ุ6 โพรมีเธียม

การินได้รู้ความจริงในที่สุด ที่แท้ร่างหนุ่มน้อยหน้าใสที่เขาพักพิงอยู่ก็คือนายคำมร ทายาทของพรอิทธิวาร์ ตระกูลมหาเศรษฐีในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

ที่แย่ที่สุดก็คือคำมรนี่แหละ ที่เป็นตัวต้นเหตุของเรื่องเลวร้ายเมื่อสิบปีที่แล้ว

การินจำเรื่องนี้ได้อย่างแม่นยำ มันเป็นข่าวใหญ่โตมาก และเป็นข่าวโด่งดังอยู่นานเลยด้วย สำนักข่าวทั้งทีวี หนังสือพิมพ์ หรือแม้แต่ช่องทางออนไลน์ที่ตอนนั้นยังไม่แพร่หลายเท่าตอนนี้ ไม่มีช่องทางใดไม่เอ่ยถึงข่าวนี้

ไฮโซคำมรขับรถสปอร์ตด้วยความเร็วสูงบนทางด่วนแถวรังสิต พุ่งชนรถคันที่พ่อของเดวิสเป็นผู้ขับคนเดียว เพราะในตอนนั้นแม้ฐานะของคุณชนะจะมั่งคั่งพอสมควร แต่เขาก็ยังใช้ชีวิตอย่างสมถะ ไปไหนมาไหนก็ขับรถเองแบบสบาย ๆ แถมรถคันที่คุณชนะใช้ก็เป็นแค่รถเก๋งเก่า ๆ ที่ไม่ได้แข็งแรงเท่านัก ไฉนเลยจะสู้รถสปอร์ตได้

พอถูกชนรถคันเก่าก็เสียหลักพุ่งตกลงจากทางด่วน นายชนะบาดเจ็บสาหัสและไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาล

มีข่าววงในที่ไม่เป็นทางการระบุว่าสาเหตุที่คำมรขับรถชนจนทำให้อีกฝ่ายถึงแก่ความตาย นั่นเป็นเพราะคำมรเมาสุราขณะขับ มีพยานบอกว่าเห็นขวดเหล้าตกอยู่ในรถสปอร์ต แต่สุดท้ายหลักฐานนี้ก็เงียบหาย ราวกับถูกกลบฝังเอาไว้

เรื่องทั้งหมดจบตรงที่คำมรขับรถโดยประมาทและทำผิดจริง แต่ตอนนั้นไฮโซหนุ่มน้อยอายุแค่สิบห้าจึงเป็นแค่ผู้เยาว์ เขาจึงได้รับความช่วยเหลือและผ่อนผัน กฎหมายไม่ต้องการเอาผิดกับคนอายุน้อยอย่างคำมร

แต่ก็มีหลายกระแสเชื่อว่า เหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่งคือความยิ่งใหญ่ของนามสกุลพรอิทธิวาร์ เมื่อสิบปีที่แล้วตระกูลหงษทัศน์พิพัฒน์ยังวนเวียนอยู่แถวตีนของเทือกเขาแห่งสมาคมไฮโซของไทยเท่านั้น ยังไม่ได้เศษแห่งความมั่งคั่งของตระกูลพรอิทธิวาร์

เดวิสในฐานะผู้เสียหายทำเรื่องร้องเรียนส่งเข้าระบบ เขาหวังพึ่งกระบวนการยุติธรรมเพื่อเยียวยาความสูญเสียที่เกิดขึ้น แต่การดำเนินการกลับล่าช้า แถมถูกประวิงจากที่ปรึกษาทางกฎหมายทางฝ่ายจำเลย จนเมื่อสองสามปีที่ผ่านมานี้เอง คำพิพากษาศาลฎีกาถึงเพิ่งออกมาว่าให้จำเลยชดเชยความเสียหายให้กับครอบครัวผู้ตกเป็นเหยื่อด้วยค่าชดเชยจำนวนหนึ่งซึ่งไม่มาก เบ็ดเสร็จคดีนี้ใช้เวลาต่อสู้กันยาวนานถึงแปดปีจึงสิ้นสุด

ผลลัพธ์ที่เกิดอาจเป็นบทเรียนบอกให้รู้ว่า เราอาจไม่ได้รับความยุติธรรมจากสังคมหากต้องสู้กับคนที่มีอำนาจเงินมากกว่า

อย่างไรก็ตาม พอมาถึงตอนนี้ฐานะการเงินและความมั่งคั่งของลาโฮมกรุปคงไม่ยิ่งหย่อนกว่ากลุ่มธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของพรอิทธิวาร์แล้ว แถมน่าจะร่ำรวยกว่าด้วย

ทั้งนี้เนื่องจากธุรกิจอีกตัวที่ทำเพิ่มนอกจากการผลิตน้ำหอม นั่นก็คือการผลิตฟีโรโมน ซึ่งลาโฮมกรุปได้เริ่มกรุยทางไว้ตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้ว และมันไปได้ค่อนข้างดีทีเดียว

ผลิตภัณฑ์ฟีโรโมนหลัก ๆ ของลาโฮมคือฟีโรโมนของแมลงศัตรูพืชชนิดต่าง ๆ โดยนำไปใช้งานด้านเกษตรกรรม เพื่อลดการขยายพันธุ์ของแมลงเหล่านั้นด้วยกลไกตามธรรมชาติโดยไม่ต้องพึ่งยาฆ่าแมลง นับว่าเป็นทั้งธุรกิจสีเขียวและเป็นแคชคาว หรือเป็นผลิตภัณฑ์ที่สร้างรายได้ให้กับบริษัทได้ดีเยี่ยม

ฟีโรโมนเป็นสารเคมีที่ไม่มีกลิ่น แต่ส่งผลอย่างมากต่อพฤติกรรมของสัตว์จำพวกแมลง ฟีโรโมนถูกปล่อยออกมาเพื่อการผสมพันธุ์ การเตือนภัย หรือการรวมกลุ่ม แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อนกว่าอย่างสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม อิทธิพลของฟีโรโมนจะยิ่งลดลง ดังนั้นสำหรับมนุษย์จึงไม่ต้องพูดถึง ฟีโรโมนแทบไม่ส่งผลอะไรต่อพฤติกรรมของมนุษย์เลย

แต่เมื่อสิบห้าปีที่แล้ว ลาโฮมกรุปมอบหมายให้พนักงานทีมฟีโรโมนจำนวนหนึ่ง ทำการวิจัยค้นคว้างานชิ้นหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นความลับ คนวงในเรียกกันว่า 'โปรเจกต์วี' ซึ่งการินเองคือหัวหน้าทีมที่ดูแลโปรเจกต์วีที่ว่า

ทีมของการินค้นพบข้อมูลอันน่ามหัศจรรย์เรื่องหนึ่งขึ้นมา สิ่งที่ค้นพบคือ ในทางทฤษฎี 'แร่โพรมีเธียม' มีส่วนช่วยในการเสริมประสิทธิภาพของอวัยวะตัวหนึ่งที่อยู่ในโพรงจมูกที่มีชื่อว่า 'โวเมอโรเนซัล ออร์แกน' (Vomeronasal Organ) ซึ่งเชื่อกันว่าอวัยวะนี้มีหน้าที่รับฟีโรโมน แต่จากวิวัฒนาการที่ผ่านไปหลายล้านปี ทำให้อวัยวะนี้แทบไม่ทำงานแล้วในมนุษย์เนื่องจากไม่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต

ดังนั้นจึงเกิดสมมุติฐานว่า การใช้โพรมีเธียมจะทำให้อวัยวะที่ว่านี้ในคนทำงานได้ดีขึ้น พูดง่าย ๆ ก็คือหากมนุษย์คนใดได้รับโลหะชนิดนี้เข้าไปสะสมในร่างกายจนถึงปริมาณหนึ่ง จะไปกระตุ้นการทำงานของอวัยวะรับฟีโรโมนที่ฝ่อไปแล้วให้ทำงานได้เฉียบคมขึ้น และทำให้ร่างกายของคนนั้นตอบสนองต่อฟีโรโมนจากคนด้วยกัน แต่ทั้งนี้ขึ้นกับเงื่อนไขที่ว่าด้วยวิธีและเทคนิคในการสกัดฟีโรโมนจากคนที่เป็นเป้าหมายด้วย ว่าทำอย่างมีประสิทธิภาพและถูกขั้นตอนไหม ซึ่งหากทุกอย่างเป็นไปตามทฤษฎี ฟีโรโมนที่สกัดจากคนจะส่งผลต่อสมองของคนที่ได้รับโพรมีเธียมกระตุ้น และนำไปสู่การเปลี่ยนพฤติกรรมของคนนั้นได้ในท้ายที่สุดนั่นเอง

อย่างไรก็ตามยังต้องเน้นย้ำว่า สิ่งที่ทีมการินค้นพบเป็นแค่ทฤษฎี ยังไม่เคยมีการทดลองจริง นั่นเพราะคุณชนะ ผู้เป็นประธานบริษัทในตอนนั้นสั่งห้ามไว้

คุณชนะมองว่าการใช้ฟีโรโมนกับมนุษย์เป็นเรื่องอันละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง เป็นสภาวะที่ยากลำบากต่อการตัดสินใจ ด้วยเหตุนี้โปรเจกต์วีจึงถูกพับเก็บไว้ ทีมงานเล็ก ๆ ของการินสลายตัว แล้วต่างคนต่างก็กลับมาผลิตฟีโรโมนเพื่อการเกษตรต่อไป

และมีอีกสาเหตุหนึ่งที่การค้นพบในโปรเจกต์วีนำไปใช้ในทางปฏิบัติไปจนถึงทำให้เป็นธุรกิจไม่ได้ นั่นก็เพราะแร่โพรมีเธียมเป็นแร่หายากและมีราคาแพงอย่างยิ่ง แถมยังสลายตัวได้อย่างรวดเร็วเมื่อสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมภายนอก

แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์เข้าข้าง หลายคนในบริษัทรู้ รวมถึงการินด้วย ว่าจู่ ๆ ก็มีวิธีเข้าถึงแร่หายากที่ว่า แถมยังทำให้ได้มาด้วยต้นทุนไม่สูงนักจนเรียกว่าเหมือนได้เปล่า แต่ต้องมีแหล่งเงินทุนขั้นต้นที่ค่อนข้างมากกับความรู้ด้านกฎหมายธุรกิจบ้างเท่านั้น

และแน่นอนว่าลาโฮมเองก็รู้เรื่องนี้ดีเช่นกัน

ความลับที่ว่าถูกค้นพบเมื่อประมาณห้าปีที่แล้ว โดยแท่นขุดเจาะน้ำมันกลางอ่าวไทยแห่งหนึ่ง ซึ่งก็คือแท่นอัญชันแห่งนี้นี่เอง เป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อว่า ผลผลิตเฉพาะที่ขุดได้จากแท่นนี้ ซึ่งก็คือน้ำมันดิบ เมื่อแยกน้ำมันออกไป ส่วนที่เหลือคือน้ำกับก๊าซธรรมชาติ แต่ที่น่าสนใจก็คือน้ำที่แยกออกมานั้นจะมีโลหะมีค่าตัวนี้ปนอยู่

นั่นคือความลับที่ลาโฮมล่วงรู้ และข้อมูลนี้มีค่าไม่ต่างจากขุมทรัพย์มหาศาลกลางทะเล

ด้วยเหตุนี้บริษัทจึงไม่รอช้าที่จะขอซื้อกิจการแท่นขุดนี้จากบริษัทเดิมทันที ด้วยเทคนิคการเข้าซื้อบริษัทและขั้นตอนการจดทะเบียนโดยอาศัยความรู้ทางกฎหมายการค้า ไม่นานแท่นอัญชันก็กลายเป็นอีกสินทรัพย์หนึ่งของลาโฮมกรุป ภายใต้ชื่อบริษัทย่อยที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการขุดเจาะอะไรก็ว่าไป แต่ยังไงก็อยู่ใต้ลาโฮมกรุปแล้วกัน

และนั่นคือสาเหตุที่บริษัทย้ายไลน์การผลิตฟีโรโมน รวมถึงห้องแล็บมาไว้ที่แท่นขุดเจาะกลางทะเล นั่นก็เพราะความรู้ที่ทีมโปรเจกต์วีค้นพบยังมีอีก นั่นก็คือแม้มนุษย์จะถูกกระตุ้นด้วยแร่โพรมีเธียมจนประสาทรับไวต่อฟีโรโมนแล้วก็จริง แต่ฟีโรโมนที่จะส่งผลต่อมนุษย์คนนั้นต้องแทรกโพรมีเธียมปริมาณเล็กน้อยลงในฟีโรโมนที่ถูกสกัดออกมาด้วย กลายเป็นว่าโพรมีเธียมคือแร่สำคัญที่ต้องถูกใช้ทั้งสารกระตุ้นการทำงาน รวมถึงผสมเข้าไปในฟีโรโมนด้วย

และยังมีข้อเท็จจริงอีกข้อที่ทีมของการินวิจัยจนทราบก็คือ มนุษย์ที่ถูกโพรมีเธียมกระตุ้น จะตื่นตัวกับฟีโรโมนสกัดที่แทรกด้วยแร่โพรมีเธียม ได้แค่ฟีโรโมนเดียวเท่านั้น หากไปเจอฟีโรโมนคนอื่น แม้จะแทรกด้วยโพรมีเธียมแล้วก็ตาม ก็จะไม่เกิดผลใด ๆ

พูดง่าย ๆ ก็คือฟีโรโมนของคนหนึ่งคน ก็จะส่งผลกับมนุษย์ที่ถูกกระตุ้นด้วยโพรมีเธียมแค่คนเดียว เป็นการจับคู่กันแบบหนึ่งต่อหนึ่งเท่านั้น

และเนื่องจากแร่โพรมีเธียมมีราคาแพง และมีสภาพไม่เสถียร จึงง่ายกว่าที่จะย้ายไลน์การผลิตและห้องแล็บฟีโรโมนมาอยู่ในที่ที่โพรมีเธียมถูกแยกออกมาได้สด ๆ ร้อน ๆ

นี่เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้การินต้องย้ายสำมะโนครัว ทิ้งครอบครัวมาลงหลักปักฐานอยู่ที่แทนนี้ตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว

หลังคุณชนะจากไป ดูเหมือนลาโฮมจะขุดโปรเจกต์วีขึ้นมาทำใหม่ แต่การินไม่แน่ใจว่าด้วยมีเหตุผลใดอยู่เบื้องหลัง

อย่างไรก็ตาม พอโปรเจกต์วีถูกกลับมาปัดฝุ่นใหม่ แน่นอนอยู่แล้วว่าการินถูกมอบหมายให้เป็นหัวหน้าทีมอีกครั้ง และไม่ผิดจากที่คาดว่าเขาปฏิบัติหน้าที่ได้ดีเยี่ยม จนกระทั่งเมื่อสามปีที่แล้ว เกิดเหตุสุดวิสัยอันส่งผลให้การินที่เป็นหัวหน้าห้องแล็บ อยู่ในสภาพเสียศูนย์อันเนื่องจากการสูญเสียลูกเมียเพราะอุบัติเหตุ ซึ่งส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานอย่างเห็นได้ชัด จึงเป็นเหตุให้บริษัทโยกเขากลับมาทำงานในส่วนเดิม นั่นก็คือแล็บผลิตฟีโรโมนแมลงศัตรูพืช

ซึ่งการินก็ไม่ว่าอะไร แค่เสียความรู้สึกนิดหน่อยเพราะเขาเป็นคนปั้นโปรเจกต์นี้มากับมือ แต่อย่างน้อยเขาก็ภูมิใจว่า ก่อนก้าวออกมาจากโปรเจกต์วี เขาสร้างผลงานที่ค่อนข้างเสร็จสมบูรณ์ไว้ เขาคิดค้นวิธีสกัดฟีโรโมนจากคนได้แล้วเรียบร้อย ส่วนการผลิตแร่โพรมีเธียมให้ออกมาในรูปแบบที่มนุษย์สามารถรับเข้าไปได้ ดูเหมือนลาโฮมจะให้ที่อื่นเป็นผู้ผลิต การินเลยไม่รู้รายละเอียดตรงส่วนนี้

สามปีที่ผ่านมา หลังจากเขาไม่ได้อยู่ในโปรเจกต์วี เขาก็ไม่รับรู้ความคืบหน้าอะไรในนั้นทั้งสิ้น

แต่มีอย่างหนึ่งที่สร้างความสะใจเล็กน้อยให้กับการินนั่นคือ ดูเหมือนพอเขาออกมา แล้วลาโฮมให้คนใหม่มารับช่วงแทน ก็ไม่มีความคืบหน้าอะไรสักเท่าไร การินพอทราบว่าฟีโรโมนกับยากระตุ้นโพรมีเธียม ยังไม่เคยถูกนำไปทดลองจริง ๆ กับคน กลายเป็นว่าสุดท้ายโปรเจกต์วีที่ไม่มีเขาอยู่ ก็มีความก้าวหน้าค้างเติ่งอยู่แค่นั้น ไม่ได้ไปไหนไกลกว่าที่เขาทำทิ้งไว้เมื่อสามปีที่แล้วเลย