CHAPTER 7

CHAPTER 7

"Sure." nakangiting sabi ni Brandon.

Pumasok ako at humawak sa balikat ko si Brandon kasabay nito si Mommy mag lakad. "Who's with you, Mom?" lumapit ako kay Ephraim na nasa sala at humalik sa pisnge nito. "Hey, punk, I'm with Brandon." Naglalaro ito ng PS4.

"I'm with Hanz." sagot ni Mommy. Naupo si Brandon sa tabi ni Ephraim.

Hinarap ko si Mommy. "Why?"

"Anong why?"

"Bakit mo sinama dito?."

"Ikaw? Bakit nagsama ka ng lalaki." lalaki? He's just a friend.

"Kaibigan ko lang s'ya, Mom."

"Alright."

Umakyat ako sa kuwarto ng makaligo saglit. Kinakabahan akong bumaba dahil sigurado akong nasa kusina s'ya kanina dahil may mabangong amoy, nagluluto ito at paborito ko pa. Mabagal akong bumaba pero nagulat ako ng may maramdamang naglalakad sa likod ko. Hinarap ko ito at si Hanz ang bumungad.

Pinakatitigan ko ang buong mukha nito. I really miss looking at his face. Why do I need to keep a distance to him? I want to hug him again, to kiss him again. I really miss this guy.

"I miss you." wala sa sarili kong sinabi. "I mean, kailan kayo uuwi?." hindi s'ya agad na sumagot may ilang minuto bago siya makapag salita.

I felt my heart pounded in too much emotions towards him. It's like he was looking at the new face of me.

"We have things to talk about later." Walang emosyon nitong sabi at bumaba na.

Napakagat ako ng labi ng mag init ang mga mata ko. Bumaba ako ng medyo umayos ang pakiramdam ko. Bunganga ni Brandon ang maririnig sa labas palang ng komedor. Naupo ako sa pwesto ko at nagsimula na kaming kumain. "Yeah, she always keeping out on a party planning." Pasimple itong tumingin kay Hanz.

"Why?" biglang tanong ni Hanz na parang gustong alamin kung nakikihalobilo ako sa mga lalaki nang naka swimsuits.

"I don't know. Maybe something happened in a pool party or someone she doesn't want to get jealous and mad at her?" sarkastiko nitong sabi.

"Don." suway ko rito pero nakangisi itong umiling na parang hindi n'ya gustong ganito ang relasyon ko kay Hanz.

Tumikhim si Ephraim at napalingon si Brandon dito. "Bro, Can I come with you in Los Angeles?."

Nilingon ako nito. "I invited him." sagot ko.

"Babalik kayo doon?" matigas na tanong ni Hanz. Nahinto ako sa pagsubo.

"We will just visit some friends." para akong nagpapa alam sa tatay ko.

"You worried? No worries I'm at her side, always." kahit hindi nito naintindihan ay nagsalita parin si Brandon.

"Alright, come with us." nakangiting sabi ni Hanz na ikinagulat ko. Is he... Coming with us?

"Your coming with them?" singit ni Mommy.

Tumango si Hanz. "I don't have work." napakagat ako sa labi at nakayukong kumain.

Kinuwento ni Brandon ang mga pinag gagagawa ko sa University at ang ilang away na napasok ko-namin.

"Hey, it's already eight o'clock. Go home." Naupo ako sa sofa katabi ni Ephraim na naglalaro ng PS4 kalaro si Brandon.

"Last game, Baby. Oh, Shit!." Mura nito nang mabawasan ang buhay ng character nito.

"Baby, huh?" panunukso ni Ephraim at siniko pa si Brandon.

"Don't think too much. She's just like my sister." Hindi naman kasi porke magkasundo ang isang babae o lalaki ay may posibilidad nang magkagustuhan. Kung sa iba ay po sa amin ay hindi. Dahil kung ako ang tatanungin, maaari ka bang magkagusto sa kinilalang mong tiyuhin? Oo.

Niyakap ako ni Brandon bago sumakay ng kotse, yakap na karaniwan lang pero may respeto. Kung para sa iba ay may ibig sabihin iyon pero sa amin wala. "Want me to pick you up tomorrow?" tanong ni Brandon nang ibaba nito ang bintana.

"Hanz is here. I think he will stay here. Thanks for today, Brandon." ngumiti ito.

"Talk to him, okay? Make him yours again, Sin." That's what I like about him.

"We'll see. Take care." nakangiti kong sabi.

"Goodnight." saka nito pinaandar ang kotse.

Pagpasok ko ng gate at nakita ko agad si Hanz na nasa pinto nakasandal at nasa bulsa ang mga kamay suot ang walang emosyon nitong mukha.

Sinara ko ang gate at nanginginig ang tuhod kong lumapit dito. "What are we will talk about?" bigla itong tumalikod at naglakad pa akyat.

Nasa taas na si Ephraim at Mommy kaya tahimik na ang bahay. Sumunod ako kay Hanz papasok ito ng kuwarto at nang isasara na nito ay agad akong tumakbo at tinulak pabukas ang pinto. "Your so fucking good player." madiin kong sabi at marahas na hinila ang doorknob pasara.

Naluluha na naman akong pumasok ng kuwarto ko. Inaasahan ko kakausapin n'ya ako tapos mag ka-ka-ayos kami. Inaasahan ko pag nag ka-ayos kami... Ano na mangyayari? Wala akong plano sa relasyon namin tapos gusto ko pang makipag ayos?

Kinabukasan ay wala na si Mommy pero si Hanz ay naiwan. Hinatid ako nito sa university ko at nang matanawan ko si Brandon ay hindi na ako nag abala pa na isara ang pinto ng kotse. Hindi ko ito nilingon binitbit ni Brandon ang bag ko.

"You didn't talk?" iling lang ang sinagot ko.

"Sin!" sigaw na pagtawag sakin nila Jack. Hawak hawak ng mga ito ang malaking banner na may pangalan ko at ng school. "Go! Sin! Go! Sin!." malalakas na sigaw ng mga ito habang nakatayo sa benches.

"Crazy idiots." natatawa kong sabi.

Buong araw na iyon ay masaya sigurado ako dahil alam ni Brandon na nalulungkot ako. Sa tuwing makikita nitong hilaw ang ngiti ko ay gagawa s'ya ng kalokohan para mapatawa ako.

Pag-uwi ko ay wala akong kinausap at tinilingon sa kanilang dalawa.

"Hey, three idiot!." pagtawag ko kela Jack, Robby, Tate. "Wanna come with us in Los Angeles?" inakbayan ko si Brandon habang nakapameywang kaming dalawa.

"When?" sabay sabay nilang tanong.

"This summer." sagot namin ni Brandon. Papalabas na kami ng building.

"Alright!" sabay nilang hiyawan habang tumatawa.

"Okay."

"We have a house there so no worries about the hotel." tumango tango ang mga ito.

Tanaw ko ang kotse ni Hanz habang nasandal ito sa pinto ng passenger seat at hawak hawak ang phone. May ilang schoolmates akong pinipicturan ito.

"Wanna meet Hanz?" nagulat ako sa sinabi ni Brandon.

"Of course, is he here?" sabi ni Jack na nagpakaba sa akin.

"That bastard." turo ni Brandon kay Hanz.

Sabay sabay na naglakad ang apat palapit rito wala na akong nagawa kundi ang sumunod. "Hanz." magiliw na tawag ni Brandon dito.

"Ahm..." tumabi ako kay Hanz.

"I'm Jack."

"I'm Robby."

"I'm Tate."

"T-They are my friends." nauutal kong sabi. Hope he did not get mad at this. Hindi ito kumibo at nakatingin lang sa tatlo.

"We're just her friends, don't worry." natatawang sabi ni Tate.

"Okay. We're going home." binuksan nito ang passenger seat at hinawakan ako sa braso para pumasok.

Nagdududang tumingin sa akin ang tatlo. Sinenyasan ko si Brandon at inaya na n'ya ang mga ito na umalis si Hanz naman ay mabilis na pinaharurot ang kotse na binalewala ko.

"A friends, huh?" nakatayo si Hanz habang nasa island counter and kamay. Hawak ko ang baso ng tubig at hindi ko inaasahan ang ikinikilos nito.

Nakakaloko ang mukha nito at halata ang sarkastiko.

"Did you already kiss those F4?" nanginginig ang kamay kong sinampal ito.

"You. Did you already propose to Jaime?" I'm... I'm still he's girlfriend, right?

Namumula ang pisnge nito at pinakatitigan ako. Hindi lang nito alam kung gaano kasakit na ganito ang relasyon namin. "Padagdag ng padagdag ang kasalanan mo." madiin kong sabi.

Ang kaninang pinipigilan kong luha ay tuloy tuloy na pumatak. "Nakakasakal ka." malakas ko itong tinulak at iniwan sa kusina. Umakyat ako sa kuwarto at pilit na hindi dinadamdam ang sinabi nito.

Tinawagan ko si Brandon habang nasa balkonahe. "You okay?"

"Of course not, Brandon. He just fucking asked if I kiss all of you. I don't really get why he's being like that." Nakatanaw ako sa maliwanag na buwan.

"Maybe because he got you by a kiss," I told him because I trust him and he's a good friend of mine.

"He got me by a kiss because I like him, Don. I actually feeling more than that." naging bulong ang huling linya ko.

"Find out what your really feelings to him then tell him after." why?. "That will help you."

"Why?" I have no idea about his talking.

"Have you ever tell to him you love him?" Hindi pa.

"I haven't said that."

"Men really love when we heard a girl confessing, Sin. We get more in love with them when they always say that they love us. Maybe that's what he's waiting." How can I know that I love him?

"Okay, Good night, Don. Thank you."

"Good night. Think about it, okay

Don't be sad he's with you now." Yeah.

"Thank you." binaba ko ang tawag at pinagmasdan nalang ang buwan.

"Did you call your boyfriends? How's their goodnight?" It's fucking hurts me in that question.

"I don't have boyfriends. I only have one." nag i-init na ang gilid ng mata ko.

Nasa kabilang kuwarto lang ito at magkatabi lang ang balkonahe ng kuwarto namin ilang metro lang ang layo.

"Hmm? Who?" parang nakikipag kwentuhan lang ito sa isang kababata.

Nilingon ko ito at ipinatong ang dalawang braso sa pasimano. "He's.... too far from me... even though he's just really in front of me." pigil luha kong sabi at mabilis akong pumasok sa kuwarto at sinara ang pinto ng balkonahe.

Nahiga ako sa kama tahimik na umiyak sa malamig na gabi. Nakatulugan ko ang pag iyak at namalayan nalang na umaga na. Pumasok ako at umuwi ng hindi kinikibo si Hanz. Kumakain na si Ephraim lang ang kinakausap. Lumipas ang ilang araw ay naging ganoon ang trato namin sa isa't isa.

Hanggang sa dumating araw ng competition. Todo cheer ang apat at nanalo muli ang buong school. Ilang araw itong dinaos pero parang isang araw lang. Masaya maraming mapapanood at hindi nakakapagod mag cheer dahil nanalo kami.

May celebration pero hindi ako sasama. "Alright, let's just eat outside." inakbayan ako ni Brandon at sumakay ang tatlo sa kanya kanyang sasakyan. Kumain kami sa isang kilalang restaurant at kumain kami ng marami. Hindi nawala ang biruan at kulitan na natural na sa amin.

"What's this?" tanong ko habang hawak ang matigas na kulay orange at maraming galamay.

"Lobster, Sin." natawa si Jack at sobrang lakas, nakakahiya sarap itulak pinag titinginan kami.

"Oh, Can I eat this?" tanong ko habang pinipitik ang matigas nitong katawan.

Kinuha ni Brandon ang lobster. "Sin, not this." mabilis niyang binuksan iyon at kinuha sa loob saka nilagay sa plato ko. "Here."

"Woah, cool." natatawa parin si Jack at palakas ng palakas. Kinain ko iyon at pinasok ko sa bunganga ni Jack ang kutsara. "Ang ingay mo!" sigaw ko.

"What?" sabay sabay nilang tanong.

"I said your so loud." kumain nalang ako ng salad. "I can't stop speaking Tagalog." napanguso kong sabi.

"Yeah, of course you used to speak Tagalog because of Hanz." hinagisan ko ng gulay si Tate.

"How do I know if I love someone?." tanong ko sa kanila.

"Why? You don't know you love that jerk?" nag aasar na sabi ni Robby.

"He's not a jerk." pagtatanggol ko kay Hanz.

"The person always in your mind." tinaasan ko ng kilay si Jack.

"You are genuine happy with him." tumango ako sa sinabi ni Tate.

"You get jealous." tinaasan ko ang tatlo kong daliri.

"You more affectionate towards him." si Robby ang nagsalita.

"Hey." subway ng tatlo.

"Why? That's true. I bet you do the makeout session, cuddle, holding hands." pagtatanggol nito sa sarili.

"Yeah." tumangong sagot ko.

Itinaas ko ang pang apat kong daliri. "If you get 8 over 10 it means you love him." sabi nito at tumango ako.

"Okay next."

"You want to spend more than with him." Tinaasan ko ang ika-limang sarili ko.

"You don't mind when he does something unattractive."

"You have a plan for your future."

"You feel safe when you're with him."

"You always miss him."

"You want to be part of his life and you want him in your life eternally."

"How many?"

"8."

"8 over 10. You love him, Sin." sabi ni Brandon na nagpabilis ng tibok ng puso ko.

Do I... Do I really love him?

Pagkahatid ni Brandon sa akin ay pumasok na ako sa bahay. TV lang ang maingay at nakatulog si Hanz sa sala. Nakakrus ang braso nito at nakahiga ang ulo sa sandalan ng sofa, nakadekwatro ang paa. Walang ingay akong pumunta sa likod nito at tumapat sa ulo nito.

Hinawi ko ang buhok ko at hinawakan ko iyon. Dahan dahan kong nilapit ang mukha ko at hinalikan ang noo nito na nagpadilat dito. "Don't sleep here. Go to your room." kaswal kong sabi at tumalikod. Umakyat ako sa kuwarto ko. Pagod akong nahiga sa kama at pumasok lahat sa isip ko ang sinabi ng mga kaibigan ko.

Pumasok sa isip ko ang pawis na leeg ni Hanz at ang maganda nitong adams apple. Tuloy ay gusto kong halikan iyon gaya ng dati.

Nang mag dinner kami ay tinanong ako ni Ephraim tungkol sa huling araw ng sport fest at pag labas namin nila Tate.

"It's fun. I actually want to play again." sagot ko. Sumandal ako sa upuan at uminom ng tubig. "I invite Jack, Tate, and Robby in Los Angeles." tumango lang si Ephraim.

"How many rooms we have, Hanz?" tanong nito sa tahimik na si Hanz.

"4 rooms are available. 6 rooms are just for family-related." Shit.

"1 room for Brandon, 1 room for Tate, 1 room for Jack, 1 room for Robby, and you two share a room." I knew it!.

"Why you don't share a bedroom? Parehas kayo lalake, Ephraim." pagtutol ko.

"Hell, no. Saka natutulog naman kayo dati sa isang kuwarto." pagtanggi nito pero parang hindi ganoon ang totoo niyang gusto. Parang gusto niyang bawaiin lahat ng sinabi pero mali. Hindi ko maintindihan.

"Dati 'yon, Ephraim. Hindi na kami." Hindi na kami pwedeng mag tabi.

"I'm family-related so I can use other room." sabat ni Hanz. There's part of me want to stay in a room with him but... We're not in a good terms and I think he thought it's all over.

Sa loob higit isang linggo ni Hanz dito ay hindi ko ito nakitaan ng interes sa kahit anong bagay sa bahay. Na parang nasa ibang lugar ang magpapasaya sa kanya. Bagot na bagot at nag aantay na maka uwi.