บทที่ 316 เกี่ยวกับ
มันเขียนด้วย ‘เสี่ยวเหวย’ ด้วยลายมือของจางเจิน
เวลาที่เขาเขียนชื่อของเธอ เขามักจะชอบให้ฟ้อนต์ลายมือที่มีศิลปะเสมอ เขายืนยันความคิดของตัวเองว่า เขามีเธอคนเดียวในหัวใจ แม้แต่ตอนที่เขาเขียนชื่อเธอ เขาก็จะตั้งใจเขียนเสมอ ไม่ใช่แค่เขียนไปชุ่ยๆ
ดูจากตัวหนังสือแล้วเขาน่าจะออกแบบขึ้นมาใหม่ มันเหมือนว่าเขาเขียนย้ำซ้ำรอยเดิมอยู่เสมอ เมื่อลองเทียบกับสีฝ้าเพดานที่มันซีดไปหมดแล้ว ทำให้มันยิ่งดูชัดเจนกว่าจุดไหนๆ