522-1

บทที่ 522-1 ฉันเอง

“กว่าจะได้บทนี้มาๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เธอจะต้องรักษามันเอาไว้สิ! ถ้าเกิดไปทำให้เชี่ยซ่าเหลยโกรธเข้าอีกละก็ มันไม่มีอะไรดีกับเธอแน่ๆ คุณสมิธเองก็ถึงกับโทรมาหาฉันแล้วด้วยซ้ำ ว่าช่วงนี้เธอเป็นอะไรกันแน่!”

ใบหน้าของผู้จัดการส่วนตัวดูดุไม่น้อย ลาร่ากวาดของที่อยู่บนโต๊ะเครื่องสำอาง เสียงของกระทบลงกับพื้นดังไปทั่วห้อง เครื่องสำอางหลายชิ้นและของใช้ต่างๆ ตกลงไปอยู่บนพื้นจนหมด กระปุกแป้งแตกกระจาย ละอองแป้งฟุ้งกระจายไปทั่ว และมันก็เลอะเท้าเธอไปข้างหนึ่ง