EPILOGUE

SHAWN'S POV:

2years na ang nakalilipas mula ng mabalitaan naming natagpuan ang ginamit na sasakyan ni Miyuki sa parteng malabon na halos magkahiwa hiwalay na ang bawat piyesa sa sobrang pagka wasak.

at gaya ng dati.... walang Miyuki.... walang bakas o presensya ni Miyuki.

mula noon hanggang ngayon walang nakakaalam kung nasaan si Miyuki... ang girlfriend ko.

pero hindi ako nawawalan ng pag asa.

kahit buong buhay ko pa ang gugulin ko sa paghahanap gagawin ko! gagawin ko dahil pakiramdam ko nandyan lang sya.

matatanggap ko pa ang kadahilanang nagka amnesia sya kaya sya nawala at hindi.... Hayssttt!!! ano ba tong iniisip ko.

basta hahanapin ko sya higit na kaylangan nya ako ngayon at kaylangan ko din sya.

"Good evening sir". Guard

tango at tipid na ngiti lang ang isinagot ko sa guardiya.

magmula kasi nang mawala si miyuki at mapag alamanan kong pamilya ang turing nya sa lahat ng katiwala nya sa mansyon nila ay ginagawa ko na ang lahat para ituring din silang kapamilya sa bahay man o dito sa mansyon ng mga azumi.

"hon please kahit ngayon lang magpahinga ka naman parang awa mo na".rinig kong pakiusap ni tito Nate kay Tita miya.

ayan nanaman yung eksena nilang buong pamilya na lubos kong ikinapanlulumo sa tuwing dadalaw ako dito.

"No! my baby princess needs me Nate!! don't you understand me? papaano kung kinakawawa na sya ng masasamang loob? kawawa naman ang anak ko huhuhu". tita Mia

napapikit ako ng mariin sa sobrang pagkaawa ko kina tita.

"baby... please talk to me! I'm so sorry baby mommy loves you please forgive me". yan ang eksena kung saan una kong kinaawaan si tita habang umiiyak at paulit ulit na kinakatok ang pintuan ni Miyuki na para bang may sasagot na Miyuki doon.

oo at galit ako sa kanila dati pero nawala lahat ng yon at napalitan ng awa.

simula kasi nong wala na kaming mabalitaan pa tungkol kay miyuki ay ganyan na lagi ang eksena sa bahay na toh lagi silang hindi magkaintindihan halos mabaliw si tita sa paglipas ng panahon malaki narin ang ibinagsak ng kaniyang katawan.

madalas na mag away ang mag asawang azumi.

madalas namang nagmumukmok ang panganay na si Eithan at paulit ulit na sinisisi ang sarili.

"hon please tama na! it's been two years let's move on... si Eithan... si Eithan na panganay natin! sya muna ang pagtuunan natin ng pansin! can't you see? magkakaanak na sya pero hanggang ngayon hindi parin makausap ng maayos! papaanong makakapag move on ang anak natin kung tayo mismong mga magulang nya'y ganito?". nagpapasensyang ani tito Nate.

"but how about my princess?". parang batang ani tita.

"don't worry i'll do everything just to find her... don't you remember? we have our connection anywher and everywhere honey". pagpapalakas ng loob ni tito Nate kay Tita Mia.

napapikit ulit ako ng mariin sa kawalan ng magawa at naikuyom ang aking kamao halos mayupo na ang kahon ng binili kong cake.

huminga pa muna ako ng malalim bago pumasok.

"good evwning ho tito... tita..". bati ko sa kanilang dalawa pagkapasok na pagkapasok ko sa mansyon.

"good evening din ijo".Tito Nate.

at si tita Mia? ayon nagliwanag bigla ang mukha at nakangiting lumapit sa akin

"s-shawn? Shawn!! I'm glad you're here!! are you with my daughter? where is she? tell me where is she shawn!!". parang batang excited sa pasalubong na ani tita Mia.

napayuko nalang ako sa kawalan ng maisasagot.

ganyan lagi si tita Mia sa tuwing dadalaw ako dito lagi nyang hinahanap sa akin si Miyuki na para bang kasama ko ito.

sana ngalang kasama ko nalang sya.... para hindi kona makita pang ganito si Tita oo at naawa ako sa sarili ko pero mas nakakaawa ang pamilya nya na daig pa pinagkaitan ng kaligayahan.

"hon! hindi ba't nag usal na tayo? pasensya kana ijo". paghingi ng paumanhin ni tito matapos sawayin ang asawa.

"I'm sorry".nakayukong ani tita.

"No tita... I'm sorry". nakayuko kong paghingi ng tawad.

aware naman kasi ako na wala din akong magawa para maibalik si Miyuki sa amin sa lalong madaling panahon.

napaangat ako ng tingin ng marahang hinaplos ni tita ang magkabila kong pisnge.

ewan ko pero... gumaan yung pakiramdam ko feeling ko si Miyuki yung gumagawa non.

napapikit ako at marahang lumuha habang dinadama ang kamay ni tita sa lisnge ko.

"It's ok... sabi nga ng tito mo mahahanap din natin sya soon... hindi ko matanggap na hindi pa ngayon pero pipilitin kong tanggapin I'm sorry kung naging selfish ako... kung hindi ko naisip na naaapektuhan na kayo sa mga nangyayare sa amin patawarin mo si tita". nanlalake ang mata kong napatitig sa kaniya at hindi malaman ang gagawin dahil lang naman sa niyakap nya ako.

"It's ok tita". mahinang sabi ko at gumanti ng yakap.

"hindi sa pinababayaan ko kinalilimutan na namin ang tungkol kay miyuki pero mula nung mawala ang anak namin ay itinuring kana naming sarili rin namin anak kaya... Shawn please tulungan mo kami... sa oras na makabalik ang aming anak ay malugod naming sya sayong ipagkakatiwala". mahabang litanyan ni tito at nakiyakap sa amin.

Oo hindi nila alam na kung sino sinong professional investigator at agents na ang kinuha, kinontrata at binayaran ko para hanaoin si miyuki.

gusto ko silang isurprise pag nahanap kona ang anak nila.

"sali kami". agad akong napapitlag ng marinig ko ang boses ni Eithan mula sa likod at basta nalang yumakap sa amin kasama si Ate.

THIRD PERSON's POV:

"n-nasaan ako? sino ka? sino ako?".nag papanic na tumayo mula sa hospital bed ang dalaga na ikinagulat ng binata.

hindi agad nakapag salita ang binata dahil hindi nya naman talaga kilala ang dalaga nakita nya lamang ito sa dalampasigan.

nagbabakasyon noon ang binata sa isang resort ng matagpuan nya ang walang malay na babae nung una ay nag aalangan pa syang dalhin sa hospital ang dalaga sa kadahilanang baka kwestyonin sya ng mga doktor kung bakit may tama ng baril ang dalaga.

pero sa huli'y napagpasyahan nyang dalhin na lamang ito sa hospital at suhulan ang mga doktor.

"M-Mika... Mika ang pangalan mo! ako toh babe ang boyfriend mo! hindi moba ako naaalala? Renz... Renz Salvatore". Pagsisinungaling ng binata.

"b-boyfriend? m-may boyfriend ako?". hindi makapaniwalang turo ng dalaga sa sarili.

sunod sunod na tango lang ang itinugon ng binata sa dalaga.

"eh?".paniniguro ng dalaga na pabagsak na bumalik ng higa sa kama at nakaunan sa kamay.

nakanganga namang napatitig sa dalaga ang binata sa inasta nito.

marahil nagtataka sya kung bakit ganon kumilos ang babae dahil sa pagiging magaslaw niyo.

"pwede na daw tayong umuwi sa isang linggo".

"ang pamilya ko nasaan?".

napapikit ang binata sa kawalan ng maisasagot napaka mausisa kasi ng dalaga sa isip nya ay "napakatalinong babae siguro nito bago magka amnesia"

marahil bawat sasabihin nya ay parang pinagdududahan ng babae.

pawang babasa pa nito ang bawat isipin ng binata kaya hirap itong mag sinungaling.

"live in tayo babe hindi mo naaalala?".

"live in? ke bata bata pa natin live in? anak ng...". nakangangang napatingin ang lalake sa babae ng magmura ito.

"sabihin mo nga sa akin... may nangyare naba sa atin?".dire diretsong tanong ng dalaga sa binata.

nalilito na tuloy ang binata sa ikinikilos ng dalaga kung kumilos at magtanong kasi ito'y larang hindi dumaan sa 2years na pagka coma...

oo dalawang taong na-coma ang dalaga halos sumuko nanga ang mga doctor sa dalaga dahil hindi naman ito gumigising.

ngunit dahil sa kasilagang maghintay ng binata ay binayaran nya ng binayaran ang hospital hanggang sa dumating ang araw na ito.

ang araw na kung saan nagising ang dalaga at parang wala lang.

kung wala syang amnesia ay iisipin mo talagang walang nangyare sa kaniya dahil sa mga ikinikilos at pang uusisa nya.

"hoy!". napaigtad ang binata ng kalabitin sya ng dalaga.

"ah wala! Wala talaga".

" sigurado ka?".kunot noong tanong ng dalaga.

"Oo"

"Good... Ilang taon naba ako dito?". parang bagot na bagot na tanong ng dalaga sa binatang nakititig lang sa kaniya.

"isang linggo ka lang dito babe". pagsisinungaling nanaman ng binata.

"ah talaga? akala ko may taon na feeling ko kasi ilang taong akong natulog eh". parang bagot na bagot nanamang sabi ng dalaga tsaka tumayo at nag stretching.

kahit gusting sabihin ng binata sa dalaga ang totoo ay natatakot ito dahil iniisip nyang baka balikan ito ng kung sino mang bumaril sa kaniya kaya napag desisyunan ng binata na itago na lamang ito tutal naman ay nakaaangat ito sa buhay at hindi mahirap sa kaniyang kupkupin ang dalaga.

THE END!!!