CHAPTER 1

SAPPHIRE'S PoV

Huminto sa harap ko ang isang van. Alam ko na agad na ang van na iyon ang gamit nila Harnette at Zephyrus. Ang mga kasama ko sa impromtu mission na mga kaibigan ko rin.

Bumukas ang bintana ng driver seat. "How are you, Sapp?" Tanong sa akin ni Zephyrus o mas kilala bilang Agent Tart. Ewan ko nga kung ano ang pumasok sa isip nito at iyon ang napiling code name niya. Like what the fuckiest of all the fuck? Really Tart?

"I'm not fine, look at me? Ang dumi na ng puti kong dress." Sabi ko at ipinaikot ang mata. Isn't it obvious that I'm not okay? First, my date was an baby-damulag. A momma's boy. Then second, I haven't listened to One Direction yet. Third, the men that I fought earlier isn't handsome at all, not even one of them. And lastly, my beautiful dress got ruined. It was one of my favorite dress.

"Ang bobo naman kasi ng tanong mo Zep," sabad ni Harnette na nasa passenger seat. Very good Harnette you've got it correct! There! Five star!

"Sorry na, mabuti nga nangangamusta pa ako." Palusot pa nito. Palusot dot com. "Pumasok ka na nga lang sa loob, Sapp."

Hindi ko na pinansin si Zephyrus. "Harnette, may extrang damit ka ba sa loob? I can't go home looking like this." Sabi ko at inimuwestra ang suot ko. I can't go home looking ugly. Though I'm really ain't.

"Meron, nasa loob." Sabi nito.

Harnette's computerssss— yes, with so many 's' because it's so many but only one is open— immediately caught my attention when I enter the van, well, Harnette's PC always caught my attention because of it's colorful design Nahagip din ng mata ko ang case ng sniper ni Zephyr.

Malawak ang van dahil tinanggal na ang mga upuan nito, at inilagay iyon sa gilid. May mga cabinet rin sa ding-ding. May mga maliliit na buton sa gilid na maglalabas ng iba't-ibang armas mula sa iba't-ibang bahagi ng van. Sa dulong gilid ay andoon ang mga computers na ginagamit ni Harnette. May harang rin ito na naghihiwalay sa driver seat at dito sa mismong loob kaya hindi mo makikita kung ano ang ginagawa unless buksan mo ang maliit na bintana nito. Meron rin itong isang maliit na restroom. Actually, it is full set. May banyo, small kitchen at may kama rin. Costomize na ito ng organisasiyon. Magkakapareho lang ang disenyo ng lahat ng van na pag-aari organization, magkakaiba lang ang mga ito sa kulay.

Binuksan ko ang maliit na bintana at tinanong si Harnette. I really love this window, I play with it when I'm bored. Like, close it and open it then repeat the process.

"Nette?" Sabi ko at isinuot ang ulo sa bintana.

"Yes?"

"Where did you put your clothes?" I sweetly ask.

"On the cabinet, right above the computer." Sabi niya habang ang daliri ay nagdudot-dot sa kaniyang cellphone. Kailan kaya mapupudpud ang daliri niya ka pipindot?

Umalis ako sa pagkakasilip at isinara ang bintana. Kailangan ko na talagang maglinis naglalagkit na ako. Ugly bloods are sticking on my skin.

Speaking of linis. Muli akong pumihit papuntang unahan upang muling magtanong. Binuksan ko ulit ang bintana.

"Harnette, have contact the clean up team?"

"Hindi na kailangan, nakaabang na sila doon bago ka pa man makapunta, they knew that you'd be bloody." Sabi niya habang ang mga mata at atensiyon ay nasa gadjet pa rin. Hala, sige, Harnette, sana lumabas diyan si Sadako.

Wait, does Sadako also comes out on phone?

"Oki-doki,"

"Agents," napaidtad ako ng may mag-salita mula sa mga speaker na nakakabit sa iba't-ibang sulok ng van; may mga maliliit na microphone din dito.

"Yes?" Sagot ko. Paniguradong parehong may sagot din ang dalawa.

"You did a great job today, and as an reward I'll give you an three mission-free day. Good day, agents." Sabi nito.

Napasuntok ako sa hangin. "Yes!" Makakapagpahinga rin sa wakas!

Tinungo ko ang cabinet na sinasabi ni Harnette at kinuha doon ang damit. Sa susunod ay magiiwan na talaga ako ng damit dito sa van. And, I wonder, can I also bring my wigs? Or my whole closet?

Iniladlad ko ang nagiisang pares ng damit sa cabinet ni Harnette. Isang white crop-top and an black cargo pants. Hmm, pwede na.

Pumunta ako ng rest room at doon naligo. Kumpleto naman dito kaya hindi ko na kailangan mangamba sa mga gagamitin.

Matapos maligo ay tinuyo ko ang aking maalon na buhok gamit ang hair dryer. Nilingon ko ang wall clock sa itaas ng pinto. 3 pm. Maaga pa pala. Can I sleep? Inaantok na ako. I partied till dawn last night.

Hinayaan kong nakalad-lad ang aking buhok ng matuyo ito. Nakayapak na naglakad ako sa van. It is okay; carpeted naman ang buong van.

"Harnette?" Tawag ko rito. Hindi ko na kailangan pang sumilip sa maliit na bintana na iyon. Hindi ko nga alam kung bakit ako sumilip doon kanina e, alam kong naririnig naman ako ni Harnette. Ay, alam ko pala, I love to close and open it.

Ilang segundo pa bago may boses akong marinig mula sa speaker.

"Yes, Sapp? Need anythin'?"

"Ahm.. Do you have an spare shoe?" Nahihiyang tanong ko.

"Yeah, under the table there's a box. It has a white chunky shoes."

"Thanks!"

"Anytime, Sapp." Sabi nito at hindi na muling nagsalita. Hula ko ay nagpipipindot na naman ito sa cellphone niya.

Kinuha ko ang box sa ilalim ng lamesa at saka isinuot ang puting sapatos na laman nun gaya ng sabi ni Harnette. I look at myself at the full-length mirror.

My natural brown-wavy hair suits my tan skin. Harnette's clothes fits me well— even the shoes. They always says that I had an angelic face. Face that can lull even the most dangerous beast on the forest. I have a dark blue eyes— the reason why my parents named me Sapphire. When not wearing makeup, my freckles would flaunt with my tan skin, just like now.

An crazy angel perhaps.

"Zephyr?"

"Yes, Sapp?"

"Drop me home, gusto ko ng magpahinga."

Inayos ko ang sofa-bed upang dito magpahinga kahit saglit lang. There is still 30 minutes on the way home. Grabe napagod ako doon, hindi ko aakalain medyo malalakas pala ang mga patpating nakalaban ko kanina. Medyo lang naman, what really tired me most is talking to baby-damulag.

"Duly noted,"

Ipinikit ko ang mata at tuluyan ng nagpahatak sa antok.

Nagising ako ng maramdaman ang mahinang pagkatok sa bintana ng driver seat. Itinuro sa amin na makiramdam sa paligid kahit tulog. Napatingin ako sa relong nasa bisig ko. 20 minutes? Why stop?

Hindi na ako nagulat ng biglang may magsalita sa nano earpiece na isinuot ko kanina matapos kong maligo.

"Agent Entice," it's Tart. "..you need to wake up; check point."

When we are called by our code name, it only means, they need our agent side.

The organization that we're in are legal but only few who knew our existence. Pero hindi ibig sabihin nun ay lusot na kami sa check point tulad nito.

Agad kong inayos ang sofa-bed pati ang mga unan nito. I can let them see what I look like when sleeping.

"Good afternoon Officer, how can we help you?" Dinig kong tanong ni Zephyrus mula sa nano-piece.

Walang ingay at timbang akong tumakbo papuntang restroom. Nang madaanan ang puti kong sapatos ay kinuha ko ito. When I enter the rest room I immediately grab the lighter that placed behind the mirror above the sink. All van has lighter inside. Inabot ko ang puti kong bestida na ngayon ay kulay dugo na at agad iyong niliyaban.

"Im good, okay lang ba na tignan namin ang lahat ng sulok ng loob ng van? Safety purposes lang." Dinig kong sagot ng officer.

Shit! Buti na lang! Pero damn officer, mukha bang pang-sindikato ang ganitong kagandang van? Like dzzuh?

Sa susunod talaga isa-suggest ko sa organization na palagyan ng hello kitty sticker ang buong van para mas cute tignan.

"Sige ho, Officer, pero kailangan ko ho munang magtanong bago ko kayo paunlakan." Dinig kong sagot ni Tart.

Napangiwi ako. Paunlakan? Napakalalim.

"Tart, patagalin mo lang. Aayusin ko ang mga ginamit niyo dito kanina."

"Okay," dinig kong sagot ng Officer.

Nang hindi ako makuntento sa bilis ng pagsunog ay kumuha ako ng gas at ibinubos ito doon. Rather than watching my dress being burned down, I came out from the bathroom.

Mabilis ang mga kilos na kinuha ko ang case ng sniper ni Zephyrus, I must put in it's storage here in the van. Like, dzzuh, baka pagkamalan kaming cheap na syndicate. I press the button and taadaah! There you go, Zephyr's baby storage! I put it in the fast manner, and close it afterwards.

The button should be hidden, mamaya macurious sila kuya at pagpipindutin yan. Ma-shook sila kapag lumabas ang mga armaments sa iba't ibang bahagi ng van. Kung, mangyari man yun ewan ko na lang kung hindi sila mahimatay diyan.

"Bakit kailangan niyo pa hong maghalughog, Officer?"  Instead of nervousness, curiousity is what can you hear on Zephyrus' voice.

Sunod ko namang pinuntahan ang computer set ni Harnette. Dzuh again, it has so many informations that's too confidential. I close all the windows that contains confidencial stuff. And yeah, most of the windows are confidendial. That the only window I left is the music player and play my playlist on it.

I look up just to found an open cabinet that I left open earlier. I let it open, It'll be more suspicious if I let the van perfectly clean.

"We got a tip this morning, from anonymous person. May mga ilalabas raw na drug ngayon sa location na ito."

I immediately run— no, I was leaping —towards the restroom due upon hearing what the officer said. My favorite dress turned into ash. I opened the shower so that the ash will be washed out.

"Okay, Officer, rummage our van."

Napalingon ako sa pinto ng bumukas ito. Hawak ko ang air despenser at ini-spray iyon sa hangin.

Matamis akong ngumiti. "Good afternoon officer, sorry about the air freshener, kagagaling ko lang kasi sa bathroom." I put the air freshener on the table. Yippie, I clean the van, that's the first.

"It's okay," ngumiti ito sa akin. I eyed him from head to toe. I secretly whistle when I saw how handsome the officer is. His messy hair fits his face. Uh-huh, he can pull the rugged look.

Inilahad ko ang kamay dito. "I'm Sofia," I frown inwards when his eyes dart at my hand. My hands are clean. "Don't worry malinis ang kamay ko." I faked a laughed. Nah, I am taking back what I've said earlier. He is annoying.

Tinaas niya ang kaliwang kamay at sinenyasan ang mga kasamahan na maghalughog. That's somewhat offensive.

I can sense that he's an ass.

"Well?" Tawag ko ng pansin dito.

"I'm Matt Santiago," nakangiting pagpapakilala nito. At sa wakas ay tinanggap ang kamay ko; marahan ko itong pinisil na ikinatawa niya. "Easy there, miss."

Tumawa ako. "I can't help it, Officer Santiago— I mean, there's a freaking hot officer in front of me that caught my interest; so why slip, yeah?" I said in flirty voice. Tumawa lang siya sa sinabi ko. I can feel that he's aroused. Geez, tigang eh?

Don't laugh, Officer, I might bang your head on the wall, and hey, your laugh isn't pleasant to hear. Para kang kinikiliting unggoy. I taking back what I said earlier, he's not handsome at all. He's not even half way of Zephyr's handsomeness.

"Oh gosh!" Sadyang nilakasan ang boses kong sabi. Yeah, yeah, I'm the fakest of them all. "Don't rummage the toilet trash can! I'll do it for you!" Sabi ko at kunwaring nagmamadaling tumakbo papuntang rest room.

Nang makarating sa loob ng banyo ay humarap ako sa nakasunod sa akin. Hindi na ako nagulat ng tumambad sa akin si Officer Santiago. What an horny Officer.

"So, Officer," I said in seductive voice. "Do you still want me to rummage the toilet's trash can?" Inilagay ko sa aking likod ang dalawa kong kamay.

Humakbang siya papalapit sa akin at tinignan ang basurahang nasa likuran ko lang. Dahil doon ay nagkalapit ang katawan namin.

"Hmm.." I faked a moan. Geez, I really hate faking moans. Like, dzzuh? Moan is a evidence that you enjoyed what he or she's doing. So why fake it? But even if I hate faking it I did it again. "Ahhh..."

Gamit ang paa ay itinulak ko pasarado ang pinto sa likod niya. Inangkla ko ang isang paa ko sa bewang niya dahilan para maramdaman ko ang kaniya.

I grind my hips towards his groin that made him whimper. "Uhhm.. Sofia... " yuck! Dry humping while standing? Yucck, it wasn't my thing.

Inilapat ko ang labi ko sa kaniya at sinimulan siyang halikan. I may seem aggressive but that's part of my charm. Napaawang ang labi ko nang tugunin niya ang halik na aking sinimulan. Kinuha niya naman iyong pagkakataon upang ipasok ang dila niya sa bibig ko. "Ahh... Officer... " I start to unbotton the his uniform. My hands rummage around his body. And ugh! Remind me to wash my mouth using bleach later, well, at least not bleach, maybe something less dangerous. I don't want to die yet.

Hinawakan niya ang batok ko; pulling me closer to deepen the kiss more then he bit my lower lips. I can feel his manhood became more errect. Ibinaba ko ang paa ko na naging dahilan ng pag-tigil niya ng halik. "Why did you put your foot down?" Takang tanong niya.

So fucking horny? Can't wait? Can't wait?

I laughed seductively. "Wait up, Officer," hinalikan ko siya. Slowly this time. Tinanggal ko ang pang-itaas niyang uniform. There's nothing in there. Lihim akong napangiti ng tugunin niya ang halik ko.

My hands rummage again. Time for his lower extremities. My left hand is the one doing that search, while my right one is on his hair griping it. Tightly. That he can feel pain but not tightly that he'll pull away. Gusto ko ngang higpitan pa para dahil sa inis ko sa kaniya.

Bumaba ang halik ko sa leeg niya, I nip, sip and lick it, that surely will leave a hickey. "Aahh.. Sofia.. " habang ang kamay ko ay patuloy na naglalakbay sa katawan niya. Upang mawala ang atensiyon niya sa gagawin ko ay pinalandas ko ang kamay ko sa pagkalalaki niya. "Fucck.. Ahh.." He throw his head backward, an evidence that his enjoying it.

Bubuksan ko na sana ang pantalon niya ng biglang may kumatok sa pinto.

"Officer? Nandiyan po ba kayo sa loob? Tapos na po ang paghahanap ng mga kasama niyo?" Boses iyon ni Zephyrus.

Kinuha ko ang uniform niya at tinulungan siyang isuot iyon. "Sorry Officer, we have to leave it undone." Sabi ko sa malambing na boses. Hindi ito sumagot at nagpatuloy lang sa pagbobotones ng uniporme nito. Saka lang ito nagsalita ng tapos niya na ang pagbobotones.

"It's okay, Sofia." Kinuha ko ang wallet ko at ibinigay sa kaniya ang isang calling card na may pangalang 'Sofia Carpenter' at ibinigay iyon sa kaniya. "Uhm.. Call me?" Sabi ko ng nakangisi.

Napangisi siya. "Sure,"

Akmang aalis siya ng pinigilan ko siya. "Wait, Officer," inayos ko ang kwelyo niya at pinatakan siya ng halik sa labi. "I enjoyed it," sabi ko.

Ako na mismo ang nag-bukas ng pinto ng banyo para sa kaniya. Hindi na ako nagulat nga ang nakakunot-noong Zephyrus ang sumalubong sa amin; pero mukhang si Officer Santiago, oo.

"Hi, Zep!" I waved at him, and smile widely. Inignora niya lang ako at tinignan si Officer Santiago.

"Officer, Hinahanap ka na ng mga kasamahan mo." Malamig na boses na sabi ni Zephyrus.

Hindi na naman nagsalita si Officer at dinaanan lang si Zep. Nang malampasan niya si Zephyrus ay tumingin ito sa akin. Kinindatan ko siya at nagpaalam. "Bye, Officer! Until next time." Makahulugan kong sabi dito.

Kung may next time pa nga.

Lumabas na sila ng kasama nila at pinausad na ang sasakyan namin. Si Harnette na ang nagda-drive ngayon. Agad kong kinuha ang cellphone and do my things there. Second later, I heared the Officer Santiago's team mate. Yes! Success! I bug him so I can fish some information, for the organization.

"Matt, what's that on your neck?" His teammate said.

"What? What's on my neck?" I heared him ask.

"Oo nga, chinkinini ba yan?" Other voice said, it was different from the first one. I laughed hard on his choices of word, god!? Really, chikinini?!

"Wala naman yan kanina, 'pre ah?" Takang tanong ng boses.

"Sofia," I heared him mumbled.

"Tangina, 'pre, lagot ka sa misis mo! Ilang buwan ka na bang hindi pinagbibigyan nun!?"

Ay gago may asawa pala ang malanding pulis na iyon. Tangina.

I immediately run towards the rest room and brush my teeth. I nearly drink the mouth wash so there's no trace of saliva of that dick. Ew, and yuck. No it is beyond that. When done cleaning my mouth I sat beside Zephyrus on the sofa-bed.

"Bakit ba lagi ako ang kailangan making pag-interact sa mga tao?" Tanong ko sa kanila through earpiece.

Si Harnette ang sumagot. "Kasi ikaw ang bihasa diyan. At saka bago ka pa lang mapunta rito sa Pilipinas ay nasa Miami ka. Partying till dawn."

Ibinuka ko ang aking bibig upang magsalita ngunit agad rin iyong tinikom ng mapagtanto kong wala nga palang patutunguhan 'to. Kissing that asshole, is yuckier than how it feels when I'm on period. Yucky feeling.

Inilipat ko mula sa kisame ng van ang paningin patungo kay Zephyrus na masama ang tingin sa akin. Nginitian ko siya at saka nag-unan sa kanyang binti.

"Why are looking at me like that?" Takang tanong ko sa kaniya.

"Why do you have to kiss him just to get what you want?" Madiin na tanong niya.

"That's the easiest way for me, Zep. I have to kiss him to divert his attention, that's where I'm good at." Sabi ko at nagkibit-balikat. I can't be crazy when talking to serious and mad Zephyrus. Baka mamaya barilin ako nito e.

"Did you got what you want?"

"Uh-huh," sabi ko at tinaas ang cellphone na nakuha ko sa bulsa ni Officer Santiago. I grinned at him and wriggled my eyebrows. "Harnette it has an passcode, can you unlock it? So, we can get the info?" Tanong ko.

"Easy-peacy."

Nakuha ko ito ng hinawakan ko ang pag-aari ni Offocer Santiago. I do it at the same time, kaya hindi niya ito napansin. Agad akong tumayo sa pagkaka-upo ng tumigil ang van na sinasakyan namin at lumabas.

Finally, I gonna get the sleep that I want. Babyyy here I comeee!

Ibinaba ni Harnette ang bintana para kunin ang cellphone na nakuha ko. "Check what the information that they get, send it to me in via email."

"Copy, agent Entice."

Tumango ako at kinawayan na sila. "Take care, bye."

Nang makaalis sila ay agad kong tinanggal ang nano piece na nasa tenga ko. Inilagay ko ang daliri ko sa fingerprint scanner ng matapat ako sa pinto. Every house of agent has an scanner, the organization want us save whenever we are home. Yeah, they are good at pampering their agents.

When the doors open Nemmy come to me. She is my one and only maid.

"Ma'am, good afternoon." bati niya sa akin.

"Nemmy, good afternoon," sabi ko at saka tumango. "I've told you, you don't have to call me that."

"It's disrespectful, ma'am," sabi niya habang naka yuko.

Napairap ako sa kaniya. "Look at me," sabi na agad niya namang sinunod. "Don't call me 'ma'am'." may diin kong sabi.

"But—"

"That's an order, Nemmy, You'll call me Sapphire or I'll send you out of this house."

Matapos kong sabihin yun ay naglakad na ako papuntang kwarto. I may sound rude but really, I don't want to be called 'ma'am' by her, I consider her as one of my friend. Hindi lang halata.

When I finally reach my room, I strip every clothes that I'm wearing without closing the door. I didn't bothered. Ako at si Nemmy lang naman ang tao rito sa malaking mansiyon na 'to.

I pick my phone to play one of my favorite song of One Direction.

I fill the bathtub with lukewarm water, then let my body be soak by a water with soap. 10–20–minutes, until my eyelids dropped.