ตอนที่ 847 ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น~
ลู่ถิงเซียวพูดประโยคนี้จบ ก็พยักหน้าขอตัวลา
กวนรุ่ยและกวนจื่อเหยาอึ้งอยู่ตรงนั้น มองหน้ากันไปมา ลู่ถิงเซียว...หมายความว่ายังไง...
“คำพูดลู่ถิงเซียวเมื่อกี๊หมายความว่ายังไง? ผู้หญิงคนนี้ก็แค่ลูกเลี้ยงที่สกุลหนิงไล่ออกจากบ้านมาไม่ใช่หรือไง?” กวนรุ่ยขมวดคิ้ว
“เหมือนจะไม่ใช่ลูกเลี้ยง แต่เป็นลูกแท้ๆ นะคะ...” กวนจื่อเหยาพึมพำ