ตอนที่ 486

ตอนที่ 486 ความพ่ายแพ้

ตอนเฟยหม่าซือกระโดดเข้าไปในสนาม ต้าหยากำลังคุมเชิงห่างกันประมาณสิบเมตร พูดให้ถูกต้องคือ เป็นต้าหยาที่กำลังยั่วยุราชามาสทิฟฟ์อยู่ฝ่ายเดียว เห่าใส่ราชามาสทิฟฟ์ไม่หยุด

ถ้าเปลี่ยนเป็นสุนัขตัวอื่นคงจะเห่าตอบ หรือกัดตอบขึ้นมา แต่ราชามาสทิฟฟ์ตัวนี้ไม่ปกติจริงๆ มันไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการเห่าของต้าหยา แม้แต่มองตรงๆ ก็ไม่มองสักนิด ขนสีดำตรงคอปลิวในสายลมหวีดหวิว ดวงตาสีแดงกะพริบเล็กน้อยมองช่างดอกไม้ไฟที่ถือปืนยืนอยู่บนบันไดยกขึ้นลงอย่างเย็นชา ราวกับรู้ว่าคนคนนี้เป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุด นิสัยเฉพาะตัวที่สุขุมนุ่มลึกแบบนั้น ทำให้คนรอบข้างทั้งเคารพทั้งหวาดกลัว