Chapter 35

Now playing: I wouldn't mind by He Is We

(Continuation of chapter 34)

Tala POV

"The End!"

Pagkatapos kong maisara ang libro ay isang masigabong palakpakan at napakalakas na hiyawan ang maririnig sa buong paligid. Habang ako naman ay hindi maitago ang saya na nararamdaman habang isa-isang naglalaglagan ang aking mga luha dahil sa saya.

Finally, I finished my book again successfully.

"What a beautiful story!"

"You nailed it again, Author. Ang galing!"

"Fantastic! Congratulations, Ms. Author!"

Wala akong ibang marinig kundi ang sari-saring papuri sa akin mula sa mga tahanga at mambabasa ko, na dumalo ngayon sa aking book signing event.

Hindi ko ini-expect na ganito karaming tao ang dadalo para masaksihan ang kwento na muli ko na namang natapos. Of course, hindi magiging ganito ka-succesful ang event na ito kung wala ang tulong nga mga magulang ni Blake.

Masaya rin akong nakadalo ang mga magulang ko at pati na rin si Lexie kasama sina Eli at Faye.

Pagkatapos ng book signing event at noong matapos na ang lahat nang magpapa-signature ng kanilang mga libro ay agad na umexit na ako sa bookstore, kung saan ginanap ang event. Agad na lumapit sa akin ang aking assistant at ini-abot ang aking mga gamit.

Nakakailang hakbang pa lamang ako mula sa bookstore nang biglang may humarang sa aking dinadaanan at ini-abot nito ang isang medium size bouquet.

"Para sa nag-iisang misis ng buhay ko!" Nakangiting pag-abot niya akin ng kanyang hawak.

Agad naman na lumiwanag ang mukha ko at patalon na niyakap siya na parang bata. Isiniksik ko ang aking mukha sa kanyang leeg at pinuno ng halik ang kanyang mukha habang tumatawa na ibinaba ako nitong muli.

Napapanguso na kinuha ko sa kanya ng tuluyan ang bouquet.

"Nakakainis ka! Sabi mo hindi ka makakarating! Hmp!" Nagtatampo na wika ko ngunit ang totoo eh ang saya-saya ko dahil kahit na huli na ay nakarating pa rin siya.

Lumapit ito sa akin, marahan na hinapit ako sa aking beywang bago ako hinalikan sa aking noo.

"Pwede ba yun? Mawawala ba ako? Eh misis ko kaya 'yung writer." Malambing na sabi niya at agad na iginaya na ako patungo sa parking lot.

Kinuha nito mula sa akin ang susi ng sasakyan. Siya na raw kasi ang magmamaneho papunta sa kung saan may inihanda siyang dinner para sa aming dalawa.

Naluluha na napasulyap ako sa kanya habang binabaybay na namin ang daan.

"What's wrong?" Nag-aalala na tanong nito bago kinuha ang kamay ko at hinalikan iyon. Habang ang isang kamay naman n'ya ay abala sa pagmamaneho.

"Eh kasi kahit na ang busy mong tao, nakukuha mo pa ring i-manage ang oras mo. Kahit na minsan, hindi mo kinalimutan ang mga special event na meron katulad na lang nitong book signing ko." Pahayag ko. Napangiti lamang ito.

"Tala, even though I'm a busy person, remember that you are still my priority. And I have no plans to fail as your wife. Besides, I worked hard for our future, for us." Pagkatapos ay napasulyap ito sa aking hindi pa lumulubong t'yan, "for our future baby." Dagdag pa niya habang nakangiti at hindi maitago ang kislap ng mga mata niya.

Sobrang excited na kasi siya sa magiging baby namin. Mas excited pa sa mga magiging lolo at lola.

And yes, I am three months pregnant. That's why I'm so moody right now. At napaka-swerte ko sa aking asawa dahil kahit na minsan ay bigla na lamang umiinit ang ulo ko, ay never niyang sinabayan ito. Para bang napakadali lamang sa kanya na i-handle ako.

Mas lalo pa akong napanguso dahil sa pagiging sweet niya as ever! She never changed. Kung sino siya noong unang nakilala ko, hanggang ngayon ganon pa rin siya. Pero kahit na kailan ay hindi naman ako naumay.

"Okay po, my Architect." Pang-aasar ko bago napasulyap sa kanyang mukha. Hindi na naman nito maitago ang ngiti sa kanyang lagi.

Kinikilig kasi talaga siya kapag tinatawag ko siyang Architect. And she looks so hot everytime na nag-du-draw siya. Napaka-professional n'yang tignan.

"Stop it!" Saway nito sa akin ngunit nakangiti naman.

Hindi nagtagal ay narating na nga namin ang aming destination. Agad na ipinarada nito ang sasakyan at mabilis na bumaba rin ng kotse para pagbuksan ako ng pinto, at dahan-dahan na inilalayan pababa.

Isa itong sikat na restuarant kung saan kilala sa kanyang napa-presko at kakaibang ambiance dahil sa napapalibutan ito ng iba't ibang mga halaman at punong kahoy.

"This way ma'am." Pag-assist sa amin ng waiter patungo sa table na ipina-reserve ni Blake.

Iginaya kami nito sa mini garden ng restaurant, kung saan walang ibang tao kung hindi kami lamang na dalawa. Naka-arrange na ang aming table in a romatic set up at handa na rin ang aming mga pagkain.

Hindi ko mapigilang mapanganga in disbelief, because my wife never fails to amaze me.

"Enjoy your meal ma'am!" Nakangiting pagpapaalam sa amin ng waiter at iniwan na kaming dalawa.

"Gosh! Blake, how to be you? Paano mo na-ma-manage?" Ang perfect ng kasi. Haaay! Wala na talaga akong mahihiling pa.

Ngunit sa halip na sagutin ako ay sinamaan ako nito ng tingin habang naka-pout.

"Pero bakit mo naman ako pinatay sa story?" Malungkot na tanong nito sa akin. "That's our story, it's supposed to be a happy ending!" Dagdag pa niya.

Agad naman na nanlaki ang mga mata ko dahil ang buong akala ko ay hindi na naabutan nito ang pagbabasa ko kanina. Pagkatapos ay napatawa ako ng mahina dahilan upang mas lalong mapabusangot siya.

"Exactly! OUR story! And it's already a happy ending. I still have you." Pagkatapos ay hinalikan ko ang kamay nitong hawak ko.

Sandali nitong pinagmasdan ang mukha ko bago napangiti ng matamis.

"Kaya sinaktan mo na lang at pinaiyak ang readers mo?" Tanong nito habang inuunti-unting lagyan ng pagkain ang plato ko. Napatango ako.

"Yes! Because I want them to realize that time is so important. That giving our love ones of our time is one of the best things that we can always offer, except for love. Dahil sa mundong ibabaw, ang oras ang pinakakalaban natin bukod sa ating mga sarili." Paliwanag ko sa kanya.

Naluluha naman na tinignan ako nito ng diretso sa aking mga mata.

"I love you so much, my Tala." Sabi nito sa akin at wala kong ibang makita sa kanyang mga mata kundi ang nag-uumapaw na pagmamahal nito para sa akin.

"And I love you more, my Blake." Buong puso na sabi ko rin sa kanya bago siya sinubuan ng pagkain.

Sandaling nginuya niya iyon bago muling nagsalita.

"Tell me more about it." Wika niya.

"About what?" Tanong ko.

"About time at kung bakit namatay ang Blake sa ending ng story mo na dapat ay masaya ang ending." Dagdag pa niya.

Napatango ako bago ipinagpatuloy ang aming kwentuhang mag-asawa.

TIME.

Ang isa sa dahilan kung bakit pinili ko na sad ending ang wakas ng kwento namin ni Blake na dapat ay happy ending. Dahil para sa akin, pinakaimportante talaga ang time sa isang relasyon, sa lahat ng bagay.

Gusto ko na may matutunan at mapulot na aral ang mga mambabasa sa kwento namin ni Blake, kahit na masakit ang pagtatapos. Well, sa fiction lang naman yun. Pero sa totoong buhay, syempre, masaya na kaming nagsasama ni Blake.

Marami kasi sa atin, binabalewala lamang ang oras na kaya at pwede nating ibigay sa ating mga mahal sa buhay. Hindi natin nakikita ang kahalagahan ng oras sa isang relasyon. Kahit na maliit na oras lamang, hindi pa natin maibigay at kung madalas, hirap na hirap pa tayo dahil masyado tayong abala sa buhay at maraming bagay na hindi naman talaga mahalaga dito sa mundo.

Spending time together with our loved ones is very important and valuable. It is also very important to consider how the other person you are wanting to spend time with feels about what you have set aside for them.

Sometimes, we don't need material and expensive things to make our loved ones happy, but giving simple time is enough for them.

Tandaan na hindi matutumbasan ng anumang halaga o bagay ang mga ngiti at tawa na maibibigay natin sa kanila, sa pamamagitan ng pagbibigay ng oras. Hindi nakakakababa ng pagkatao o ng sarili ang pagbigay ng KAHIT konting oras sa mga mahal natin sa buhay, pamilya, magulang, mga kaibigan o kasintahan man yan.

Through time we will also know what things are more important and what we value because what we give more time to is what we really love and prioritize. So, we need to be more careful and wise in using time and give it to what is really more important.

Minsan hindi na natin nagagamit sa tama at kung para saan ba talaga dapat natin ilaan ang ating mga oras. Hindi na natin napapansin kung ano ang mga mas importanteng bagay dito sa mundo. When you have free time, don't use it for other things, give it to your loved ones. I swear, they will appreciate you more, they will see your true value more, they will know you more, mas magiging matibay pa ang inyong pagsasama.

Marami kasi sa atin nagsisisi kung kailan huli na, saka maghahabol kung kailan wala na, kung kailan hindi na pwede at wala ng pag-asa pa. I just don't want our hearts to be filled with regrets that we wish we could have done something before but we didn't.

Kaya nga mayroong kasabihan na, 'TIME IS GOLD' kasi time naman talaga is really running for all of us. Minsan lang tayo mabubuhay sa mundo, maiksi lang ang panahon para sa ating lahat, so let's do our best for our loved ones, let's give even a little bit of our time for them because through this, mas mapaparamdam natin sa kanila ang tunay nilang halaga.

Because you can't say you love someone but you don't have time for them. You can't say that someone is important and your priority if you can't give them even a little time.

Katulad na lamang ni Tala sa kwento, she gave her very best para lamang maibigay ang kanyang buong oras at mapadama kay Blake kung gaano niya ito kamahal, hanggang sa huling sandali ng kanyang buhay.

Kahit masakit para sa kanya ang pagpanaw ni Blake, wala naman siyang pinagsisisihan dahil alam niya sa sarili niyang...naibigay niya ang ORAS na dapat ay maibigay niya para kay Blake.

Always remember, your love for someone is useless if you don't have time for them, all the dreams you work hard for are useless if you don't see something more important. And you can never buy time, there is no time machine to just go back to the moments because you regret it.

- THE END -

- Love is uncontrollable, you do not know when it will come and how it will happen, like falling for someone who you didn't expect to come into your life but turns out to be the one who will give light to your world.