Chapter Thirty One

Claire!" nag-aalalang wika ni Amanda nang makababa si Claire at Anica sa Chopper. Bumalik sila sa Isla kinaumgahan matapos silang magpahinga sa Hospital. Nang makalapit si Amanda sa anak ay agad niya itong niyakap. "Are you okay? Sinaktan ka ba nila?" Tanong ni Amanda saka hinawakan ang pisngi nang anak.

"I'm okay. I was saved by Anica." Wika ni Claire saka tumingin sa dalagang nasa tabi ni Andrew.

"Thank you HIja." Wika ni Amanda sa dalaga.

"Wala pong anuman. I didn't do that much." Ngumiting wika ni Anica.

"Are you okay?" Tanong ni Alfredo sa anak. Ngunit hindi ito lumapit nasa tabi lang ito ni Melissa.

"I'm okay." Nakangiting wika nang dalaga. Nakita nilang lumapit sa kanila ang mga tauhan ni Andrew. Huminto ang mga ito sa harap nang binata saka sumaludo. Sumaludo din naman si Andrew sa mga ito.

"You Did well today. You can now go back. Thank you." Wika ni Andrew.

"Yes Sir." Sabay sabay na wika nang mga ito.

"And do some investigation about that guy." Wika ni Andrew nang sumakay sa chopper ang mga ito.

"Roger that General." Wika nila. Saka bumaling kay Anica.

"You really are amazing. Kung hindi dahil saiyo you wouldn't be able to locate that guy." Wika ni Joyril at ngumiti sa dalaga.

"I am not sure about that. Some one said it was stupid and against the law." Wika ni Anica dito.

"Well sabihin na nating mali. Pero para sa amin you did a very good job. I think General will agree to that." Ngumiting wika ni Michael. Taka namang napatingin si ANica sa binata sa tabi niya.

"Just go." Wika nang binata sa mga ito.

"Bye Anica." Wika nang mga ito saka kumaway sa dalaga bago nag simulang umangat ang Chopper. Ngumiti naman si ANica at kumaway sa mga ito hanggang sa tuluyan nang makalayo ang sinasakayan nila.

"You two take some rest. Before the rehearsals." Wika ni Menandro sa mga apo.

"Shin, Samahan mo ang asawa mo sa silid niyo para mag pahinga." Wika ni Edmund sa anak. Tumango naman si Andrew. Isa-isang nagsi alisan ang mga Pamilya nila hanggang sa maiwan nalang ay si Dennis, Andrew at Anica. Si Rafael naman ay sinamahan sina Amanda at Claire.

Natigilan sina Andrew At Anica dahil sa pagpapaiwan ni Dennis.

"Do you need something?" Tanong ni Andrew sa binata.

"Don't act all so cool and mighty just because you are an officer. Saving those in need is something that you do as your duty." Wika ni Dennis.

"And you point is?"

"Anica. I meant every word I said the other day." Wika ni Dennis saka bumaling sa dalaga. "I am not sure why but that's how I feel. I am a person who won't stop until I get what I want. You might be in bind with your marriage with him. But a marriage without love won't last long." Wika ni Dennis at tumalikod saka umalis naiwang tahimik si Anica at Andrew na nakatingin lang sa papalayong binata.

"SO you finally found someone who says they like you." Wika ni Andrew na nakatingin parin kay Dennis.

"Yeah." Mahinang wika nang binata.

"Yeah? That's it?" bulalas ni Andrew sa dalaga saka tumingin dito.

"What's with you bakit tumataas ang boses mo. I was just agreeing to what you said." Wika nang dalaga dahil sa labis na gulat.

"So he confessed?" Tanong nang binata.

"The other day."

"And your reply is?" hindi naman sumagot ang dalaga saka napatingin sa binata. Wala naman siyang dapat itugon kay Dennis dahil alam naman niya ang tinitibok nang puso niya kaya lang sapalagay ni Anica malayo pang magkatotoo na matugunan ang nararamdaman niyang iyon.

"I didn't give him a response." Wika nang dalaga.

"Why? You are already married." Wika nang binata.

"I was actually thinking. What if I didn't marry you? Would his confession made any difference?" wika nang dalaga saka naglakad.

"Now you are regretting it." Wika ni Andrew na sumabay sa dalaga sa paglalakad.

"Of course not." Wika nang dalaga saka humarap sa binata. "I was thinking that. I have been a burden to you from the start. I feel sorry----" biglang naputol ang sasabihin ni Anica nang biglang tumigil sa harap niya ang binata. Ang mas ikinagulat pa nang dalaga nang inilapit nang binata ang mukha nito sa kanya. Dahil sa gulat ni ANica, nanlaki ang mata niya saka napaatras.

"W-what are you doing?" wika nang dalaga.

"I was just checking if you are already infantuated with that punk." Wika nang binata saka tumalikod at sa kanya saka naglakad.

"Infantuated?" gulat na wika nang dalaga saka sumunod sa binata. "I am not!" bigla niyang wika. Why would I get infantuation with that guy when my heart is already beating for someone else. Wika nang isip ni ANica habang nakasunod sa binata.

"Rest for a while." Wika ni Andrew nang makarating sila sa kanilang silid saka siya nahiga sa kama. "I'll wake you up when its dinner time." Wika ni Andrew saka inayos ang kumot nang dalaga.

"I've already rested in ter hospital----" wika nang dalaga na tinangkang tumayo ngunit biglang hinawakan ni Andrew ang balikat niya at inihiga siya pabalik hindi siya nakakilos nang biglang idikit nang binata ang noo niya sa noo nito.

"Wh-what are you---"

"You should rest. You are still feverish." Wika nang dalaga habang nakapikit at nakadikit ang noo nito sa kanya. Dahil naman sa ginawang ito nang binata biglang nagkagulo ang dibdib niya. Hindi niya maintindihan kung bakit ganito ang trato sa kanya nang binata. He is so unpredictable. Iyon ang nasa isip ni Anica. And him being like that is making her think about or hope that their make believe married life might have a chance to blossom for real.

"I get it." Wika nang dalaga na pinamulahan nang mukha saka itinulak ang binata nang bahagya.

"I'll be back." Wika nang binata saka tumayo saka naglakad patungo sa pinto. Bago lumabas ang binata nilingon niya ang dalaga na ngayon ay nakapikit na. Simpleng ngumiti ang binata saka lumabas nang silid.

Nabigla pa si Andrew nang paglabas niya ay sinundo siya nang assistant nang lolo ni Anica. Sabi nang lalaki. Hihinintay daw siya Edmund at Menandro sa dinner hall. Hindi naman kumibo ang binata at sumunod sa lalaki. Lalo pa siyang nagtaka nang pag dating niya ay ang dalawang matanda lang ang nasa loob. Hindi rin pumasok ang assistant nang matanda at sinabing inutusan itong magbatay sa pinto at walang ibang papasukin. Kahit nagtataka nilapitan naman nang binata ang dalawang matanda.

"Sir." Wika nang binata saka sumaludo sa dalawa.

"Sit down. You are acting like a soldier again." Wika ni Menandro.

"Thank you sir." Wika ni Andrew sala ibinaba ang kamay saka naupo sa isang bakanteng upuan doon.

"Pinatawag niyo ako? May----"

"Let me be frank." Agaw ni Menandro sa sasabihin nang binata. "I was really shocked and I was disappointed when I found out that you are not really blood related. And to a fact that you even asked him to honor our promise. I feel betrayed." Wika nang matanda saka tumingin kay Edmund. Taka namang napatingin si Andrew sa matanda.

So he really knew. Wika nang isip nang binata. Alam niyang ito rin ang dahilna kung bakit biglang nagbago ang trato nito sa kanya. And he was looking at hime with disgust. Nalaman na pala nito ang totoo niyang pagkatao.

"I didn't betray you." Wika naman ni Edmund. "I never treated Shin as someone different. Or Someone not part of my family. The moment I decided na kupkupin si Shin. Anak ang turing ko sa kanya. Hindi lang naman sa dugo masusukat ang pagiging pamilya." Wika nang matanda. "I am sad, that you feel that you and that you had prejudice on him." Dagdag nang matanda. "If you are thinking about your grandchild. She is in good hand."

"Is she?" tanong nang matanda sa binata saka tumingin dito. "It was my ignorance that lead to judge you and your origin. You are a good soldier and you are dignified. But I am not convinced as a grandfather that you are capable of taking care of her. Knowing your reputation as the cold demon general. I may not sound fair since you know that Anica is the child of my son's infidelity. However she is still my grandchild."

"I understand your worries." Wika naman ni Andrew. "I will only say this. I will protect her with my life." Simpleng wika nang binata.

He didn't wake me up." Wika ni Anica nang magising. Mula sa balkunahe nakikita ni Anica na malapit nang mag takipsilim. Naisip niyang bumangon at maligo bago lumabas. Nang makalabas siya nang Kwarto nag punta siya sa Wedding venue para sa rehearsal ngunit wala na siyang inabutan doon. Nag tungo naman siya sa dinner hall at Nakita lahat nang miyembro nang pamilya nang uusap-usap. Dahil sa kanyang pagdadalaswang isip. Hindi siya tumuloy pagpasok dahil bigla siyang nahiya. Pakiramdam niya hindi naman siya nababagay makipaghalo bilo sa mga ito.

Naisip nalang ni Anica na maglakad lakad sa dalampasigan at panoorin ang paglubog nang araw. Mas makakahinga siya doon nang maluwag kaysa makipag-usap sa pamilya niya. Hindi naman siya komportable na makipagusap sa mga ito.

"So you are here." Wika nang isang boses. Biglang natigilan si Anica habang nilalaro nang paa niya ang tubig sa dalampasigan nang marinig ang nagsalita. Saka agad na lumingon sa pinangagalingan nang boses.

"Shin." Wika nang binata nang makita ang binata.

"Why are you here? Nasa Dinner hall ang lahat." Wika nang binata. "Are you feeling okay?" wika pa nito saka naglapit sa kanya saka inilapat ang kamay sa noo niya. Sa pagkagulat nang dalaga bigla siyang natigilan saka napaatras. Agad namang hinawakan nang binata ang kamay niya upang pigilan siya sa pag-atras.

"I'm okay." Wika nang dalaga saka pasimpleng tinaboy ang kamay nang binata sa noo niya. "Stop doing that." Wika nang dalaga.

"Doing what." Wika nang binata na hindi binitiwad ang kamay niya.

"This." Wika nang binata. "You treat me nicely then after a while you will treat me with cold shoulders. Hindi kita maintindihan." Dagdag pa nang dalaga. And my heart can't take anymore of this

"Are you disturbed by it? You don't like it?"

"I don't hate it. I might get use to it. And Act a spoiled----"

"Then just act spoiled when I am with you." Agaw nang binata sa sasabihin niya. Agad naman siyang napatingin sa binata dahil sa sinabi nito. Hindi niya alam kung dapat ba niyang bigyan iyon nang kahulugan.

"You are doing it again. I might really think that----" hindi niya itinuloy ang sasabihin. Dahil bigla siyang nahiya.

"You might what? Bakit hindi mo ituloy." Wika nang binata.

"I won't tell you." Pilyang ngumiti ang dalaga saka umatras at pasimpleng yumuko sa may tubig saka sinabuyan ang binata. Natawa si Anica nang Mabasa ang mukha nang binata dahil sa ginawa niya. Ngunit bigla din siyang natigilan nang seryoso ang mukha nito saka pinahid ang tubig dagat sa mukha. Napatayo naman ang dalaga saka napakagat labi. Mukhang hindi nagustuhan nang binata ang ginawa niya.

"Sorry." Wika nang dalaga saka lumapit sa binata upang punasan sana ang mukha nito ngunit biglang natigilan ang dalaga nang umatras ang binata saka yumuko. Ganoon na lamang ang gulat nang dalaga nang sinabuyan din siya nang tubig nang binata. Napasinghap siya sa gulat saka pinunasan ang mukha.

"Yah!" sigaw nang dalaga sa binata saka napatingin sa binata na nakangiti. "Are you smiling?" tanong nang dalaga. Saka lumapit sa binata. Ngunit biglang tumikhim ang binata at muling sumeryoso ang mukha.

"Hey you just smiled. I saw it." Wika nang dalaga na nakangiti sa binata.

"Why would I smile." Seryosong wika nang binata.

"I don't know, may be you are happy that I look stupid? So it would take something like me looking like an idiot for you to smile."

"Stop saying nonsensical things. We should go back. Malamig na ang hangin." Wika nang binata saka hinubad ang jacket niya saka inilakay sa likod nang dalaga. Matapos maisuot ang jacket sa dalaga. Pinahid naman nang binata ang tubig sa mukha nang dalaga at sa noo.

"You might catch a cold. We should go back." Wika ni Andrew.

"Pwede ba dito muna tayo?" wika nang dalaga saka tumingin sa papalubog na araw. "I am more comfortable here."

"You should get along with your family you know." Wika nang binata saka napatingin din sa araw.

"Coming from someone who is very close to his family." Pabirong wika nang dalaga sa binata saka tumingin dito.

"Well, My case is different." Wika nang binata.

"How different? Because you are the only military in your family?"

"I think so." Simpleng wika nang binata.