บทที่ 237 บุคลิกและความสามารถ
ในห้องแถลงข่าว ดนตรีที่เปิดคลอยังไม่ถูกปิดลง
เหล่านักข่าวรวมไปถึงพนักงานต่างๆ ในห้องต่างก็เงียบกริบ นานพอสมควร บนจอนั่นก็กลายเป็นเพียงจุดแสงเล็กๆ ก่อนที่จะดับมืดลงไป
ต่อจากนั้นเสียงดรตรีที่ช้าๆ ก็กลายเป็นค่อยๆ ฮึกเหิมขึ้นมา หลายๆ คนเริ่มที่จะใจเต้นดัง ‘ตึก ตึก’ ตามเสียงดนตรีไป จากนั้นหน้าจอที่ดำสนิทนั่น ก็กลายเป็นสีขาวทั้งผืน จากนั้นก็เป็นเหมือนหมอกขาวที่ล่องลอยตามลม จากนั้นภาพใบหน้าที่แท้จริงก็ค่อยๆ ปรากฏออกมาทีละนิดๆ