ตอนที่ 301

ตอนที่ 301 ความรู้สึกกลับไปอยู่ที่ไหน

ริชาร์ดมองแขนของเธออยู่พักใหญ่ถึงจะกระโดดขึ้นไปได้ เนื่องจากหลังจากขึ้นไปแล้วกรงเล็บไม่มีแรงจึงไม่ได้จับให้มั่นคง แถมยังโซเซอยู่พักหนึ่ง ซุนเสี่ยวเมิ่งเลยรีบไปพยุงมันเอาไว้

“เอาล่ะ พวกเราไปกันเถอะ”

เธอเงยหน้าระดับเดียวกันกับไหล่ขวา ให้สายตาของมันและตัวเองอยู่ในระดับสายตาเดียวกัน

“ชู่!” เธอยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปาก บอกกับมันว่าอย่าส่งเสียงดัง