502

บทที่ 502 ความหมาย

หลังจากมื้อเที่ยง เจียงเซ่อก็พยุงเฝิงจงเหลียงไปเดินเล่นในสวน เผยอี้ดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก ปล่อยให้สองปู่หลานที่พลัดพรากได้ใช้เวลาร่วมกัน

“เธอรีบกลับบ้านตระกูลเผยไปกับอาอี้เถอะ อย่าให้ผู้ใหญ่ต้องรอ”

เฝิงจงเหลียงเร่งเธอตั้งแต่ตอนกินข้าว แต่เจียงเซ่อกลับไม่เร่งไม่รีบ พอเขาเริ่มบ่นก็มักจะพูดพร้อมรอยยิ้มว่า

“ไม่รีบค่ะ”

“ทำไมถึงไม่รีบ” ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เขาก็ขึ้นเสียง “คุณท่านคงจะรู้ตั้งนานแล้วว่าพวกเธอจะกลับมา ยังยื้อเวลาไม่ยอมไป ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ”