KABANATA DALAWA

WARNING

This chapter contains sensitive stuffs that may cause the readers feel uncomfortable. I'm sorry pero need kasi, thank you.

[!!RAPE AND VIOLENCE!!]

-----

It's dark..it's too dark! I-I don't like it here! Wala akong makita!

Niyakap ko ang nanginginig kong katawan at bumaluktok sa takot. Hindi ko magawang imulat muli ang aking mata dahil sa iisang klase ng kadiliman lang ang aking nakikita. I cried, and cried, and cried until I passed out.

I hate it here...I hate darkness...I hate that I'm alone...darkness feels like I'm alone. All my wounds and injuries completly healed. There used to be guards outside my cell before I escaped that is why I don't feel alone---

Yes, I'm immortal and no one can ever kill me but they can hurt me. I cannot have a peaceful life and even I cannot control my death, but now that I think of it, what does hell feels like? Is this already hell?

Well yes, I did not hope to be in heaven for all the things I've been through and done.

Pumatak ang aking luha nang may napag tanto, this must be my hell, yes, my hell, napapikit ako at biglang nakaramdam ng matinding puot.

Why am I being punished? Bakit ako lang ang nag iisang nasa kadiliman, kung sila naman ang mas makasalanan?!

THEY MADE ME DO IT! WHY AM I THE ONLY ONE SUFFERING?! WHY---

Nakarinig ako ng mahinang boses kaya napamulat ako at nakita ang isang liwanag na hindi kalayuan saakin. Niliitan ko ang aking mata upang sipatin kung tama ang aking nakikita. A light! there's a light! I am not alone!

"Hi..."ang kalmadong boses nito ay ang nag pakalma saakin.

"Are you alright? I'm-----"

Habol ang hininang napaupo ako saaking kama habang hawak ng aking kaliwang kamay ang aking dibdib kung saan ang aking pusong mabilis pa sa takbo ng mga kabayo ang tibok. Hinawakan ko ang aking noo nang maramdaman na may dumadaloy pababa doon na kung anong likido, at pawis ko pala iyon dahil naliligo na ako sa sarili kong pawis!

Tumayo ako at napagtantong ang aking likuran ay binasa ng bahagya ang aking kama! shit!

Natigilan ako matapos makita ang mga bandage na nakapalupot saaking mga kamay at binti. Tumayo ako at binitawan ang hawak na unan.

"What happened."bulong ko habang palabas ng kwarto---

Shit---bakit nasa bahay ako? Bakit wala ako sa school?!

Agad-agad akong lumabas at naabutan ang mga kawaski na abala sa pag lilinis, napatalon pa sila matapos akong makita at nanlaki ang mga mata pa ng mga ito. Nataranta ang mga ito kung ano ang unang gagawin, sa huli ay nahati ang mga ito. May nag asikaso saakin at ang iba ay nag asikaso saaking kakainin at naiwan ang iba na nag lilinis.

"A-anong nangyari? Bakit nandito ako?"tanong ko.

"P-po?"nagulat pa ang kinausap kong kawaski.

"Bakit ako nandito?"ulit ko sa aking tanong.

"A-ah...na...nakalimutan niyo po ang nangyari?"tanong nito.

"Kaya nga ako nag tatanong kasi wala akong alam sa sinasabi mong nangyari na iyan."sagot ko na kunot ang noo.

"Ehehehe, ano po kasi ano...nag padala po ng balita na uuwi ka dito kasi na suspinde ang mga klase tapos nagulat nalang po kami sugatan kayo na dala ni Sir Hugo, Ma'am."paliwanag nito kaya naman tumango ako at natulala sa pag-kaing nasa hapag.

"Who's Hugo?"tanong ko.

"Hi-hindi mo din po siya kilala? Hehehe si Sir Hugo po ang bago mong butler."sabi nito.

"Hmmm."tumango ako at tumingin muli sakniya, "Tawagin mo siya, I need to talk to him."utos ko at tumayo na at umakyat papunta sa library.

Pumasok na ako sa library at agad akong lumapit sa sofa na naroon. Agad din akong nakarinig ng mga pares ng paang palapit sa library, weird. Nakarinig ako ng katok bago nag pakilala ang sinasabing Butler ko.

"Sit."minuwestra ko ang kaharap na sofa na agad namang sinunod nito.

"What exactly happened?"tanong ko.

"Matapos mo po akong sabihang mag tago ay may mga naka itim na balabal ang sumugod saatin habang nasa kalagitnaan tayo ng biyahe, mabilis po ang pang yayari pero alam ko nalang ay napatay ninyo ang mga iyon sa isang iglap lang pero matapos ang mga iyon nawalan ka ng malay at nag simulang mag karoon ng mga tila ba nasusunog ang inyong balat."kunot ang noo nitong paliwanag kaya napa isip din ako.

"Are you on drugs?"tanong ko.

"Hindi po."deretsa nitong sagot.

"Then, paano mong mapapaliwanag na ako ang pumatay sa mga sinasabi mong mga naka balabal eh kahit lamok nga ay hindi pa ako nakakapatay?"tanong ko at isa pa,

"Isa akong healer, ano ang magagawa noon sa mga kalaban? Tutulungan?"tanong ko.

"Iyon po ang pinag tataka ko...pero mabilis po ang pangyayari at hindi masundan ng aking mga mata ang mga pangyayari pero alam ko lamang ay mabilis mo silang naputulan ng hininga pero may mga nakita akong mga nag angatang mga itim na nilalang mula sa lupa na para bang mga kawal...iyon ang mga humitak pailalim sa mga walang buhay na kalaban."paliwanag muli nito.

Hindi ko alam kung maniniwala ako sa sinasabi nitong bago kong butler pero hindi ko mapigilan ang mapaisip, bakit mag sisingungaling saaking ito? pwera nalang kung...

"Nakadrugs ka talaga."pilit ko at pinanliitan pa ito ng mga mata.

Natigilan ito sa pag papaliwanag ng makarinig kami ng malakas na pag sabog at sigawan mula sa labas. Naamoy ko mula dito ang mga nasusunog na mga kagamitan. Napasigaw si Hugo matapos bumukas ng marahas ang malaking pintuan ng library at niluwa nito ang mga nakabalabal na itim na tulad ng sinasabi nila.

"A-anong---AHHH!"napasigaw ako sa hapdi na aking naramdaman ng sa isang iglap ay hawak na ng nasa gitna ang aking leeg at mahigpit itong sinasakal gamit ang mapapayat nitong mga kamay.

Nakita ko ang pag taas ng gilid ng labi ng babaeng naka sakal saakin habang mabagal pang mas hinihigpitan ang pagkakasakal nito saakin.

"You, can not hide from us."bulong nito saakin habang patuloy ito sa pag higpit saaking leeg.

Ibig kong mawalan ng malay sa sakit na nararamdaman mula sa tila nag babagang mga kamay nito na mahigpit ang pag kakasakal saakin. Nanlabo ang aking paningin sa nag babadyang luhang ibig na kumawala dahil sa sakit na nararamdaman.

"Now, Penelope...who's the queen now?"bulong nito bago tuluyang nilamon ng kadiliman ang aking paligid.

"Hindi maaari! Paanong nabuhay pa siya sa lagay na iyon?!"umalingawngaw ang boses ng babae na nakapag patayo saaking kina sasaldakang simento.

Ang mga sugat na natamo ko ay nag hilom na bago pa ako magising. Sa pag aakalang namatay na ako ay nawalan ako ng malay at nahanap ng mga kawal na humahabol saakin.

Ilang kamatayan na ba ang naranasan ko pero patuloy pa rin akong nabubuhay muli?

Ang madilim na paligid ay onti onting lumiwanag dahil sa papalapit na mga taong siguradong sasaktan na naman ako. Ang mga batong pader ay onti onting nabahidan ng kulay apoy na nag liliwanag sa dilim ng aking hawla.

Naunang pumasok si Esra na sinundan ng mga alagad niyang naka ngisi na kaagad saakin. Napaupo ako matapos makita sila lalo na nag mga lalakeng alagad nito. Hindi ko na kaya pang umiyak sa paulit ulit na nangyayari sa araw araw.

"Why don't you just die?!"isang malakas na sipa ang natanggap ko mula dito.

I don't know what's gotten into me but death is nothing to me anymore, dying is better than living for me now. What's the point of living when you have no more reason to live? No mother, no friends...no peaceful life.

"DIE!"sinakop nito ang aking muka.

Napa sigaw ako sa sakit matapos lumabas mula sa mga kamay nito ang nag ngangalit na apoy na sumunog saaking kalahating katawan. Naramdaman ko ang pag sabog ng aking mga laman sa init na nilalabas ni Esra.

Muli kong naranasan ang mamatay sa mga kamay ni Esra ngunit pag gising ko ay muli nito akong pinahirapan. Ang hirap na aking dinaranas kay Esra ay malayo sa pahirap ng aking ina.

Nang mag sawa si Esra na dahan dahang pahirapan ako ay tumayo lang ito sa gilid at pinanood akong gahasain ng kaniyang mga alagad. Namanhid na ang aking buong katawan at ang mga mala demonyong tawa nila'y hindi ko na marinig. I just stared at the ceiling and let tears rolled down my cheeks. I just want this to stop....I just wish for a peaceful life--no, I just want to die, that's all I want for now.

I hate violence and as much as I can I don't wan't to hurt someone. I tried to but I can't, there are too many powerful demons around mom and I cannot win hanggat may mga mahikerong nag gagawa ng mahikang nag papahina saakin.

Hindi ko na alam pa ang mga nangyari dahil alam ko nalang ay nag alisan na sila matapos akong maiwan kay Esra na ngingisi ngisi nalang ngayon saakin.

"Oh, that isn't your first time? Nagawa na pala ni Ina ito? Did your heart died? Pinagahasa ka ng iyong pinaka mamahal na Ina? Ha!"isang mala demonyong tawa ang ginawa nito habang pinupulot ang naiwang espada ng kanyang alagad.

"Nagustuhan mo ba iyon?"tanong nito na may ngisi.

Tinutok nito iyon saaking tiyan at dahan dahang ibinaon. Nag bago ang emosyong pinapakita nito sakaniyang muka. Tinitigan ko nalamang siya at hindi na nag salita pa, namamanhid ang buong katawan at ang isipan.

"Ang dumi mo..."puno ng disgusto ang muka nito habang sinasabi nito iyon.

"Ang dumi dumi mo."dahan dahang umangat ang labi nito at ang nabaong espada ay dahan dahan niyang tinaas.

"Ito ba ang sinasabi nilang mamumuno? Tignan mo nga ang sarili mo...wala nang dudumi pa saiyo..."hinugot nito ang espadang nakabaon saakin matapos itong makarating sa baba ng aking dibdib.

"Ginawa na ba nila saiyo ito?"tinapat nito ang espada saaking dibdib at dahan dahan iyon hiniwa.

"I allow you to use my body, Penelope."she smiled sweetly, "but please, take care of everyone."

Napangiti ako at tumango matapos siguraduhin iyon mula sa may ari ng katawan na ito.

"FUCK YOU!"isang malutong na mura ang nag pagising saakin at nakita ko nalang na hawak ko saaking kamay ang leeg ng pamilyar na babae.

Napatingin ako saaking tiyan matapos kong maramdaman ang tumagos na matulis na bagay doon. Tumaas ang aking labi at napagtanto na ang mga nangyayari saakin.

Hinatak ko ang kahoy na nasa aking tiyan at malakas na hinagis ito papunta sa lalakeng sumaksak noon saakin. Nakita kong itong babaeng nasa kamay ko nalang ang natitirang nakatayo.

"Now you tell me, ano ang pakiramdam ang mamatay?"tanong ko dito.

"Fuck you."

"Ah, ayan lang ba ang alam mong sabihin? Paano kung turuan naman kitang humiyaw?"tanong ko at binaon ang aking dailiri sa isa nitong mata hanggang sa madukot ko na iyon.

"AHHH! PUTANGINA MO, PENELOPE!"sigaw nito na tila ba isang musika saaking pandinig.

"Ay ang bilis mo namang matuto."ngumisi ako at mas diniinan ang pag kakahawak sa leeg nito.

"How is it?"tanong ko.

"You-you'll regret this! UGH!"nahihirapan man ay nagawa pa nitong mag banta.

"Nah, I won't and oh, I know you're watching Esra. Penelope's back, bitch."sabi ko bago baliin ang leeg nito.

Hindi ko alam pero palihim akong natuwa sa nasabi kong iyon, saan ko man nakuha ang katapangang sabihin niyon ay hindi ko na naisip pa.

"Mi-miss Cohen."napatingin ako sa kadadating na mga tauhan.

Nakita ko si Hugo na wala nang buhay na nasa gilid. Hindi ko alam kung ilang minuto ang lumipas matapos akong mawala sa sarili pero alam kong hindi iyon matagal dahil sa amoy ng paligid ang apoy na nasa baba ay hindi pa rin kumakalat sa buong palapag na iyon kaya tingin ko ay hindi minuto ang nag daan kundi segundo lamang.

"Clean this mess."utos ko bago lumabas sa library na walang iniiwasang mga labi at tinatapakan ito.

Nakiramdam ako sa paligid upang siguraduhin kung may natira pang kalaban. Bumaba na ako at nakita ang mga kawaski na abala sa pag patay ng apoy kaya naman ay agad kong pinag laho ang mga apoy na kanilang pinapatay.

Naalala ko ang mga sinabi at mga ginawa ko kanina, hindi ko matandaan na gumawa at nag sabi ng mga ganoong salita noon. Hindi ko din alam kung bakit pakiramdam ko ako parin si Alezeia, dahil siguro sa mga memoryang nakatatak pa din sakaniyang utak? Hindi ko din alam kung matutuwa ako sa katapangang iniwan ni Alezeia saakin o matatakot?

Napangiti ako, kung sana ay pinalitan nalang nito ang mga ala-alang ayaw ko nang maalala pa. Hihiramin ko muna ang iyong katawan at ala-ala, Alezeia....