Loriniee

We both know we're here to move on, We built walls to protect our selves from the pain but i think we are the one who causes our pain because we can't help ourselves to move on that's why we are here.

Akala Ko Ako Na ang mahal mo hindi pa din pala.

AKALA KO AKO NA

"Andito naman ako ah? Bakit mas pinili mo yung taong sumira sa'yo?" Tears started streaming down from my eyes, i didn't even felt that at first.


I'm starting to hear how my heart gets shattered to pieces. I worked so hard to 


Pick it up pieces by pieces but i let it shattered again.


This is why i hate being attached to someone.


"Hindi ko siya pinili" Sagot niya sa akin habang naka tingin sa malayo.


"Dahil ano? Dahil never mo naman ako pinili" 'yan ang gustong lumabas sa labi ko pero 


"Oh so ano? Ano yung mga pinakita mo sa akin? Lokohan lang? F*ck" Sunod sunod na tanong ko sa kaniya sabay ang sunod sunod na tulo ng aking mga luha.


"Isang laro ba?" Tanong ko sa kaniya na para bang hindi ko maintindihan ang lahat.


"Hindi naman sa gano'n" Pag kakalma niya sa akin tsaka hinawakan ang kanang braso ko.Tinabig ko ito. Tsaka sinabing."Hindi eh nilaro mo ako" Sabi ko, And again my tears is streaming down to my cheeks.


"Ako yung laro" Mamaos-maos kong sambit kasabay nito ang pag angat ng aking hintuturo sabay turo sa aking sarili.


"At ikaw ikaw ang naglalaro" Hindi ko mapigilan ang bugso ng damdamin ko kaya naman napag taasan ko siya ng boses.


"You ruined me."Umiiyak kong saad tsaka umiling. Humakbang ako paatras mula sa kaniya tsaka ko siya sinumulang talikuran.


Prologue