ตอนที่ 517 เดินออกจากเงามืดนั้นไม่ได้
อวี่เจ๋อเอียงข้าง ให้หัวของอวิ๋นตั่วหนุนบนแขนเขา โอบตัวเธอไว้ในอ้อมอกตัวเอง “แบบนี้จะไม่ฝันร้ายแล้วใช่ไหม?”
อวิ๋นตั่วสะลืมสะลือ รู้สึกเพียงว่าอบอุ่นมาก เธอพยักหน้าลงน้อยๆ
อวี่เจ๋อมองดูเธอหลับจนสนิทไป คิ้วที่ขมวดอยู่ก็คลายออก จากนั้นใช้มืออีกข้างหนึ่งประคองใบหน้าและลูบบริเวณใบหูของเธอ ตัวเขาเองก็ค่อยๆ หลับด้วยเช่นกัน