6โฆ

๐™‹๐˜ผ๐™๐™‡'๐™Ž ๐™‹๐™Š๐™‘

Habang sinasabi iyon ni kuya ay hindi ko maiwasan ang mapaiyak. ๐ท๐‘Ž๐‘š๐‘› ๐‘˜๐‘ข๐‘ฆ๐‘Ž โ„Ž๐‘ข๐‘ค๐‘Ž๐‘” ๐‘š๐‘œ ๐‘Ž๐‘˜๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘–๐‘ค๐‘Ž๐‘›. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko para lumakas ang loob ni kuya.

Alam kong nasasaktan ngayun si kuya ng dahil hiwalay na sila ni Roseanne pero hindi ako susuko alam kong si Roseanne lang ang tanging paraan para lumakas ang loob niya. Kaya....

๐พ๐‘Ž๐‘–๐‘™๐‘Ž๐‘›๐‘”๐‘Ž๐‘› ๐‘˜๐‘œ ๐‘›๐‘” ๐‘ ๐‘Ž๐‘๐‘–โ„Ž๐‘–๐‘› ๐‘˜๐‘Ž๐‘ฆ ๐‘…๐‘œ๐‘ ๐‘’๐‘Ž๐‘›๐‘›๐‘’ ๐‘Ž๐‘›๐‘” ๐‘ก๐‘œ๐‘ก๐‘œ๐‘œ....

๐™๐™Š๐™Ž๐™€๐˜ผ๐™‰๐™‰๐™€'๐™Ž ๐™‹๐™Š๐™‘

Masakit para sa akin ang ginawa ko kay Harold pero anong magagawa ko? Ginago niya ako kaya mas mabuti nalang kong maghiwalay na kami.

Kung nasaktan man siya sa ginawa ko mas nasaktan ako sa nakita ko. Gusto ko mang bawiin ang sinabi ko sa kanya pero wala na akong magagawa dahil nasaktan rin naman ako at ang mas higit pa don ay ginago niya ako.

Kinabukasan ay walang pasok kasi sabado kay laking papasalamat ko dahil wala ring assignment ang binigay sa akin.

Nasa kwarto lang ako at nagmumumuk alam kong nag aalala na si mama sa akin pero hindi ko nalang siya pinansin dahil ang gulo pa talaga ng isip ko ngayun at ang sakit sakit pa ng nangnararamdaman ko ngayun.

Nakababa lang ako nong sabi ni Mamanay dumalaw daw si Paul at gusto niya akong kausapin.

Nang makita ko siya at mukang pagod na pagod siya. Agad ko siyang tiningnan at kinausap. ๐™†๐™ช๐™ฃ๐™œ ๐™ฃ๐™–๐™œ ๐™ฅ๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™– ๐™ ๐™– ๐™™๐™ž๐™ฉ๐™ค ๐™–๐™ฎ ๐™ฅ๐™–๐™ง๐™– ๐™จ๐™– ๐™ ๐™–๐™ ๐™–๐™ข๐™—๐™–๐™ก ๐™ข๐™ค ๐™จ๐™ค๐™ง๐™ง๐™ฎ ๐™™๐™–๐™๐™ž๐™ก ๐™—๐™ช๐™ค ๐™ฃ๐™– ๐™–๐™ฃ๐™› ๐™™๐™š๐™จ๐™ž๐™จ๐™ฎ๐™ค๐™ฃ ๐™ ๐™ค. Sabi ko sa kanya at tinalikuran siya pero agad akong nagilan ng bigla siyang magsalita.

๐™‹๐™–๐™ฃ๐™ค ๐™ ๐™ช๐™ฃ๐™œ ๐™จ๐™–๐™—๐™ž๐™๐™ž๐™ฃ ๐™ ๐™ค ๐™จ๐™–๐™ฎ๐™ค ๐™–๐™ฃ๐™œ ๐™ฉ๐™ค๐™ฉ๐™ค๐™ค๐™ฃ๐™œ ๐™™๐™–๐™๐™ž๐™ก๐™–๐™ฃ ๐™ ๐™ช๐™ฃ๐™œ ๐™—๐™–๐™ ๐™ž๐™ฉ ๐™ฅ๐™–๐™ ๐™ž๐™ง๐™–๐™ข๐™™๐™–๐™ข ๐™ข๐™ค ๐™–๐™ฎ ๐™ฃ๐™–๐™ฅ๐™–๐™ฅ๐™–๐™ก๐™–๐™ฎ๐™ค ๐™จ๐™ž ๐™ ๐™ช๐™ฎ๐™– ๐™จ๐™–๐™ฎ๐™ค? Seryusong sabi niya.

Sa totoo lang ay ngayun ko palang nakita si Paul na seryusong seryuso hindi ko tuloy maiwasan ang ma curious kung ano ang sasabihin niya.

Hindi ko na alam pero nakita ko nalang ang sarili ko na nasa hospital kami hindi ko tuloy maiwasan ang mainis dahil sa hospital na ito ay nakita ko na nakikipaglandian si Harold.

๐™‹๐™–๐™ช๐™ก ๐™—๐™–๐™ ๐™ž๐™ฉ ๐™ข๐™ค ๐™—๐™– ๐™–๐™ ๐™ค ๐™™๐™ž๐™ฃ๐™–๐™ก๐™– ๐™™๐™ž๐™ฉ๐™ค? ๐™ˆ๐™–๐™ฎ ๐™จ๐™–๐™ ๐™ž๐™ฉ ๐™ ๐™– ๐™—๐™–? Inis kong tanong sa kanya pero sinamaan niya lang ako ng tingin.

Nang makapasok na kami sa Hospital ay agad tumambag sa akin sila Brad at Cathy. ๐ด๐‘›๐‘œ๐‘›๐‘” ๐‘”๐‘–๐‘›๐‘Ž๐‘”๐‘Ž๐‘ค๐‘Ž ๐‘›๐‘–๐‘™๐‘Ž ๐‘‘๐‘–๐‘ก๐‘œ?

Nakita kong malungkot sila agad akong dinala ni Paul sa isang kwarto at doon ako biglang napamaang sa nakita ko.

Hindi ko alam pero bigla nalang tumulo ang mga luha sa aking mga mata. Alam kong nasaktan ko siya pero hindi ako akalaing ganito pala kasakit ang nagawa ko sa kanya.

Tiningnan ko si Paul na nanatiling seryusong nakatingin sa akin na para bang naghihintay ng sagot ko sa nakita ko.

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko kung nakikita kong si Harold ay walang malay na nakaratay sa kama.

๐‘†โ„Ž๐‘–๐‘ก....