Hi

___________________________

___________________________

___________________________

___________________________

___________________________

______________

QIRRA's POV

Nandito na naman ako sa paraiso na nasisira. Malamig... makulimlim ang paligid pero alam kong ito pa rin ang dating paraisong pinupuntahan ko.

Naaninag ko pa nga ang mga halaman, ang dagat at mga puno na tuyo at walang kulay. Bigla na namang nagyanig at napaupo ako sa buhangin. Hinihintay kong mahulog at magising muli sa realidad. Pero tila iba naman ang mangyayari ngayon dahil nawawalan ako mg hininga. Napuputol. Pakiramdam ko'y nalulunod ako sa dagat. Hindi makagalaw at namamanhid ang buong katawan.

"Ha.. ugh.. ugh. Ha...ha..... hah..ugh ugh", bumalikwas ako ulit at nahihirapang huminga. Nagising ako.

"Anak! Anak..", pero hindi ako nakatakas sa nangyayari sa panaginip para pa rin akong nalulunod at nalalagotan ng hininga.

Hangin.

Nagising si Mama na nasa tabi ko lang. Mula kasi nong nabangungot ako ay nagpasyang matulog si Mama sa tabi ko. Pinapaypayan niya ako gamit ang isang notebook na kinuha niya sa maliit kong lamesa dito sa kuwarto. Hinihipan niya rin ang noo ko pero nahihirapan pa rin akong makahinga. Nang bigla akong bumagsak at nawalan ng malay.

____________________

DAVIN KERL's POV

Kararating ko lang sa bahay namin dito sa Kamenia. It feels good to be at home.

Dumiretso ako sa kuwarto at humiga. Its not dusty after all.

Bukas...

Alam naman ni Tita na pupunta ako sa kanila. Ako na mismo ang lalapit kay Qirra hoping na maalala niya ako kahit papaano.

______________

QIRRA's POV

Napanaginipan ko siya, ang bata... sinaktan niya ako. Iniwan niya ako..

Anong klaseng panaginip yun?

Ba't siya? Sino ba siya?

"Anak, maaga pa ha", sabi ni Mama na nakahiga sa katabing kama.

"Wala Ma, uhmm.. sige po matulog pa po kayo", I said.

"Anak ,maayos ka na ba?", tanong ni Mama at tuluyan ng bumangon at nilapitan ako.

Tumango ako bilang sagot at sinabing maari na akong lumabas dito sa hospital. Nababagot na rin kasi ako dito, nakakalungkot.

Lumabas si Mama upang magbayad ng hospital bills kaya't inayos ko na anglang mga gamit at nag-impaki.

Hindi nagtagal ay dumating si Mama ngunit may kasama ito.

"Anak, naka-impaki na ba ang ang lahat?... aah, si Kerl. Kerl si Qirra", pagpapakilala niya sa lalaki.

Tinitigan ko lang siya kasabay ng mabilis na pagtibok ng puso ko.

Ang gwapo...

"Hai," bati niya at ngumiti.

Napa-exhale ako at wala sa sariling napangiti rin sa kaniya.

"Hai", bati ko rin bago nahihiyang tunalikod at tinulungan si Mama na bumitbit sa mga gamit. Tinulungan rin kami ni Kerl at sa kaniyang sasakyan kami mismo sumakay.

"Pinayagan ako ni Tito na gamitin ang kotse, pasensya na kong amoy alikabok kasi nakatago lang sa garahe", he said in the middle of the driveway.

My mom answers her back while im seating here at the back listening to his voice like a soathing song of an angel.

Napalunok ako at napaisip, siya na ba ang ultimate crush ko?

"So, Qirra. How are you?", bigla akong kinabahan nang banggitin niya ang aking pangalan.

"Ah, .. ano, okay lang naman. I-ikaw?", gosh.. ang init ngayon.

________________

DAVIN KERL's POV

Kanina pa ako hindi mapakali mula ng masilayan ko siya kaninang umaga. Una pa lang, gusto ko siyang yakapin pero nahiya ako kay Tita. I don't know why, it.. it was like i've miss her so much that it make my heart cry of joy.. .

"Ah, .. ano, okay lang naman. I-ikaw", hindi agad ako naka-sagot ng binalik niya ang tanong sa akin na para niya akong kilala.

"Kilala mo na ako?", hindi sumagot si Qirra,until i realized what had slipped on my tongue. Hindi ko napigilan, I was waiting for this day, her, remembering the boy from long ago.

"Ahm..", nagfake cough si Tita na nandito sa tabi ko.

Huminga na lang ako ng malalim at hindi na muling kinausap si Qirra. Ganun rin naman siya eh.

I breath deeply and a scratch touches my heart. Its still the same, im a stranger. A total stranger to her.

F*ck!

______________

QIRRA's POV

Hindi ko alam ang tamang sasabihin. Naguguluhan na agad kasi ako sa inaakto ng lalaki. He was talking to me like we know each other for long time at muli kaming nagkita. Its weird. Biglang nagflashback ang napanaginipan ko. The boy who left me ,who hurt me a lot.

Who is he?

A dream or the past?