บทที่ 500 จำได้
เซี่ยเชาฉวินดูนาฬิกาแวบหนึ่ง อีกยี่สิบนาทีเธอยังมีประชุมต้องไปร่วม เวลาว่างที่จะมานั่งดื่มชากับลัวหยิ่นมีมากที่สุดเพียงสิบห้านาทีเท่านั้น
เธอไม่คิดถ่วงเวลา ทั้งสองต่างก็ไม่ใช้คนอื่นคนไกลอะไร เพราะฉะนั้นเซี่ยเชาฉวินจึงพยักหน้า
“แต่งงานแล้วจริงๆ ค่ะ”
ตอนที่เจียงเซ่อเซ็นสัญญากับกังหัว ได้ซื้อแหวนคู่หนึ่งของกังหัว ซึ่งแหวนคู่นี้เป็นแหวนที่เธอและเผยอี้เคยไปจองที่กังหัวด้วยกัน