ตอนที่ 233

ตอนที่ 233 ภาษาอังกฤษล้มเหลว

เช้าตรู่ในวันถัดมา

ท้องฟ้านับวันก็ยิ่งสว่างช้า เขามักจะอาลัยอาวรณ์กับผ้าห่มอยู่เสมอ จางจื่ออันบิดเลื้อยไปมาบนเตียงอยู่นาน แต่ก็ยังคงตื่นขึ้นมาตรงตามเวลา มานั่งหาวอยู่ที่ข้างเตียง แล้วก็สวมเสื้อคลุมอย่างไม่เร่งรีบ

ภายในห้องนอนที่มืดสลัว ทันใดนั้นก็มีดวงตาสีฟ้าแวววาวคู่หนึ่งสว่างขึ้นมา จ้องมองมาที่เขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร