675

บทที่ 675 ผลกรรม

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็วางใจ” เจียงจื้อหยวนยกมุมปากหลายที ก่อนจะถอนหายใจยาว ในบริเวณที่ไกลออกไป เผยอี้และเฝิงจงเหลียงกำลังเดินเข้ามาทางนี้ คนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาก็ตามเข้ามา เขายืนนิ่ง เหมือนสัตว์ตัวหนึ่งที่ถูกขังเอาไว้และรอให้คนเข้ามารับโดยไม่คิดขัดขืน

ความจริงเขาก็คิดไว้แล้วว่าลูกสาวอาจจะไม่ยอมรับตัวเอง ยังไงก็ตามเขาไม่ใช่พ่อที่ดีอะไร แต่ตอนที่มั่นใจแล้วว่าเธอไม่ยอมรับตัวเอง เขาก็ยังคงรู้สึกหมดหวังมากอยู่ดี