8 วิตามินบำรุง

ประธานหนุ่มตื่นเช้าในห้องพักรับรองวีไอพีที่เลเวลทรี หรือที่ชั้นสามของแท่น เขารู้สึกปวดหัวแทบระเบิด เพิ่งมาเสียใจตอนนี้ว่าเมื่อคืนไม่น่าดื่มเยอะไปเลย

ชายหนุ่มพยายามกลั้นใจลุกขึ้นไปเปิดม่าน เปิดหน้าต่างบานเลื่อน พอทำแบบนั้นลมทะเลสดชื่นก็พัดกรูเข้ามาในห้องทันที

เขาใช้มือกุมศีรษะพลางคิดว่า

'อูย ปวดหัวจัง แบบนี้ต้องถอนไหมเนี่ย'

แต่ทำแบบนั้นคงไม่ดี งั้นอย่างน้อยก็ขอกาแฟเข้ม ๆ เพิ่มอีกสักแก้วแล้วกัน ชายหนุ่มคิด

เขาเลยโทรศัพท์ไปสั่งกาแฟจากห้องอาหารเพิ่มจากที่มีอยู่แล้วในเมนูมื้อเช้า หวังว่านั่นจะช่วยเยียวยาอาการเมาค้างได้

พอเรียบร้อยแล้วเขาก็เดินมายืนติดอากาศ ในสภาพมีแค่กางเกงในบ็อกเซอร์ตัวเดียวติดกาย เขาใช้มือยันไว้ตรงกรอบล่างของบานหน้าต่างพลางสูดอากาศสดชื่นเข้าปอด

หากมองจากทางเดินในห้องไปยังเตียง ไปตรงจุดที่เขายืนอยู่ จะเห็นภาพโครงร่างตัวคนสีดำ เป็นภาพแนวย้อนแสงที่ค่อนข้างเซ็กซี่เย้ายวนราวกับภาพโฆษณาชุดชั้นในชาย อันเนื่องจากรูปร่างของคนตรงหน้าต่างเปี่ยมไปด้วยความงดงามทางสรีระของบุรุษเพศ

เดวิสเป็นคนตัวสูง ไหล่กว้าง เอวค่อนข้างเล็ก รูปร่างได้สัดส่วนจาการออกกำลังกาย พอมองย้อนแสงเลยยิ่งขับเน้นให้เห็นผิวพรรณละเอียดดูสุขภาพดีของเขา เห็นส่วนที่สว่างและมืดของกล้ามเนื้อแกร่งสวยงามสมส่วน จากท่ายืนนิ่งในตอนนี้ เขาดูราวกับรูปปั้นเทพบุตรสีดำ

พอได้สัมผัสลมทะเลของแท่นขุดเจาะแห่งนี้ ทำให้เขาคิดถึงตอนไปพักผ่อนที่วิลลาหรูหราที่ด้านหน้าติดหาด ด้านหลังติดภูเขา แต่เขากลับรู้สึกว่าวิวกับอากาศกลางทะเลอย่างแท่นแห่งนี้ ให้ความรู้สึกสดชื่นที่แตกต่างที่บอกไม่ได้แน่ชัดว่าคืออะไร

เขาเลยสูดลมหายใจเข้าออกช้า ๆ รู้สึกผ่อนคลายหายปวดหัวขึ้นมาเล็กน้อย

ชายหนุ่มทบทวนความทรงจำ อันที่จริงเขาไม่เคยมาเยือนที่นี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่ตอนลาโฮมกรุปซื้อแท่นแห่งนี้ก็ตาม ตอนนั้นเขายังอยู่ต่างประเทศ และเขาเองก็ไม่ทราบวัตถุประสงค์แน่ชัดว่าเหตุใดลุงชินถึงสนใจที่นี่

ไม่อยากเชื่อเลยว่า ตอนนี้เขามีความจำเป็นให้มาที่นี่ค่อนข้างถี่ ไหนจะเรื่องอาเดี่ยวประสบอุบัติเหตุเมาตกน้ำ ไหนจะเรื่องไอ้คำมรที่เขาให้คนเอามันมาซ่อนไว้ที่นี่ แล้วดันฟื้นขึ้นมาพอดิบพอดีช่วงเดียวกันอีก

พอคิดถึงตรงนี้ ความทรงจำของเขากับเรื่องเมื่อคืนก็กลับมา เขาจำได้ราง ๆ ว่าบุกเข้าไปในห้องของคำมร

ก่อนหน้าจะบุ่มบ่ามทำเรื่องนั้น เดวิสมีหลายเรื่องให้คิด และจำเป็นต้องพึ่งแอลกอฮอล์ พอดื่มไปได้สักพักก็เกิดแรงกระตุ้นบางอย่างให้บุกไปที่ห้องของศัตรู แต่พอเข้าไปในห้อง ไฟก็ดับมืด ฝ่ายนั้นหลับไปแล้ว เขาเลยนึกไม่ออกว่าจะเอายังไงต่อ เลยได้แต่นั่งมืด ๆ ในห้องของมัน พลางครุ่นคิดอย่างหนักหน่วงไปด้วย

ที่น่าแปลกคือไม่รู้เขาคิดยังไงถึงหยิบขวดไวน์ติดมือไปดื่มในห้องนอนของคำมรด้วย ปกติเขาไม่ใช่คนดื่มจัดแบบนี้

เขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อประมาณหนึ่งปีที่แล้ว พอรู้ว่าคำมรเสพยาเกินขนาดจนโคม่าไม่ได้สติที่โรงพยาบาล เขาก็ดีใจและสมน้ำหน้ามันมาก แต่อีกไม่นานต่อมาเขาก็เกิดความคิดบางอย่าง

นั่นคือเขาทำเรื่องนี้ได้ จับตัวมันมาขังไว้ในที่ที่ยากจะเข้าถึง แล้วเขาก็นึกถึงแท่นขุดเจาะแห่งนี้ เป็นที่ที่เหมาะในการซ่อนคนทีเดียวแหละ

เขาตั้งใจว่า ถ้ามันฟื้นขึ้นมา เขาจะทรมานมัน ทำร้ายมันให้สาสมกับความผิดที่มันทำไว้กับพ่อของเขา

เสียงจากในหัวของเขาดังขึ้น 'ตอนนี้มันก็ฟื้นแล้วนี่ เอาไงต่อดีล่ะ'

นั่นสิ ชายหนุ่มเผลอระบายลมหายใจออกมาทีหนึ่ง เขานิ่งตรองคิดใคร่ครวญ มือข้างหนึ่งลูบขึ้นลงตรงคางที่มีตอหนวดขึ้น

แต่แล้วเขาก็หลุดจากห้วงความคิดเพราะมีเสียงเคาะประตู

มีเสียงพูดขออนุญาตก่อนเข้าห้อง ประธานหนุ่มเอ่ยปากอนุญาต "เข้ามาได้"

พอประตูเปิดก็มีเสียงเอี๊ยดเบา ๆ ของล้อรถเข็นอาหารที่บดไปตามพื้นที่ลาดด้วยพรม ชายวัยกลางคนใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา ทรงผมจัดแต่งจนเรียบไปด้านหลัง พี่พลผู้ช่วยส่วนตัวของเขานั่นเอง ชายวัยกลางคนคนนี้ลุงชินจัดหามาให้เพื่อคอยรับใช้เขาในทุกเรื่อง

"อาหารเช้ากับกาแฟที่คุณหนูสั่งเพิ่มครับ"

"อ้าว พี่พล ทำไมเข็นอาหารมาเอง ไม่เป็นแม่บ้านทำล่ะ"

"อ้อ เช้านี้แม่บ้านยุ่ง ๆ กัน ผมกลัวคุณหนูจะรอเลยเอามาเสิร์ฟให้เองดีกว่า"

ประธานหนุ่มหล่อพยักหน้า "เลยต้องรบกวนเลย" เขาพูดแต่ดวงตาไม่ได้มองเลขาส่วนตัว เขาแค่เหลือบมองอาหารในรถแบบผ่าน ๆ แล้วก็หันไปมองวิวทะเลดังเดิม

"ผมยินดีทำให้คุณเดวิสอยู่แล้วครับ"

พลตอบอย่างสุภาพก่อนจะถอยหลังจากรถเข็นอาหารประมาณหนึ่งก้าวแล้วจึงพูดต่อว่า

"คุณหนูอย่าลืมกินวิตามินด้วยนะครับ"

เดวิสพยักหน้าโดยไม่หันหน้ามามอง

ผู้ช่วยส่วนตัวโค้งให้คุณหนูหนึ่งครั้งก่อนจะถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วจึงหันหลังเดินออกจากห้องไป ครู่ต่อมาเดวิสก็เดินมาที่รถเข็นอาหารชุบโครเมียมเงางาม เขาเห็นอาหารชั้นเลิศจานต่อจานในรถ ที่มีฝาครอบแก้วปิดไว้ข้างบน

แล้วเขาก็เห็นยาเม็ดสีเขียวเล็ก ๆ ใส่ไว้ในถ้วย นั่นคือวิตามินที่ลุงของเขากำชับให้กินตั้งแต่วันแรกที่มาถึงที่แท่นอัญชันหลายวันก่อน ลุงชินอธิบายว่า ถ้าเขามีธุระต้องมาที่แท่นขุดเจาะน้ำมันดิบอีกหลายครั้ง ต้องกินวิตามินนี้บำรุงร่างกายไว้ เพราะสภาพบรรยากาศที่แท่นมีไอระเหยของสารไฮโดรคาร์บอนที่มาจากหลุมเจาะในความเข้มข้นค่อนข้างสูง หากปล่อยให้สัมผัสกับร่างกายบ่อย ๆ จะทำให้อ่อนแอลง ซึ่งวิตามินนี้จะช่วยปรับสมดุลได้ เดวิสรับฟังแล้วทำตามโดยไม่ได้มีข้อโต้แย้งใด ๆ

แม่บ้านรับคำสั่งเรื่องกาแฟเพิ่มพิเศษแล้วจัดหามาให้เขา พอชายหนุ่มเห็นก็คิดว่า ช่างรู้ใจจริง ๆ แล้วเขาก็รินกาแฟที่ใส่มาเต็มเหยือกที่วางบนถาดอุ่นร้อนลงในถ้วย เป่าแล้วจิบเข้าไปหนึ่งคำ จากนั้นก็ใช้สองมือคลึงที่ถ้วยเพื่อให้ความร้อนลดลง ต่อมาเขาก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมแล้วมองวิวนอกหน้าต่างอย่างใจลอย

เขาเอามือแตะที่ลำคอ ฉับพลันความรู้สึกแปลก ๆ ของเมื่อคืนก็แล่นกลับมาในมโนสำนึก

ตอนใบหน้าของเขาก้มลงไปจนเกือบชิดไอ้คำมร ทำไมเขารู้สึก...คอแห้ง แต่จะพูดแบบนั้นก็ทำให้สับสนไปหน่อย เขาไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไรดี บอกได้แค่ว่าเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด

เอาละ ๆ ยอมรับตรง ๆ ก็ได้ว่า ตอนใบหน้าของเขาลงไปใกล้ชิดไอ้หมอนั่น เขาพลันเกิดความร้อนรุ่มปวดหนึบตรงเป้ากางเกง เป็นความรู้สึกอยากปลดปล่อย อยากจะกลืนกินอีกฝ่ายเข้าไปทั้งตัว

เป็นความต้องการทางเพศ เขาอยากมีอะไรกับไอ้เลวนั่น!

นี่มันบ้าอะไรกัน เป็นไปได้ยังไง เขาเกลียดมันจะตาย

เดวิสเบรกความนึกคิด แล้วหยิบมือถือขึ้นมา เข้าไปดูในอัลบั้มรูปเขากับพ่อ จากนั้นเขาก็กัดกรามจนขึ้นนูน

ยังไงเขาก็จะแก้แค้นมันให้ได้ มันต้องได้รับผลตอบแทนอย่างสาสม!