Chapter 4

Hinihingal kaming nakarating sa kwarto ng pasyente namin

"What happened?"

"The vaccine that we inject is rejecting his body"

Napatingin sa pasyente si yabang, habang ineexamin niya dun ako humanga sa kanya. Sa mga kilos niya ibang iba sa jake na nakilala ko,dahil siguro sa unang pagtatagpo namin.

"Did you already CT scan his kidney?"

"What about his kidney doc jake, impossible maapektuhan ang kidney niya doc"

"Just do what I said"

Napatingin sa akin su yabang "what do you think?" Biglang tanong niya sa akin na iginagulat ko.

"Ah---" magsasalita na sana ako ng biglang nanginig ang pasyente. Hindi ko alam kung ano ang maututulong ko nakatulala lang ako at nakatitig. Nagpakuha ng vaccine ang doctor na pangpakalma pero pinigilan ko yung nurse.

"Wait, he don't need that thing" kalmado kong sagot, tumingin sila sa gawi ko at nagaantay ng sagot.

"Call doc vrendon" ani ni doc jin sa isa pang nurse

"Go get some Agalsidase beta" sabi ko sa nurse, tumingin ang ibang doctor sa akin

"We are not sure if he is suffering an fabry disease we can't inject that vaccine to him" doc miguel

"He's right doc vanna, the first and second result is out, we cannot find any fabry to the body the patient, zebra disease ang lumabas na result" doc Jin

Madami pang sinabi ang ibang doctor. Tinignan ko si yabang ganun din siya nakatitig sa akin. The ambiance in this room make sick, hindi ako makahinga dahil sa samot saring tanong.

Biglang pumasok si Kuya Vrendon kasama ang nurse na pinakuhanan ko ng vaccine. Kinuha ko yung vaccine tsaka lumapit sa pasyente.

"This Vaccine will save the patient" sabi ko

"How can you be so sure?"

"He has a fabry disease, even though it is 0.00000001 percent"

"That's impossible, it is 0.00000001 percent doc vanna, you heard what doc jin said, it is not a fabry disease" doc Ivone

"Allow me to inject this, this is the only chance to make him better, this is the replacement for the ETZ ( enzym replacement therapy) until we find something or maybe someone that can prove that he has fabry disease"

Nagmamakaawa akong tumingin sa mga doctors dito sa room,pati na din kay kuya. Walang nagsalita sa kanila, tumingun ulit ako sa kuya ko,"Allow her". Biglang nagsalita si yabang.

"But we are not sure about his disease, this will be take an action mapapahamak ang pasyente" doc Dein "take her out here" uto ulit niya.

"Mas lalong lalala at mapapahamak ang pasyente pag di ko to ginawa"

Pero bago pa man sila makalapit para ilabasa ako inemjectbko na dextrose ang gamot. Biglang tumigil sa pagnginig ang pasyente at naging normal lahat ng vitals niya, nakaawang ang bibig ng lahat sa akin maging ang ina ng pasyente.

Bumukas ang pinto at iniluwa doon ang mga kasamahan ko may kasama sila, tulak-tulak ni doc Clarence ang wheelchair,naglalakad palapit sa amin.

"Omy ghad,brother what happened to you?" Naiiyak na sabi ng kapatid niya palapit sa kanya "okay lang ako ang magkasakit,b-bakit pati ikaw pa" hagulhol niya.

"Are you Mr. Gerald?" Tanong sa kanya

"Yes doc, and I'm here to help, please help us also I'm also diagnosed for fabry disease, we inherit it to our father"

Ngumiti ako ng may galak, "I, no we will promise to help you, both of you, gagaling kayo" sabi ko sa kanya habang nakangiti.

Lumabas na ako sa kwarto ng pasyente, nasa may bandang corridor na ako ng tinawag ako ng kuya ko " in my office" sabi niya.

"Bat ang sungit niya" sabi ko pagkaalis niya

Dumaan muna ako sa office namin bago pumunta sa office ng kuya ko. Pagkapasok ko dun ,tinignan ako lahat ng mga kasamahan ko, alam niyo yunh feeling na ang laki ng kasalanan ko.

"Ghaaaad ,para akong hahatulan sa tingin nila" sabi ko sa isipan ko

"Did I missed anything or something?" Tanong ko sa kanila, lumapit si Doc brent, isa din resident doctor 4th year, tinignan niya ako ulo hanggang paa.

" Bilib din ako sayo doc vanna" sabi niya tas nginitian ako

"Omgee doc vanna, ang galing galing mo"

" You did a great job doc vanna" ani ni doc Clarence

"It's part of being a doctor doc"

Bilib na bilib sila nakakaflattered, omgee mga madam

Pagkatapos ng pagbati sa akjn dahil sa ginawa ko ,dumiretso na ako agad sa office ng kuya, kumatok muna ako bago pumasok

"Come in"

"Kuya" tawag ko sa kanya, umangat naman ang ulo niya at tinuro na umupo muna ako sa sofa.

"I'll just finish it" tumango naman ako, ilang segundo lang tumayo si kuya at umupo sa may bandang harap na sofa. Tinitigan niya lang, hindu siya nagsasalita ganito ang ugali ni kuya Vrendon pagmay nagawa kang mali at hindi tama

"K-kuya" kinakabahan na tawag ko sa kanya, he gave me a heavily sigh before he talk.

" I don't know what to say, I want to be mad at you but---" huminga ulit siya ng malalim " but you make an unbelievable doings, you save the patient, but also you scared out of me, pano na lang pagtama talaga ang mga doctors."

Hindi ako umimik " you did a great job sister, all of us didn't know what to do that time, even doc jake, none of us encountered that rare disease ngayon lang, pero ikaw ang dami mong alam" lumapit siya sa akin at ginulo ang buhok ko.

"I'm so proud of you my princess"

"Thank you kuya" nginitian ko siya at niyakap. Bumitaw kami sa pagkakayakap

"How did you know about that disease"

"I just read it in the book and do some research about it, na curious kasi ako sa dakit na yun"

Nginitian naman niya ako "You know what, I've also read that pero hindi ako naging interesado, I just read the content and analyze it. The good thing is you save the patient"

Nagkwentuhan pa kami, hanggang sa nagpasya akong mauna ng umuwi

"I'm going hone kuya, hindi ka pa ba uuwi?"

"I have an major operation, later kaya di ako makakauwi just tell.it to mom and dad"

Tumango naman "okay the I'll go ahead"

"Take care princess"

" I will"

Naglakad na ako papasok sa elevator. Naghintay muna ako ng ilang segundo bago bumukas ang elevator. Sa kamalas-malasan nakasakay dun si yabang.

"Going down" tanong niya sa akin, pumasok naman ako.

"What a coincidence, so nakapagisip isip kana ba?"

"No"

"Common Vanna"

" Senior or professor doctor can't be have an mutual feelings or date their residents " sabi ko sa kanya habang nakatingin sa repleksyon namin sa elevator.

"Then itago natin"

Nagulat naman ako sa sinabi niya " You insane"

" a little"

Bumukas naman ang elevator at nauna akonv lumabas sa kanha,binilisan ko ang paglalakad, pero binilisan niya pa din

"Stop following me will you" inis na akong humarap sa kanya.

" I won't, until you didn't say yes"

Naglakad ulit ako pero,sinundan niya pa din ako

"Naiinis na ako"

Liningon ko siya at huminga ng malalalim. " Okay fine! Pumapayag na ako"

Nakita ko naman ang ngisi sa mga labi niya " tomorrow evening after our duty" sabi niya sa akin

"Okay" at naglakad na ulit papunta sa kotse ng kuya ko.