LAST 5 CHAPTERS TO GO HINDI KO ALAM NA AABOT AKO DITO HUHU KAHIT MEJ NAKALIMUTAN KONA ANG FLOW HAHAAHA ANYWAYS ENJOY READING!!💜 SILA KAYA END GAME?
EDIT: EVERY SATURDAY PO AKO NAG UUPDATE IF HINDI NA UD NG SATURDAY SUNDAY IF YOU WANT TO BE UPDATED YOU CAN FALLOW ME ON IG UN IN MY BIO KASI DUN PO AKO NAGPOPOST IF MY STORY GOT UPDATED YUN LANG THAAANKS 💜 DONT FORGET TO VOTE BTS ON MAMA,TMA
STREAM LIFE GOES ON💜
--
Akala ko nagbibiro lang si lance sa sinabi niya kay faith pero paglabas ko ng restaurant ay nakita ko silang nag-uusap mukha silang seryo kaya hindi kona sila ginulo pa.
Mabait si lance sobrang bait sobrang ideal boyfriend niya nga e but my heart is in love with someone else. Sinubukan ko naman mag move on pilit kong pinapaniwala ang sarili kong di kayang gawin ni yves sakin yon. Kaso sa nakalipas na 6 na taon ay walang nangyari parang mas lalo nga lang lumalim nung makita ko siya ulet.
Ngayon may trabaho ako at may problema sa bahay at financially my goal is still the same kung dati ay study first ngayon i need to focus on my work kasi kailangan ko ng pambili ng gamot ni mama at pang aral kay ian.
Kaya kagabi pagkauwi nakita kong hiring ang bar namalapit sa restaurant aya nag apply ako at nagdadasal na matanggap.
Nung araw na matanggap ako sa trabaho sa restau ay yung araw din nung inatake si mama na stroke siya hindi na siya makalakad kaya sobrang nagiging moody na niya palagi na nga siyang galit sa akin at parang hindi na anak ang turing niya sakin i miss my old mom pero hinayaan ko nalang i need to understand pero na realized ko minsan nakakapagod din pala.
Yung sinasahod ko ay sakto lang minsan kulang kasi hindi ako nakakabili ng pagkain namin kaya ang nagiging ulam lang namin minsan kamatis, patis, asin at kung ano ano lang dahil sa sobrang mahal ng gamot ni mama at mga bayarin sa school ni ian.
Yung naipon kong pera na pambibili ko sana nung damit na nagustuhan ko ay inilaan kona din kay mama at ian kahit gusto kong bumili ng bagay para saaking sarili ay hindi ko magawa sapagkat mas kailangan nila ian at mama iyon siguro hindi lang talaga siya para saakin.
Naglakad na ako papauwi saamin hindi kona inantay matapos si lance at faith na mag usap dahil baka magalit nanaman si mama sa akin. Habang naglalakad ay medyo kinakabahan ako dahil masyadong madilim pero nasanay na ako pero hindi pa din talaga mawawala ang kabang nararamdaman. Napatigil lang ako sa paglalakad ng may humintong kotse sa harap ko at tinawag ako nanlaki naman ang mata ko ng makitang si yves iyon
"Ahm pauwi kana ba? Want a ride?" sabi niya pero di ako sumagot dahil nakatulala lang ako sakanya
" Sofia Avery" napabalik naman ako sa realidad ng banggitin niya ang buong pangalan
"Ahm wag na nakakahiya malapit na din naman ako" sabi ko sakanya at iniwas ang mata ko at nagsimula muling maglakad pero tinawag niya ako hindi na sana ako lilingon pero tinawag ulet ako.
"Please? Aren't you scared?" sabi niya pero hindi kona siya hinayaang magsalita at sumakay nalang sa sasakyan niya
Hindi kona matandaan kung kelan ako huling naka sakay dito pero ang pagsakay ko dito ang nagpabalik saakin ng mga alaala namin non i miss him so much
"Baket ka naglalakad ng gantong oras? Dika ba hinahatid nung manliligaw mo?" sabi niya naparang di Makapaniwala
"H-hindi naman ako nagpaoahatid sakanya and malapit lang naman bahay namin" sabi ko
"But still you're a girl" sabi niya na parang galit napabaling naman ako sakanya at saktong nagtama ang mata namin napaiwas naman ako agad
"Sumasakay naman ako pero w-wala na kasi akong pero 20 pesos nalang and naisip kong pambibili ako nalang iyon ng dinner ko" medyo nahihiya kong sabi sakanya naramdaman ko naman ang pagtingin niya saakin pero hindi ko inalis ang tingin ko sa labas.
"Hindi ba dapat libre na pagkain niyo?" sabi niya
"Nahihiya kasi ako makikain don kaya okay lang naman tsaka ngayon ko lang naman to ginawa kasi naubos na talaga yung pera ko e" sabi ko sa medyo mahinang boses napalingon naman ako sakanya nakaawang ang labi niya ngumiti naman ako sakanya.
Walang nagsasalita sa amin hanggang sa makarating kami sa may beach. Nakatira kasi kami sa may tabing beach ang baler aurora ay kilala bilang surfing beach resort dahil malakas sobra ang alon dito. Pinasok niya ang kotse sa makipot na daan duon sa dulo doon makikita ang beach at sa paligid ay mga bahay.
"Ahm dito nalang ako salamat sa paghatid" sabi ko at hindi kona siya inantay makapag salita dahil mabilis akong bumaba at tumakbo papasok sa loob ng bahay.
Pagkapasok ko ay isang malakas na sampal ang sumalubong saakin ramdam na ramdam ko ang sakit na iyon napalingon naman ako sa galit na si mama.
"Ano?! Lumalandi ka nanaman? At doon sa lalaki nanaman na yon? Yung dahilan kung bakit ka natanggalan ng scholarship?" sigaw ni mama saakin napayuko naman ako
"Ano lalayas kana dito? At sasama dun sa lalaking iyon? Ha? Baket nahihirapan kana ano sumagot ka!" sabi niya sabay tulak saakin
"M-mama hindi po nakita niya po kasi akong naglalakad kaya nag offer po siya saakin" nakayukong sabi ko piniligilan ang pag hikbi.
"Sabi na nga bat maglalandi ka lang sinayang mo ang scholarship mo para lang paglandi mo! At ngayon ano nandito pa din tayo! Mahirap pa din tayo! Wala kang kwenta!" sigaw niya at para naman akong sinaksak sa puso.
Ganyan si mama simula ng magkasakit siya pero lagi ko nalang siyang iniintindi kahit minsan sobra na kasalanan ko naman kasi talaga e
Putangina kasalanan ko talaga e baket kasi ako nainlove baket ako nagpaka tanga napaka wala kong kwenta! Kasalanan ko ang lahat ng ito e
"Sorry po mama" sabi ko
"Mama! Tama na po sumosobra nanaman po kayo si ate na nga ang naghihirap dito sa bahay palagi e halos di na nga siya makapag pahinga makakain lang tayo mabilan ka ng gamot! Mapag aral ako!" sigaw ni ian kay mama
"Wag magalit? 6 na taon na tayong laging ganto walang pagbabago may dapat ba akong ikatuwa duon? Ikaw wag kang gagaya diyan sa ate mong tanga mag-aral ka para maiahon mo tayo sa hirap" sabi ni mama at iniikot ang gulong ng kanyang wheelchair.
Naramdaman ko naman ang yakap ni ian at ni papa "Pag pasensyahan mo na ang mama mo" sabi ni papa ngumiti naman ako sakanya
"Kumain kana ba? Kumain kana tinirhan ka namin ni ian ng kamatis at kanin sa lamesa alam kong pagod ka sa trabaho" sabi ni papa at hinalikan ang noo ko
"Sige po kakain po ako mamaya" sabi ko at tumango lang siya bilang sagot
"Ate ayos ka lang ba?" sabi ni ian habang pinupunasan ang luha ko napangiti ako napaka bait talaga nito swerte ng future girlfriend.
"Ayos lang ako" sabi ko at ngumiti "Magpapahangin lang si ate sa labas matulog kana" sabi ko humalik sa pisngi napangti ako ng humalik din siya sweet
"Okay ate magpahinga na okay goodnight ate i love you" sabi niya
"Good night love you too" sabi ko pagkaakyat niya ay lumabas ako pumuntang harap ng dagat.
Pagkarating ko don ay agad akong naupo doon at umiyak
END OF CHAPTER 20
|BLYTHE KIM|BK|
this chapter is ahead on wattpad 💜