Epilogo I

Salamat sa pag suporta hanggang sa dulo ng bahagi ng aking storya! Keep safe everyone.

Happy reading!!

Lycus' p.o.v

"Sir! Si ma'am Takara po pinagkakaguluhan sa labas!" ani Wilson.

"What?! Where?!" I asked, naandito kami ngayon sa opisina dahil maraming dapat na gawin.

I told you not to go out side because of your situation but you're very, very hard headed woman.

When we arrived at the place he's saying I can't smell Takara's scent..

Where are you?

I used my brain chips to track where you are.. but fvck! I cant reach you, as if your a million miles away!

Sumingit ako sa mga tao na narito at nakita ko sa ginta ang isang babae.

Your not Takara..

"What kind of creature is that mom? Is she a human-animal also?" paalis na ako nang napalingon ako sa nag salita.

A robot.

"Maybe son." nag angat naman ako ng tingin sa babae na tumawag ng son sa robot.

She brought a robot to treat like a son.

I just shrugged.

"She so dumb to sleep there if she's a human. You know.." bahagyang nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ng bata.

Matabil ang dila..

"Takara!" I shouted.

Iuuwi ko ang babaeng 'to.

Nakaka awa ang kalagayan 'nya.

Nang makalapit na ako sayo ay bahagya akong natigilan.

You look like Takara..

"My moon! Pati ba naman mga damit ko hinayaan mong palitan ng pvtang 'yon!" walang habas na sigaw ni Takara sa buong bahay. She didn't care the judgement that she'll get after those words.

I am starting to hate the promised one..

"What the hell?!" sigaw ko dahil bumalik si Takara na hindi kasama si Damara!

"Oh c'mon! You paid a slut to copy my face when I'm not around right!?" she asked me a question.

"What?"

I'm blank..

There's only one thing on my mind.

Go, and find Damara.

Your gesture, the way you talk, the unfamiliarity to your eyes making my heart skip a beat.

Who are you?

"Street sweeper? Gabi na ah.. Mga robot ba sila? At bakit parang hindi sila napapagod?" the amazement didn't leave your eyes. Natawa ka pa ng bahagya sa sinabi mo.

I'll go and time travel..

To find who your are..

Nung kinumpirma ko na sila nga ay mga robot ay bigla kang nawalan ng malay.

I am wondering, bakit parang napaka dami mong alam sa mga nangyari noong 20th century. Sa mga kinikilos mo ay parang doon ka nangaling, the way you talk, you fashion sense is too old to year where we are now.

Maybe your from year twentieth centry.

"Tommorow morning. Go to this place.." the manager told me the place where the time travel machine located.

Tommorow morning.. I'll found where are you belong. Who are you, and why are you here..

"Amara.." I saw a set of family..

"Ate.."

They're crying.

"Doc do everything to save her." napalingon ako sa pinanggalingan ng boses.

A man.

A man version of Takara..

But this is older one..

"Mahal.." may lumapit sa ka'nya na isang babae, na sa tingin ko ay asawa 'nya.

"Sino ang may gawa nito. Sino!?" he madly said. Sinununtok 'nya ang pader ng ospital at doon na pa yuko.

"Ma.." napalingon naman ako sa isang dalagitang lumapit sa babaeng sa tingin ko ay asawa ng lalaking bersyon ni Takara.

"Nicaise.." umiiyak na bumaling ang ginang sa tinawag 'nyang Nicaise.

"Si ate.." hindi ko na tinuloy ang panonood sa kanila at nag teleport na papasok sa silid na pinagpasukan ng anak nila.

Lumitaw ako sa sulok at madilim na bahagi ng silid na pinuntahan ko, pero kahit na ganoon ay nakita ko ang babae na sinugod dito minuto lang ang nakalipas.

I saw you..

Almost a lifeless..

Lying at the hospital bed..

"Clear!"

Natulala ako sa nakita..

Your now here..

One of the rule at time travel is.. this must be your first life.. not the revived one.. but this.. they are reviving you..

You broke a rule.

Your now a revived person.

A hour doctor came out.. so I did the same.

"The parent—?"

"Doc! Kamusta po si Damara?"

Damara..

That's your name..

Meaning of Damara is fertility.

"Anong nangyari manang?" tanong ko sa ka'nya habang naka tingin sa walang malay mong katawan.

"Lycus, tinatanong ko lang 'sya kung ano ang gusto 'nyang ulam para sa hapunan pero bigla na lang 'syang nawalan ng malay ng tanungin ko 'sya kung ano ang pininyahan na sinasabi 'nyang gusto 'nyang ipalutong lutuing ulam." ginawadan ka ni manang nang nag aalalang tingin.

"Pininyahan manang?" I'm familiar to pininyahan..

It's a dish on year twentieth century..

The year where you are belong.

Tomorrow is Valentine's day I wanted to gave you a gift that will make you feel special.

"Give me the most expensive dress you have here." agad naman na tumalima ang sales lady.

Alam ko na wala sa presyo ang katangian ng bagay para maging espesyal.

Nang naibigay na sa akin ang dress at nang nakita ko na kakasya ito sa'yo ay agad ko 'tong binili ng walang pahintulot mo.

"Damara." I tried to catch your attention while holding this halterneck dress for you.

"I think it will look good on you." sabi ko nang ikaw ay lumingon na.

I saw the happiness on your eyes. I smile secretly.

You like it.

"Tadai ma!" isang sigaw mula sa labas na pumukaw sa atensyon ng lahat.

It's not Damara!

Halos mapatayo ako sa gulat nang makita ko si Takara sa harap ko.

She might smell you!

Mas lalo kaming nagulat sa mga sunod 'nyang ginawa.

Takara!

"Here. Happy birthday." nakangiting inabot mo'ng inabot sa akin ang isang paniting na sa tingin ko ay gawa mo.

"What is it?" sumulyap pa ako sa'yo bago tignan ang binigay mo sa akin.

"Exodus chapter fourteen, verse fourteen?" matagal bago ko mabasa ang nakasulat dito, alpabeto ang gamit mo kaya hindi ko agad nabasa. Nang tinignan ko ang ibig sabihin nito ay lubha akong natuwa.

You have a faith on him

"Thank you for this Damara." I said.

"Many books can inform you, but only the bible can change you, and besides that's my gift for your birthday.. so no need to thank me." you smiled at me.

"Who the hell are you?" saryosong sabi ng lalaki pero napairap lang ako.

"Uh.. Jazz, he's Lycus. My friend. And Lycus, this is Jazzaniah my—"

"Her fiancee." sabi 'nya dahilan kung bakit bahagyang nanlaki ang mga mata ko.

Fiancee?!

What the!?

"Fiancee huh?" hinapit ko si Damara pa lapit sa akin.

If I just know that you have a fiancee here..

I will not take you here.

Selfish..

Yes I'm selfish.

I don't like to share you to anyone.

"Nicaise. She doesn't have the ring that I gave her." sabi ni Jazz at matalim na tinignan si Damara tinignan.

Damn this fvcking moron.

"Uh.." napatingin si Nicaise sa kamay ni Damara.

"Why?" nag tataka na tumingala si Nicaise 'kay Damara bago muling bumaling 'kay Jazz.

"Because she's not Damara."

What the hell!?

"H-huh? Jazz! It's me! Damara!" nag pupumilit na sabi ni Damara.

Baby.. don't beg.

Don't writhe your self onto them.

They don't deserve you.

"If you're Damara, then tell me. Paano mo ako sinagot?" I fvcking want to kill this fvcking moron!

"Excuse me Jazz, and to you miss Nicaise. But she lost her memories." hindi na ako nakapag pigil kaya sumingin na ako.

Damara.. they don't deserve your time.

We're just wasting my time here.

"Why would she?" tanong ni Nicaise.

"I-I don't know Nicaise—" nanginginig na sabi ni Damara.

"Stop." nakakunot noong sabi ni Nicaise.

"Kung sino ka man, h'wag mo na sana kaming guluhin. Hindi porket kami ay nangungulila kay ate Damara ay pwede mo nang gamitin ang pangalan 'nya at ang itsura na mayroon ka." saryosong ani Nicaise.

A fighter.

But Damara is not your rival here..

Look like.. the rival is your self.. Nicaise and Jazz.

"We're telling the truth." I don't want to hear the begging on voice on Damara.

"Paano 'nyo mapapatunayan? Ni ang pag sagot nga sa akin ni Damara ay hindi 'nya maalala—"

"Because she lost her memories!"

Damn it!

Pull the trigger..

So you'll see what heaven look like.

"Really? Then. Kung ikaw si Damara, sino ang nasa loob?" sabi ni Nicaise.

Nag lakad si Nicaise para buksan ng pinto ng silid na pinangalingan 'nya.

"She's my sister, and your not my sister." she said without looking at Damara.

This maiden is pissing me off.

"So now whoever you are. Get out." Jazz said mercilessly to Damara.

"But—"

"No buts! Get out!" nakikita ko ang sakit sa mga mata ni Jazz.

Why moron?

Nakikilala mo na ba ang tinataboy mo!?

"Anong karapatan mo para tawagin ang sarili mong si Damara!? Huh?!" sigaw 'nya pa.

"Enough! Damara let's go!" I tried to get Damara's arm but she keeping out of the way.

"Kahit hindi man kayo maniwala, sana naaalala ng puso 'nyo ang sinasabi ko." nag simula nang tumulo ang luha ni Damara.

Great!

They're starting to pull the trigger!

"Just remember, that Damara loves you." pag papatuloy 'nya pa.

Damn it! Damara! Stop!

"Damara. Stop. H'wag mong ipilit ang sarili mo sa kanila." hinawakan kong muli ang iyong braso, but this time is stronger, para hindi mo na 'to muling maiwas pa sa akin.

"H'wag sana kayo'ng magsisi sa ginawa 'nyo." I make sure that they will hear the anger on my voice.

"We will never—" I saw another bunch of tear drop on Damara's eye.

"Just make sure. Moron."

You! All! Fvcking! Worthless!

Can't their heart didn't remember Damara!?

Seems like they didn't love enough Damara to be able not to remember her.

Is their heart is stong enough to suprass Damara's begging!?

How dare them!?

"She's not here," doctor Remirez said. I came here to find you, because your guard told me that they saw you with doctor Remirez going out from a house, but when we came to doctor Remirez's house he said your not here, and I know that.

I'm not smelling your scent here.

I'm here to ask him where you are.

"Where is she?" I asked.

I saw a pain in his eyes.

"Your a very lucky bastard, nakasama mo yung taong gusto naming makasama, pero hinayaan mo 'syang saktan ng isang walang kwentang tao." he said, I didn't understand him. What does he mean?

Then I remember..

The blood on Takara's finger..

That's your blood.

"What did you do to Damara!?" I madly said. Agad ako na tumakbo palapit kay Takara at agad 'syang sinakal.

"Ly—cus!" nahihirapang usal 'nya at hinawakan ang kamay ko na nasa leeg 'nya.

"Why did you hurt her!?" mas lalo ko pang diniinan ang pag kakasakal sa ka'nya.

"Lycus!" sigaw ni Nagatsuka, but I didn't mind her.

"Lycus! What do you think your doing!?" nag teleport si Nagatsuka palapit sa amin. Naramdaman ko na kinakalmot na ni Takara ang kamay ko na nakasakal sa ka'nya.

If I'm facing a mirror now.. I know.. my eyes is now color red.

"Your now killing Takara!"

And that's what I'm doing now..

If she'll not tell me where Damara is.

"One day, she came to my office. She wanna know something, so I did a test. That test says that she only a few weeks to live." ang mga katagang nag pa alis ng dugo sa aking katawan.

What!?

"Don't blame her," he said.

"She just want a confirmation. She's surprised at the results so maybe that's the reason why she didn't told you." dagdag 'nya pa.

"K-kailan 'nya nalaman na limitado na ang oras 'nya?" I wished that she just asked it yesterday.

"Last month.." he said.

Like, what the fvck? I don't believe to this bastard. Pinaglalaruan 'nya lang ako.

"Where is she?" dahan dahan kong tanong.

I don't wanna get mad yet, but when he didn't answer my question I lose my patience.

"Where is she!?" I don't wanna lose this chance! I wanna see you! Damn it!

"Too late.. as far as I know it's her last day." he said before leaving me behind.

I won't believe him!

A fvcking bastard!

Ginamit ko ang lahat ng pwedeng magamit, nag bayad ako ng mga tao para hanapin ka, lahat ng magagawa ko ginawa ko para makita ka..

Then this day.. I saw you..

Lumapit ako sa kinaroroonan 'nya at tinanong kung na andito ba si Damara. Ang sagot nya..

"Hahanapin mo si Damara? Huli ka na," dagdag 'nya pa habang na sa kabaong ang mga mata kaya napa tingin din ako doon. Nakita ko ang sketch ng mukha mo.. Nakangiti ng wagas, parang walang problema.

I've never seen your smile like that..

Your now at the peaceful place.. with Harvey.

Lumapit ako sa kabaong at doon tumulo ang hindi ko inaasahang luha, kahit hindi pa kita tuluyang nakikita sa loob ay alam ko na na ikaw yan..

"Damara?" nanghihina kong sabi.

Nang tuluyan ko nang nakita ang tao sa loob ng malaking kahon ay na akong nanghina..

What the..

"Lycus.. your the one who take care of her right?" Harvey asked. Pinunasan ko muna ang nga tirang luha bago humarap sa ka'nya.

"Yes why?"

"She wanted to tell you that day that she only have a few days, but Takara ruined it, and those scars?" tinuro 'nya ang peklat na pawala na sa katawan ni Damara.

"She got that because of Takara," sabi 'nya dahilan kung bakit mas lalo akong nag puyos sa galit.

"And also, she wanted to say thank you for everything, for taking care of her, thank you for the gifts, and also.." bago 'nya ituloy 'yung sinasabi 'nya nakita kong nag iba ang awra 'nya.

"And also for the memories." pagtatapos 'nya.

Damara..

Your now belong to our guardian angel.. a trained angel..

Experience mould you.. how to be strong enough to pass the life here..

Life of being at our year.

At the year 3030.

Have a safe travel.. my angel.

–Ang Wakas para kay Lycus–

Next update will be Harvey/ Jazz p.o.v.