บทที่ 38 ชีวิตคือความจำใจ
อวิ๋นตั่วเองเมื่อถึงโรงพยาบาลแล้วถึงได้รู้ว่าอวี่เจ๋อเปลี่ยนห้องพักผู้ป่วย ตอนที่เธอหาห้องผู้ป่วยธรรมดานั่นเจอ อวี่เจ๋อก็ลุกจากเตียงออกไปแล้ว
“เขาไปไหนแล้วคะ” อวิ๋นตั่วถามคนไข้ที่อยู่ในห้องเดียวกัน
“ไม่รู้เหมือนกัน คงจะออกไปเดินเล่นน่ะ”
อวิ๋นตั่วบอกให้แม่บ้านหลิวนำอาหารเช้าไปวางไว้ก่อน ส่วนตัวเองจะออกไปหาอวี่เจ๋อ