243

บทที่ 243 จนถึงวันนี้

“ผมนึกถึงตัวเองในตอนนั้นตลอดเลย”

คนที่ก้มหัวอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ และบรรจงเขียนปฏิเสธจดหมายรักที่มีคนให้เฝิงหนานมา

เผยอี้ฝังหน้าตัวเองลงบนขาของเจียงเซ่อ จนเธอเริ่มรู้สึกถึงไอร้อนที่ค่อยๆ ปกคลุมขาของตัวเอง และความชื้นที่ก่อตัวขึ้น คำพูดของเผยอี้ทำให้ความรู้สึกมากมายที่มีอยู่มันตีกันไปหมด

เหมือนเธอจะพอนึกภาพออก ว่าเขาที่นั่งก้มหน้าอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสือ และช่วยเธอเขียนจดหมายปฏิเสธแทนในตอนนั้นเป็นยังไง