307
บทที่ 307 เดินได้
เติ้งไห่เสยผมอย่างทำตัวไม่ถูก เหมือนกับว่าไม่รู้จะอธิบายออกไปอย่างไร สุดท้ายก็หันไปสั่งผู้หญิงข้างๆ หญิงสาวคนนั้นก็ถอยออกไปทันที แล้วเขาก็เดินเข้าไปหาเจียงเซ่อ
“เธอคือ……แฟนของฉันเอง”
จ้าวร่างดูถึงตรงนี้ ก็ตะโกนสั่งหยุดทันที
เว่ยจั้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตอนที่ทุกคนเดินเข้าไป เขาก็แอบเช็ดเหงื่อบนหน้าผากไปทีหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นยิ้มๆ