ตอน เมื่อความทรงจำของฉันดับสูญ1

เมื่อความทรงจำของฉันดับสูญ1

"...หลังจากที่ว่างทิวานั่งคิดอะไรต่างๆนานา ทั้งการเมืองการปกครองบริหารประเทศ จนมาถึงเรื่องศาสนาและศีลธรรมของผู้คนในปัจจุบัน "

ในมุมมองความคิดของทิวาเองนั้น "เขาคิดว่าการที่ศาสนานั้นเสื่อมถอย มันไม่ได้เสื่อมเพราะตัวของศาสนาคำสอนเลย"

"ความคิดของเขามาถึงจุดหนึ่ง ที่มันจุกในอก กับชีวิตของผู้คนและศาสนา"

"ผู้คนที่หลงผิด และผู้นำศาสนาที่ต่ำทราม การเป็นผู้ที่ไร้ซึ่งศีลธรรม"

"นำเอาคำสอนมาเผยแพร่ ในแบบที่ผิด และยังเป็นมนุษย์อีกนั่นแหล่ะ ที่ทำให้ความเสื่อมต่ำของพระธรรม มันโจ่งแจ้งออกมาให้เห็น"

"ร่างทรงที่เกิดแตกตอ แตกกอออกมายังกับดอกเห็ด นำคำสอนมาเผยแพร่แบบผิดๆ จนผู้คนหลงลืมคำสอนของพระพุทธเจ้า"

"ศีลธรรมถูกบิดเบือน เผยแผ่กันในรูปแบบพิธีกรรม การชักจูงชักชวน ผู้คนที่หลงตามให้กระทำตามตนผู้ตั้งตนเป็นอาจารย์ เป็นร่างทรง โดยพากันไม่ใช้สติ คิดตรองจึงหลงตามเขาไป"

"บางคนหลงงมจนหมดตัว ทำให้ชีวิตที่เคยดีนั้นต่ำลง นี่แหล่ะนะชีวิตของผู้คนในยุคศรีวิไลย์"

"ยุคของความต่ำทราม แกร่งแยกชิงดี เหมือนคำทำนายของบุพพาจารย์ ในยุคก่อนที่ได้ทำนายเอาไว้ว่า...

" อันผู้คนในยุคศรีวิไลย์

จักเกลือกกลั้วมัวหมองให้ส่องเห็น

จักเห็นกาขาวเป็นกาดำ

จักเห็นสิ่งต่ำเป็นสิ่งสูง

นายจะกลายข้า ข้าจะกลายเป็นนาย "

คิดๆไปกับคำทำนายที่มีนั้น มันไม่ได้ต่างจากคำทำนายของบุพพาจารย์ท่านเลย....

.....

"...คิดอะไรเพลินๆในความนึกคิด อยู่ๆก็วกมาที่ชีวิตของตนเอง  กับเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามามีทั้งความสุข และความทุกข์ ที่ผ่านเข้ามาให้พบเจอ ในวันข้างหน้าอะไรจะเกิดขึ้นกับตนอีก..."

...

"หนึ่งปีล่วงผ่านมา ชีวิตในช่วงนั้น เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น มันไม่ได้แตกต่างไปจากที่ตนเองได้เคยเห็นในสมาธิเลย"

"ตัวเองก็หาใช่ว่าคนที่ดีอะไร แต่ทำไมถึงได้มองเห็น ซึ่งเรื่องราวในอดีต และอนาคตที่จะเกิดของตนเองได้กันนะ!!"

"แม้แต่เรื่องราวของตนเอง กับคนรักที่พบเจอ และต่อสู้มาด้วยกัน จนผูกใจรักกันมั่นและได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน"

"จนเข้าสู่ปี2562 รวมระยะเวลาได้5เดือน ที่ทิวาและคนรักได้ลองใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมา ก็ต่างมีเรื่องราวเข้ามาให้ได้แก้ไขเรื่อยๆ"

"พบเจอทั้งความสุขและความทุกข์ ที่บางครั้งก็เกิดขึ้น เพราะเหตุแห่งความไม่เข้าใจกัน อันเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ ที่ต้องมีปากเสียกันบ้าง เพราะคนเรานั้นความนึกคิด ไม่อาจจะตรงกันได้เสมอไป!!"

"มันทำให้ทิวาได้มองเห็นถึงสัจจะธรรมของชีวิต ขึ้นมาอีกมากมาย กับสิ่งที่พบเจอมาในแต่ละวัน เห็นเพื่อนบางคนที่มีคู่ ก็เกิดเลิกลากันไป มันมาจากความไม่เข้าใจกันทั้งนั้น!!"

"ชีวิตของคนเรามันนั้นแสนสั้นนัก อันความสุขของเราเองนั้นก็แสนสั้น เราจะทำยังไงให้ชีวิตเรานั้นมีสุขได้นานๆ ความสุขของชีวิตคืออะไร?"

"อันเป็นความถามที่เกิดขึ้นในความนึกคิด!!.."

"ความรวยหรอ?!! ถึงจะก่อให้เกิดความสุข..!!  ลาภยศเงินทอง สมบัติ กระนั้นหรอ..!!"

"ความมีหน้ามีตาในสังคมนั้นหรือ!!?"

"ผู้คนที่วิ่งหาวิ่งตามลาภยศ หรือเงินทอง เขามีความสุขจริงหรอ?!"

"คำถามต่างๆ เกิดขึ้นมาในหัวในความนึกคิด!"

"แล้วคำตอบมันจะออกมาแนวไหน กับคำว่า ความสุขคืออะไร?!!"

"มันหาความสุขได้จริงหรอ กับชีวิตในยุคสังคมสมัยนี้!!  ยุคศรีวิไลย์!!  ยุคแห่งเทคโนโลยี!  ยุคของสังคมก้มหน้า!!  ยุคของผู้คนที่ไม่คุยกัน!!????"

"ยุคของผู้คนที่ต้องต่อสู้กัน ทางเทคโนโลยี!! แล้วความสุขมันจะมาจากไหน????"

 ทิวาเอาแต่เฝ้าคิดเฝ้าถามตนเอง แต่ก็ไม่สามารถที่จะตอบ คำถามต่างๆได้....

*****************************