukhang pupunta ito sa department nila. Walang pasumbaling naglakad ako ng mabilis at sinabayan ito. He glanced at me at tinaasan ako ng kilay. Kay umagang-umaga at wala man lang ngiti sa mukha.

"Good morning!" Malaking ngising bati ko sa kanya at napahinto naman ito at binigay sa akin ang buong atensiyon.

"Morning," napanguso ako sa lamig ng boses.

"Smile naman, kay aga-aga oh," sabi ko nakaplaster pa din ang ngiti. Gusto kung palakpakan ang sarili dahil ang lakas ng loob kung makipag-usap sa kanya ngayon. Habang noong matapos niya akung niligtas eh nahihiya pa ako. What the hell?

He just raised his brow at hindi pinansin ang sinabi ko.

"May kailangan ka?" Napasimangot naman ako. Ang suplado pa rin. Akala ko friends na kami, after he saved me right? Lumipas ang mga araw at ngayon ko lang ito nakita ulit. May dala akung thank you gift para sa kanya dahil niligtas niya ako noong nakaraan. Hindi kasi ito mahagilap kasi busy sa kanilang practice kahit nga yung best friend ko busy din.

"May ibibigay pala ako sayo, sana tanggapin mo na." Masayang sabi at kinuha ang isang gray box sa shoulder bag. Its a cupcake habang may nakasulat na thank you, I bake this last night. Actually lima ito pero kinain na ni Aquila ang isa at akin naman dalawa, may isa pang naiwan sa bahay.

Kunot noong tinignan naman ako ni Stan habang kinuha ko ang cupcake. Inabot ko ito sa kanya ng may malaking ngiti. I am aware sa mga matang nakatingin sa amin but I don't care.

"You don't have to do this," His forehead creased while eyeing the box. Kinakabahan ako baka mauulit na naman palagi na hindi niya tatanggapin ang regalo ko na para sa kanya. Buti nga at nakita ko ito ngayon, yung gift ko noong nakaraan ay napapanis na lang. Gusto ko kasi may effort yung ibibigay kong regalo sa kanya kaya effort na effort ako sa pagbe-bake at buti naman ay hindi na ito mapapanis ngayon.

"I made this for you, it's a thank you gift." 

His scrutinizing gaze remain on the box but later on he sighed and recieved it. Nagbunyi naman ang kaluluwa ko dahil sa wakas ay tinanggap niya!

"Wala naman akung hinihinging kapalit," saad nito pero hindi ko iyon pinansin.

"Alam ko, pero gusto lang talaga kitang bigyan nito. Hope you like it," masiglang sabi ko dito.

He eyed me for a second, I stiffenend when I saw his lips twitch a bit. Ramdam ko ang malakas na pagkabog ng puso ko dahil doon. I didn't missed it! Alam kung ngumiti siya!

"Then, if it will make you better then thank you for this," baling niya sa bigay ko. Hindi matanggal tanggal ang ngiti sa labi ko habang nakatitig sa gwapong mukha ni Stan. Para akong nakakita ng greek god early in the morning.

"Evee wait!" Napabaling ako sa kaliwa at nakita ang isang babeng may hinahabol na babae. Kunot noong tinitigan ko sila. Evee? The transferee girl? Bumaling ako kay Stan at nakita kung nakatitig ito sa babae. I don't know but something is pinching inside me habang nakatitig ito sa babae.

"Uhm, thank you for this," ulit niya kaya tumango naman ako.

"Alis na ako," bahagyang sabi niya at iniwan na ako doon at naglakad na paalis. Napabuntong hininga na lamang ako habang tunignan ang papalayong bulto niya. Well, I'm glad he accept my gift.