300

บทที่ 300 ปู่และหลาน

เจียงเซ่อเงยหน้ามองเขา เฝิงจงเหลียงทำหน้าขรึม

“เสี่ยวหลิว!”

เจียงเซ่อถอนหายใจ เธอลุกขึ้นแล้ววางของในมือลง ก่อนจะปัดๆ มัน

“อย่าโมโหไปเลยค่ะ ก็แค่เห็นว่าพวกกิ่งไม้คุณปู่ตัดไปมันตกลงบนพื้น ก็เลยเก็บมันขึ้นมาเท่านั้นเอง แต่ก่อนตอนที่อยู่บ้าน หนูเองก็เคยช่วยคุณปู่ทำแบบนี้เหมือนกัน เขาบอกว่า กิ่งไม้ที่ตกลงบนพื้น พอมันเน่าเปื่อยก็จะกลายเป็นแบคทีเรีย ไม่ดีต่อต้นเยว่จี้น่ะค่ะ”