Kabanata 18

March 01, 3030

Sunday

"How is she doc?"

"She's now stable, she just need to rest, she got a lot of bruises from where is before."

"Thank you doc, and please, don't let anyone to know that I'm with her okay?"

"Why Mr. Samson?"

"They might intrude us."

"Hmmm. Noted Mr. Samson." naramdaman ko ang ngiti ng doktor sa mga salita 'nya.

Narinig ko na ang papalapit na yabag sa akin kung kaya't pinilit ko ang sarili ko na dumilat.

Nakita ko si Harvey na papalapit.

"Anong ginagawa ko dito?" paunang tanong ko kahit nanunuyo pa ang lalamunan, sinubukan kong tumayo para hindi nakakahiya sa ka'nya pero hanggang pag upo lang ang nakaya ko.

"I saw you at the park." simpleng sagot 'nya at umupo sa kama na kinauupuan ko.

Huh?

"How?" halos walang boses na sabi ko.

"Consciousless, at the lake. What happened?" tanong 'nya pa pero hindi doon natuon ang atensyon ko.

Dahil sa sinabi 'nya parang palabas na nag balik lahat ng nangyari..

Ang pag dating ni Takara..

Ang mga pang iinsulto 'nya..

Ang pag pahiya 'nya sa akin.

At ang mga sugat na ginawa 'nya sa pag katao at sa katawan ko.

Totoo nga ang sinasabi nila tungkol sa ka'nya.

Napaka sama ng ugali 'nya.

Anong rason 'nya at nagkaganyan 'sya?

"What happened? Did I said something wrong?" nag aalalang tanong sa akin ni Harvey.

"No, I just remember something," I honestly said.

"What is it? Should we call your family?"

Family..

I don't have a family here..

They are on different time..

I'm all alone now.

At isa pa ay umalis na ako sa lugar na ginagisnan at tinuring kong pamilya sa panahon na 'to.

"No, don't." 'di ko alam kung anong sasabihin sa ka'nya.

Nakita ko na nakunot ang noo 'nya dahil sa sinabi ko. "Why?"

Hindi ko pinansin ang tanong 'nya.

"Can I stay here?" I asked instead of answering his question.

"Why?" he asked once again.

"I wanted to spend my last day with you." biglang lumabas sa bibig ko 'yan ng hindi ko pinapahintulutan.

What the—

Ano yung sinabi ko?

"What?" natatawang an'ya.

"Uh.. nothing!" nag iwas ako ng tingin kasi feeling ko parang kulay sili na ang mukha ko.

"I heard it," nang aasar na sabi 'nya pa.

Narinig naman pala.

I just tsked.

"Why you wanna spend your last day with me? Hmm? Are you leaving? When?" tanong 'nya pa.

Aalis?

Oo aalis ako.. sa mundong ibabaw.

"Uh.. yes, seems like that, but there's no specific time." simpleng sagot ko at nag kibit balikat.

"Okay..?" tumango tangong sabi 'nya kahit parang hindi kumbinsido.

"Wait." he said at saglit na umalis at agad din naman na bumalik na may dala ng isang pitsel ng tubig at baso.

"Here, drink first." nag lagay 'sya ng tubig sa baso at iniabot sa akin.

"Thank you." I said at agad na kinuha ang tubig na nasa baso at ininom. Naubos ko 'yon at muli namang nilagyan ni Harvey ng tubig.

Nang natapos na ang pag ka uhaw ko ay nag sabi muli ako ny salamat at binalik sa ka'nya ang baso. Tinabi 'nya ang ginamit ko at agad na bumalin.

"So, how did you get those bruises?" tanong 'nya pa at umupo sa aking paanan.

"Napa away lang." I said. Hindi naman 'nya maiintindihan 'yun kasi tagalog 'yun, kaya ayos lang.

Matagal bago 'sya muling magsalita.

"With whom?" nakita kong nagdilim ang awra 'nya. Napakunot ang noo ko.

Paano 'nya nalaman?

Naintindihan 'nya?

Nakita 'nya siguro na nakakunot ang noo ko kaya..

"Sino ang nakaaway mo?" matigas at may puntong pagtatagalog 'nya.

Marunong 'syang mag tagalog!?

"Tell me,"

"Nakakaintindi ka naman pala ng tagalog pinag-i-english mo pa ako." naiinis na sabi ko.

"Just a little bit." sagot 'nya.

"Now tell me, sino ang nakaaway mo?" pangungulit 'nya pa saakin.

"None of your business," pang aasar ko sa ka'nya.

"Wanna call your family?" he asked.

"Of course.." pagpapabitin ko.

"Really?" pang hahamon 'nya pa.

"Not." pagtatapos ko sa sinabi ko kanina.

Nailing iling na lang 'sya sa mga sinabi ko.

"Your unpredictable." pagkasabi 'nya 'non ay nag ring ang cellphone 'nya dahilan ng  pag labas 'sya ng kwarto na inuokupa ko.

I remember..

He was the one who called me before I lost my consciousness yesterday.

Maya maya pa ay inayos ko ang sarili ko at binalak na lumabas ng silid dahil nagugutom na ako.

Nakakahiyang manghingi ng pag kain pero wala akong pamimilian. Hapunan, agahan, at tanghalian na ang nalagtawan ko.

"I said that she's not here!" nagulat ako sa mataas na boses ni Harvey.

"I saw her here! With you! So don't keep her here!" I heard a familiar voice.

'Yan yung mga naririnig ko 'nang pababa na ako ng hagdan, medyo pamilyar pa nga sa akin ang boses na kaalitan ni Harvey.

"Oh, c'mon! Please don't keep her here! Or else I'll call a police!"

"Don't use that shit to me, I won't buy it!"

Dahan dahan akong bumaba ng hagdan pero bigla na lang akong nadulas dahil sa katangahan ko.

Damn it!

Ang sakit!

'Yung mga sugat ko mukhang naging mas sariwa pa dahil sa aking pagka dulas.

Sinubukan kong tumayo para bumalik na sa kwarto kanina para mag tago ulit kaya hinawakan ko ang railing ng pinaka hagdan at doon kumapit pero sadyang hindi ko talaga araw ngayon kasi nasagi ko pa ang isang maliit na vase.

The fudge..

"Ano 'yun?" biglang tanong ng kaalitan ni Harvey.

"Hey! Your trespassing!" narinig ko na sinubukan 'syang pigilan ni Harvey pero narinig ko parin ang tuloy tuloy at mabibigat na yabag papunta sa kinaroroonan ko kaya sinubukan ko ulit na tumayo para makatakas na agad, pero hindi pa kinaya ng paa ko dahil sa masamang bagsak ko.

"Amara?" sa narinig ko parang nag slomo lahat.

He called me using my nickname..

Gulat na napalingon ako sa ka'nya.

"Doc. Remirez?" takha at gulat na tanong ko sa ka'nya.

"Amara, may masakit ba sayo? Sapilitan ka bang dinala dito ni Harvey? Bakit puro sugat ka ng dinala ka 'nya dito?" sunod sunod na tanong 'nya.

Ang paraan ng pag tawag 'nya sa akin ay nag bibigay sa akin ng pag asa na may maitutulong 'sya sa'kin.

Bakit ba umaasa ako sa wala?

Bakit ba umaasa ako na darating ang araw na mag papantay ang langit at lupa?

Bakit ba umaasa ako sa mga imposibleng mangyari?

"Amara.." nagaalalang tawag sa akin ni  doc. Remirez.

"Hey! I can sue you for trespassing my house!" sigaw ni Harvey kay doc.

"And I can sue you also! For kidnapping her!" nanghahamon na sabi ni Doc. Remirez sa ka'nya.

"I didn't kidnapped her! Watch your words!"

Hindi na lang pinansin ni doc ang mga sinasabi ni Harvey.

"Let's go, titignan ko ang mga sugat mo para magamot kita." sabi pa ni doc at kinuha ang braso ko at isinampay sa balikat 'nya, dahil hindi ako makatayo dahil sa pagkadulas ko kanina.

"Where are you going?" nanggigigil na sabi ni Harvey.

"Don't mind him, I'll take you home."

Doble ang ibig sabihin sa akin ng mga salitang I'll take you home.

What the hell?

Am I too paranoid?

Or.. it's just my imagination?

Pero bago pa kami makalabas ng bahay ay hinawakan ni Harvey ang braso ko at hinatak ako palapit sa ka'nya pero hindi nagpatalo si doc dahil hindi 'nya binitawan ang kamay ko na nasa balikat 'nya.

"Get off your hand." Matigas na sabi ni doc kay Harvey.

Mukhang magaaway pa 'ata 'tong dalawang 'to!

Ang sakit na nga ng katawan ko dadagdag pa ang mga 'to?!

"You! Should get your hand off to her." matigas at may bahid na ng galit ang mga mata 'nya.

"I am her friend. So I have a rights to get her out of here!" naiinis na nasabi ni doc.

What? Friend?

Nakita ko ang pag ka gulat sa mga mata ni Harvey ay bahagyang naluwagan ang kanina ay puno ng pagiingat na hawak 'nya sa akin kanina.

"Really Damara? Is that true?" hindi makapaniwalang tanong sa akin ni Harvey.

"Yes, right Amara?" sagot ni doc ng hindi ako makasagot agad.

"Huh?" ayan lang ang na sabi ko.

"Maybe she's traumatized because of what happened." matalim na tingin ang ginawad 'nya kay Harvey ng sabihin 'nya yon.

"I just need a confirmation from Damara."

"Speak up Aamara." sabi pa ni doc.

"Huh? Ahh, y-yeah he's been my friend for a long time." sabi ko.

Pinanghahawakan ko ang kutob ko. Ang kutob ko na nag sasabi na may magagawa si doc para ibalik ako sa lugar na kinabibilangan ko.

Lalo na't alam 'nya ang nickname ko..

"See? So we should go now." sabi ni doc at dirediretsong nag teleport paalis sa bahay ni Harvey.

"P-paano mo nalaman na naandoon ako?" tanong ko agad sa ka'nya pag dating namin sa loob ng isang sasakyan.

"I'll tell you later," sabi 'nya.

"Lead us to my house. Now." he dictate on car. Nag simula na itong umamdar sa direksyon na hindi pamilyar sa akin.

I trust him enough to let him bring me to the place I didn't really know.

Hindi ako mapakali hanggang sa makarating kami sa tingin ko ay bahay 'nya.

"Bahay mo po 'to doc?" tanong ko sa ka'nya.

"Yes," sabi 'nya at bumuntong hininga bago tuluyang pumasok ng bahay.

Pagkapasok na pagkapasok ko ay nakita ko ang sarili ko sa parang flat screen TV na ewan, at parang live! Parang sinusundan ako nito kung nasaan man ako!

"A-ano yan!" tanong ko kay doc. Paano ba naman yung private life ko ay naandito pinapanood lang ng kung sino man ang gustong manood!

"D-Damara, let me explain." pagpapakalma saakin ni doc.

How will I calm?!

Tell me!

"Bakit ako naanjaan!" napayakap ako sa sarili ko dahil sa takot habang nanlalaki ang mga mata.

"H-hey! It's not what you think!" sabi 'nya.

"Ano ba iniisip ko?! Nababasa mo rin ba yung iniisip ko!?" nanggigigil na sabi ko sa ka'nya.

"No, please calm down. I am like you." pagsisimula 'nya.

What the heck?

"What!?"

Bumuntong hininga 'sya at sinabing "I am from year 2020 like you," nanagpabingi sa akin..

What the..

What?

Dahil sa narinig ko parang biglang nagsariwa lahat ng mga sugat ko lalo na ang sugat ko sa ulo ko.

"Ahhhhh!!!!" sigaw ko. Hindi ko alam kung hahawakan ko ba ang ulo ko o ano.

Masakit kapag nahahawakan ang ulo kaya hindi ko alam kung paano maiibsan ang sakit na kasaluhukang tinatamo.

Ang sakit!

Damn it!

Ayaw ko na..

Sa tingin ko may luha ako sa mga mata bago ako masalo ni doc dahil nanghina ako.

"I'm sorry, I didn't mean it," huling mga kataga na nadinig sa kasalukuyang mundo.

"Damara." napalingon ako sa tumawag sa akin.

"Nicolas." ngumiti ako sa ka'nya.

It's doc.

Doctor Remirez..

"Anong ginagawa mo dito?" nakangiti 'sya ngunit bahagyang nakakunot ang ka'nyang noo ng tanungin 'nya ako.

"Hinihintay si Seores." sabi ko at luminga sa paligid para tignan kung 'sya ay dumating na ba.

Umupo 'sya sa tabi ko. "Samahan na kita." sabi 'nya, agad naman akong umiling.

"H'wag na! Naku naman!" nahihiyang natawa ako.

"Bakit ka kasi 'nya pinag hihintay? Tsk." sabi 'nya at bahagyang umirap.

"Hayaan mo na, alam mo naman 'yun." malungkot mo sabi ko sa ka'nya.

Naandito kami sa parke, kung saan 'nya nais kami ay mag kita.

Mga ilang minuto kaming nag hintay hanggang sa may narinig kaming pamilyar na boses.

"Dito ba babe?"

"Oo." narinig ko ang pamilyar na tawa.

"Surprise!" sabi 'nya sa kasama 'nya.

Tumayo ako at sinundan ang pamilyar na tinig. Hanggang sa dalhin ako nito sa isang tao.

Ang taong hinihintay ko.

"Ang gandan naman nito Seores!" nakanging sabi ng babae at mahigpit na yumakap kay Seores. Unti unting nangilid ang luha ko.

I waited..

But he cheated..

"Damara—" narinig kong sabi ni Nicolas.

"Si Seores.." parang hindi makapaniwalang ani 'nya.

Seores..

He's now front of me..

He's hugging someone while I'm here.. hoping that he will throw a glance on my way.

"Walang hiyang Seores!" narinig ko ang galit sa boses ni Nicolas at alam ko na susugudin 'nya si Seores.

"Nicolas!" sigaw ko para pigilan 'sya at hinawakan ang ka'nyang braso.

"Damara! He's now cheating! You will not do anything!?" gulat na sabi ni Nicolas.

"I'll set him free, because if you love someone you will give him the freedom he want, and I love him enough to set him.. free." lumuluhang ani ko, pinipigilan kong humikbi dahil baka sa oras na lingunin ako ni Seores ay baka kainin ko lang ang mga sinabi ko.

"Damara.." bagsak balikat 'nyang sabi at unti unti akong niyakap.

"He's not worth of your tears.. Cry Damara, but do not bleed." he said before I hug him back.

My friend.