CHAPTER 30

CHAPTER 30: SURPRISE

Mitchell Araniego POV

Kanina pa kami dito sa lobby ng napakalaking hotel na 'to. Hindi ko alam kung bakit kami nandito basta wala akong pake kung bakit kami nandito pinilit lang kaming sumama dito e. Atsaka sobrang pasasalamat namin ni Arjur ang ginawa nila sa amin. Binilihan nila kami ng nga mamahaling damit at pinaayusan din nila kami.

Hindi namin ko kayang bumili ng ganoon kamamahal na mga damit at kung ano-ano pa kaya naman wala masyado akong nasusuot kapag nagsi-sibilyan kami o kung tawagin ay ang free style sa school. Wala kasi akong pambili. Ganoon din si Arjur kapos-palad rin sya gaya ko. Ang pinagka-iba lang namin ay wala na syang mga magulang samantalang ako lola ko na lang ang kasama ko.

Pumanaw na ang mga magulang ni Arjur noong maliit pa lamang kami. Oo kami. Magkababata kasi kaming dalawa. Magkaibigan ang mga magulang namin kaya ganoon. Ang mama ko nama'y nagkaroon ng malubhang sakit. Hindi namin kayang ipahospital ni papa si mama dahil sa lubos na kakulangan sa pera.

Namatay si mama dahil doon. Sumunod naman si papa dahil hindi nya kinaya ang pagkawala ni mama kaya nagkaroon sya ng sakit. Gaya ng dati ay hindi rin namin kinaya na ipahospital sya dahil nga wala kaming perang ipambabayad sa hospital. Ngayon tanging ako at lola ko na lang ang kasama ko ngunit hindi ko alam kung hangganh kailan pa tatagal si lola dahil mahina na rin sya at may sakit sya sa baga.

Aish. Tama na nga ang pagkukwento ko sa buhay ko. Pasensya na napasarap ata ang pagkukwento sa buhay ko. Hindi ito ang tamang panahon upang magdrama.

"Good evening, ladies and gentleman. I am the one who is in charge for all of you to take to the condominiums you have bought." a woman approached us.

Huh? Condominium? Ah, baka bumili sila ng bagong condominium nila. Sana all talaga mayaman:) charot! Kontento na ako sa kung anong meron ako ngayon.

Tumango naman sila ate Huxley at sumunod sa babaeng nagpakilalang sya daw ang in charge sa kanila upang dalhin sila sa condominium na binili nila. Sumunod na rin ang iba sa kanila ngunit kami ni Arjur ay nanatiling nakaupo dito sa may couch.

Arjur Pineda POV

Nanatili lang kami ni Mitch sa kinauupuan namin dahil hindi kami kasama doon. Saka baka hindi rin kami pwede sa itaas. Alam nyo na mahirap lang kami kaya hindi kami bagay dito.

"Arjur, alam mo ba ang saya-saya ko ngayon!" Mitch suddenly uttered. I look at her and yes. I saw her smiling like there is no the end.

"Ako rin naman, Mitch. Ngayon lang ako nakapunta sa ganitong hotel. Ang ganda pala no? Sana meron din tayong condominium gaya ng binili nila Huxley." masayang sabi ko na may halong lungkot.

"Don't be sad, Arjur. Soon if i finish my study then i will find a better job so that i can also buy all the things we want." Mitch said while smiling. I can't keep but to smile back to her. She's so cute with her short hair and chubby cheeks.

Napatigil kami sa pag-uusap ni Mitch ng bumalik sila Shikinah at ng mga kaibigan nya. E? May nakalimutan ba sila? Naghanap-hanap naman ako ng gamit na alam kong pag-aari nila dahil baka may nakalimutan nga sila.

"Why are you still here? Come with us. We have a surprise for the both of you." Shikinah excitingly said and giggled.

Huh? Surprise? Ano naman kaya yun? Hays bahala na nga. Sumunod na rin kami ni Mitch sa kanila at sumakay sa elevator. Kahit mahirap lang ako ay alam mo namang elevator ang tawag dito no. Pinindot ng babaeng naka-uniform ang button number 12th. Ilang minuto pa ay dumating na kami sa 12th floor.

Dumiretso kami sa condominium number 456. May inilabas na key card ang babae at isinwipe sa may swiping area kaya nagbukas ang pintuan ng condominium. Nasa labas pa lang kami ng pintuan ng tuluyang magbukas ang pinto. Woah. Ang ganda.

Reaction ko:

O_O

Reaction ni Mitch:

0.0

I'm speechless. Napakaganda ng condominium na to! Sino kaya sa kanila nila Shikinah ang nagmamay-ari nito? Pwede kayang makitambay? Chos.

"You can come in. Ladies and Gentleman." magalang na saad ng babae. Ang formal nya magsalita.

Inilibot ko ang dalawang mata ko sa loob ng condominium. Wow. As in Wow. The them is white and black. The furniture are came from Italy it is so unique. I think every room here has there own uniqueness. May chandelier na nakalagay mula sa itaas at ang ganda nito.

"Ang ganda." naibulalas ko na lang ng wala sa oras.

"You like it?" Shikinah asked to me.

"Yeah. Sayo ba to? Ah e...baka pwedeng makitambay kahit paminsan lang hehe." i shyly asked. Kapal ng mukha mo Arjur.

"Oiii Arjur sama mo ko hihi." sabi ni Mitch.

Nahihiya naman akong tumingin kay Shikinah at sasabihin sanang nagbibiro lang ako ng putulin nya ako.

"It's all yours. Here is your key card. This my gift for you." nagulantang naman ako sa sinabi nya.

T-teka.....akin to? As in akin ang condo na 'to?! What the fudged! Hoy Arjur gumising ka! Sinampal ko ang sarili ko pero napaaray na lang amo dahil masakit. So hindi ako nanaginip? Totoo nga!

"P-pero h-hindi mo pa ako kilala. P-paano kung masamang tao pala ako?" i asked. Totoo naman kasi e. She didn't know me. Tapos bibigyan nya ako ng ganito? Mali ata yun.

"I know. You can't say no to me, Arjur." seryosong sabi nya. Nakakatakot.

"Ah eh....Arjur pwede makitira kami ni Lola dito hehe." nahihiyang tanong ni Mitch sa akin.

"Syempre naman!" sabi ko at niyakap sya. Sa wakas may sarili na akong condo at sobrang ganda pa! "Thank you very much, Shikinah. Don't worry gagawin ko lahat ng ipaguutos mo kapalit nito." masayang sabi ko.

Umiling ito at tinignan ako sa mata tila sinasabi nyang i don't accept any replacement look.

"Please come with me, let's go to the next condo." the woman said.

Huh? May isa lang condo? Para kanino yun?

*****

Huxley Viglianco POV

NATAPOS na ang sorpresa para sa dalawang nerd na kaibigan ni Shikinah.  Masayang-masaya silang dalawa dahil sa binigay namin. Naiyak pa nga sila e. Sobra-sobra ang pasasalamat nila sa amin lalo na si Mitch dahil may maipanggagamot na raw sya sa lola nyang may sakit.

I'm happy to help but i don't think it's a good idea. Marami ng nagtatangka sa buhay namin nitong mga nakaraang araw kaya sinabihan namin silang dalawa na huwag ng lumapit sa amin at huwag na huwag na nila kaming kakausapin. Umiyak pa nga silang dalawa dahil baka daw may nagawa silang masama sa amin na hindi nila alam.

Pero ipinaliwanag rin namin sa kanila ang lahat. Hindi namin sinabi ang tungkol sa amin sinabi lang namin na huwag na nila kaming lapitan.

*Flashback*

"B-bakit? M-may nagawa ba kaming hindi nyo nagustuhan?" umiiyak na tanong ni Mitch sa amin.

Nagkatinginan naman kaming walo. Nilapitan ni Cassandra si Mitch at kinausap ito.

"Listen, you didn't do anything wrong or bad to us. It's just us. We just want you to have a peaceful life. We don't want the two of you to have a miserable life just because of us." Cassandra explained.

"P-pero b-bakit? Hindi namin maintindihan? Akala ko ba magkaibigan na tayo? Diba kapag magkaibigan hindi dapat nag-iiwanan kahit anong mangyari?" Arjur asked. I didn't expect him to cry like this.

"There's a things that we cannot tell about it. It's too complicated. Please do understand us." Shikinah said seriously.

They are still sobbing like there's no end. I heaved a sigh and talk.

"We're sorry but this is for your own good. This is for your safety. Arjur, you told us that you will do anything for Shikinah, right?"

"Y-yeah." he responded.

"I want the two of you to have distance to us. Don't you ever talk to us. Just think that we did not exist. Understood?" i asked.

They just nod. They are still crying we want to comfort them but this is for their safety.

*End of Flashback*

Tomorrow is weekend means it's our freakin field trip. Oh the field trip was postponed it was moved on May 29 to May 30, 2021 which is May 29 is tomorrow.  I still need to pack up my things tomorrow. Hell night everyone.