Chapter 9: A night to remember

Kinakabahan ako. Di ko alam kung tama ba tong desisyon kong sumama kay Amir. Paakyat pa lang kami. Sinasadya kong bagalan ang bawat hakbang ko sa hagdan. Buti di naman ako inaapura ni Amir. Hawak hawak niya ang kaliwang kamay ko. Medyo sagabal din tong suot kong pastel purple dress...

Di na ako pinapili ni Don Adelio para sa dinner fate ceremony. Pagdating ko ng dining hall, nakaabang na sa akin si Amir sa hiwalay na mesa. I felt happy seeing them smiling ear to ear. Nakapagtataka lang na di ko nakita si Albert. Napangiti pa ako lalo nang makita kong nakangiti rin sa akin sina Don Adelio, Adina at Aiden. Ito na yata ang isa sa pinakamasayang araw sa buhay ko. Mukhang magkakasundo na ang lahat at matutuloy na ang nalalapit the engagement party at kasal. We had a nice dinner together before Amir and I went on a proper date. Siyempre una, sa legendary bridge kung saan nabuo ang ilan sa mga core memories na naganap dito sa Faery Palace.

"So, what do we do here?"

"Same as ever, stargazing. Also, admire the water below us. Hear nature, I mean birds, sing. What? You want more?"

(I smiled and shrugged, teasing him.)

"I just thought you could offer me a bit more. I don't know. I guess it's just surreal. Do you still remember when you burned the letter I was trying to read when I first arrived here?"

"Yes, of course."

"So tell me. Are you the one who wrote it?"

(He's smiling but did not answer immediately. There seems to be a moment of pause.)

"Of course! I did. I'm the one who wrote it. And I specifically instructed someone to give it to you. Also, you were right. I cringed and decided to abort the mission, so I burned it. That's why you weren't able to finish reading that lame letter."

He then proceeded to hug me. Tightly. I hugged him back. There, I realized that we love each other.

"Sa nalalapit na birthday ko, pwede ba ipangalan mo sa akin yung star na yun oh."

"Alin diyan? Isang buong planeta, gusto mo?"

"Grabe ka naman sa isang buong planeta. Star lang."

"Doon tayo sa terrace, gusto mo? Para mas makita mo yung stars and some planets. I'll ask the staff to bring a telescope as well."

I just smiled and he grabbed my right hand papunta sa kung saan. Sana nga sa terrace lang. Baka kasi mamaya sa kwarto na niya pala kami pumunta. (Although okey lang din naman.)

"You looked good in your dress but I think it's making it difficult for you to walk upstairs.

"You looked good in your dress but I think it's making it difficult for you to walk upstairs

Pasensya na di pa kasi naayos yung mga elevators in this area. Lalo na dito papunta sa kwarto ko."

To be honest, natrigger ako dun sa word na "kwarto" tapos may "ko" afterwards. Then I can't help but yelp when he suddenly carried me bridal style. Nagulat ako syempre.

"Wait- why? I can walk!" Di naman ako galit, kabado lang. Di niya ako sinasagot at patuloy lang siya sa paglalakad habang buhat-buhat ako.

(moments later...)

"It's fine. Here we are." Sabi niya nang ibaba na niya ako at namangha na naman ako sa nakita kong parte ng Faery Palace.

"Wow! Ang ganda naman dito. How come this is the only time I went up here?"

"Well, you're not supposed to be here."

"What do you mean?"

"It doesn't matter. Anyways, this spot is the best spot of all Faery Palace!"

"Really?"

Manghang mangha ako sa terrace. May decorations din gaya sa dining hall. May nakahanda pang mesa. Pagtingala ko sa taas, nakakalula ang mga bitwin at ang bilog na buwan.

Pagtanaw ko naman sa baba ay kitang kita ko ang kabuuan ng hardin, pati ng tulay at lawa gayundin ang mga fountain pagpasok ng Faery Palace

Pagtanaw ko naman sa baba ay kitang kita ko ang kabuuan ng hardin, pati ng tulay at lawa gayundin ang mga fountain pagpasok ng Faery Palace.

"Lagi ka bang nandito?"

"Not really. Why?" Sagot niya habang palakad siya papunta sa akin. Nakakatunaw ang mga titig niya. Nakakakilg ang kanyang ngiti. Maya maya pa'y hinawakan niya ako sa balikat at ang kanyang mga kamay ay paakyat na hinaplos ako sa leeg pati sa tenga. Nakakahilo ang mga titig niya. I'm blinking constantly. Tila ba nagayuma ako sa ginagawa niya. Patuloy pa rin siyang nakangiti at pansin kong gumagawi na rin sa mga labi ko ang kanyang mga mata. Napapikit ako nang halikan niya ako sa ilong, sa aking mga mata at sa aking mga pisngi.

"Desirae, mahal na mahal kita. Gagawin ko ang lahat para tayo'y maging mag-asawa at maging magkasama sa habang buhay. Sa hirap man o sa ginhawa. Walang makakahadlang. Kung meron mang magtangka, dadaan muna sila sa akin."

Tumango lang ako at nginitian siya saka dumampi ang kanyang mga labi sa akin.

Halos isang minuto din sigurong walang galaw

Halos isang minuto din sigurong walang galaw. Huminga ako ng malalim at napahawak ako sa kamay niyang nakahawak sa aking ulo (tenga, bahagi ng leeg at bahagi ng ulo). Di ko inaasahan ang sumunod na mga pangyayari. Hindi simpleng dampi lang ang ginawa niyang paghalik sa akin this time. To my surprise, he suddenly opened his mouth and stuck his tongue out, which I liked. He didn't let go of me easily. He waited for me to kind of beg as I tapped his chest and shoulders. I thought maybe he's been waiting for this moment to happen and now that he's got the opportunity, he's seizing it and definitely won't waste any time. Nagulat ako at nahirapan huminga.

"Sorry, I couldn't breathe. If we are to be in a relationship and, ultimately, be married, I don't think that we'll get to kiss a lot."

"Why not? ... Well, it's fine. You could give me or offer something else instead."

"And what is that?"

(a brief silence)

Makalipas ang ilang segundo ng mapansin kong tila tinitease na naman ako ni Amir, narealize ko kung ano ang ibig niyang sabihin. Hinawakan niya ang aking kamay at hinila niya ako paalis ng terrace.

"Let's go."

"Saan?"

He didn't answer me. He smiled, then proceeded to carry me again instead. I yelped again, which made him laugh a bit.

"Saan mo na naman ako dadalhin? I can walk. Are you supposed to carry me every time you take me somewhere?"

Bridal carry, again. Which made me wrap my body against his. My arms are around his neck, securing me and making sure that I won't fall.

(A few moments later, they stopped at a door that seemed to be an entrance to a room.)

"Wait, is this your bedroom?

It kind of looks like Albert's

It kind of looks like Albert's. I was there when I fainted. Parang hawig lang kayo ng mga kwarto tapos yung akin lang kakaiba. Well, bisita nga lang pala ako dito tapos kayo naman yung mga owners talaga ng Faery palace. Also, di pa pala ako nakapunta sa kwarto ni Aiden."

"From this day on, except sa kwarto mo at kwarto ko, di ka na papasok sa kwarto ng kahit na sino habambuhay. Promise me that, okay?"

"Why is that? That's a bit weird to ask. I wish to hang out with your siblings even if we were to get married."

"You can hang out with them somewhere else."

"Okay don't be mad, I promise."

"Also, I want to be honest with you...about why I brought you here."

"Yeah! As you should. Why am I here, Amir?"

I am no fool. I know exactly why he brought me to his room...

***