Chapter One: The Encounter

"Azi, accompany your sister to the hospital"

pag uutos ng matanda. Nang marinig ito ng dalaga ay agad itong tumakbo pababa ng hagdan.

"What? Hell No!"

Her scream silenced everybody from the sala. Talaga nga namang may pagka pilya ang batang ito.

alam niyang nag pupulong ang mga matatanda.

Azi, her brother smirked in frustration.

who would have thought she'll suddenly appear with such an attire?

A fancy spacesuit in a summer? hmm

"Dada, i'm fine. i don't have to undergo laboratory testing, you know"

Hindi naman ito kinibo ng matanda,

sa katunayan ay lahat sila gulat parin hanggang ngayon.

"Uhm- I'm talking!"

Winawagay-way pa ng dalaga ang kanyang mga palad, ngunit hindi parin sila sumasagot.

"Kuya, ano ba?"

Galit itong bumaba at hinarap ang kanyang kapatid, ani mo'y isang boss na may ipinag uutos ng madalian. tingnan mo nga naman, naka pamewang pa.

"Excuz'me if i heard it right, you guys were just talking about me, so bakit kayo ngayon tahimik?"

Pagtataas ng tono nito.

Talaga nga namang napakahirap tuwirin ng isang batang inosente.

Ascella's just 10 year old, she dares to do whatever- yes whatever she dares to kahit madalas nitong ikapahamak.

Her brother lift his brows directly looking at her uhh- not so strange costume hinting her that she looks completely insane.

Only then, she realized she's still on her dream uniform, a spacesuit.

"Princess, what do you think you're doing upstair?"

Akishiro, her dad plastered a smile.

Well anyway, whatever she does, she will definitely looks adorable from her fathers' lenses.

Ascella tried to disrobe the suit so she began to remove the psuedo extravehicular visor from her top but-

"Ugh..."

"Okay, let's give her time"

"Ugh m-my n-neck"

"Princess, make it fast! we have some business here"

Pag uutos ng kanyang Ama.

"Ughh i-i can't breath k-kuya help me!"

Nagulintang ang lahat ng mapagtanto nilang hindi na matanggal sa ulo ng dalaga ang peke'ng EVS.

"Naku napaka salbahe mong bata ka"

"Azi, hand me a knife"

"Okay dad"

"KNIFE?? DON'T! DON'T EVER CUT MY NECK DAD, PLEASE OHMYGOD I-I CAN'T BREATH"

"Apo, kailan kaba matututo ha?"

White Cally, or Lala they call her.

"Azhirro, what took you so long? Asan na ang kutsilyo?"

"Coming Daaaad"

"Ahhhh No dad! please, Don't! Don't hurt me"

"Akishiro, leave her. she deserve it!"

Ani ng matandang kanina pa pinagmamasdan ang maingay na pamilya.

Sa isip nito'y kahit isang besis lamang ay kailangang maturuan ng leksyon ang bata, alam niyang hindi naman ito ikamamatay ng kanyang apo kaya't hindi na siya nag abalang maki-gulo pa.

"Pa, hindi makahinga ang anak ko"

"Let her"

Tipid nitong sagot.

Batid sa kanilang mukha ang pag aalinlangang sumunod ngunit sa lahat ng pagkakataon kailangan parin sundin ng kahit sino sa pamilya nila ang desisyon ng Dada.

"Be seated!"

He commanded.

So they seated in peace. Ascella's now seating at their midst, sobbing in silence.

==========================

"Remember?"

"Matagal na yun kuya"

"Yes i know, but you should never forget how you end up being hospitalized for a month, mag isip ka nga"

"Kuya, matagal na yun"

"We were deeply troubled, muntik pang bumagsak ang negosyo ni Papa dahil don sa ginawa mo, yet you still have the nerve to pursue it now?"

"Kuya Azi, Matagal na yun"

"Shut up! Wala ka na bang ibang sasabihin?"

He gazed in rage.

Ayaw nitong suportahan ang dalaga sa desisyong nais nitong ipagpatuloy.

Ayaw lang naman nilang mapahamak ang bunso ngunit ani mo'y hindi alintana sa dalaga ang kahit anong tutol ng pamilya sa kanya.

"Kuya, ayoko po mag trabaho sa hospital, and i don't like office works either"

"Then, don't work and just stay home, we'll sustain you naman, ano bang mahirap don at ano ba'ng nasa isip mo at gustong-gusto mo ang ganoong klasing trabaho?"

Ascella's deeply disappointed, nevertheless she gladly plaster a cheerful smile.

Alam ng dalaga na kahit anong gawin nito ay imposibling suportahan siya ng pamilya.

"I just-"

"What?"

Pagputol ng kanyang kapatid.

"Nothing"

Bata palang si Ascella naka ukit na sa kanyang puso't isipan ang ganoong klasing trabaho, ang maging isang Astronaut.

Sa katunayan nga ay marami naman siyang pagpipilian, kung nanaisin niya lamang ay mas makakabuti kung mag tatrabaho siya sa kanilang sariling kompanya at malaki ang potensyan nitong mapalagu ang business dahil sa mga kursong natapos na nito.

Ngunit gayon paman, walang interes ang dalaga sa kahit anong negosyo mayroon ang kanilang pamilya, gusto lamang nitong maging Space Woman. Siguro nga ay malakas din ang naging impluwensya sakanya ng kanyang Ex-Boyfriend na isa nang opisyal ng INTERNATIONAL SPACE TRAVELER o kung tawagin ay IST.

"Are you mad? kuya?"

"Princess, I'm not and i will never be mad at you"

He grip her little fingers and massage it for a moment, however silence began to envelope the four corners of the room.

Madalas itong gawin ni Azi sa kanyang bunsong kapatid, kapag akala nitong pinapagalitan siya ng kuya ay agad na minamasahe ni Azi ang mga kamay nito upang ipadama sa kapatid ang kanyang pagmamahal at hindi na siya galit.

Ascella's now 24 ngunit para sa kanyang pamilya ay isa parin siyang musmos na dalaga kaya't ganoon na lamang ang pag aalaga ng mga kapatid nito sakanya.

"I-i just wanna protect you."

He explained.

But it's not the kind of protection Ascella's looking for, in fact she could already protect herself without needing any assisstance from her brothers, she thought somehow.

"We cannot afford to lose another precious girl in our family..."

He added, as he was referring to the death of their mother.

Ascella's just plainly listening to her brothers point of view, Oh- by the way, she's quite please by that subtle massage.