0046 ผู้กล้าเผชิญหน้ากับการเปิดเทอม

บทที่ 46 ผู้กล้าเผชิญหน้ากับการเปิดเทอม

วันเวลาดุจสายน้ำ คืนวันผันผ่านเหมือนลูกธนู ตอนเปิดเทอมเรามักจะเข้าใจประโยคนี้อย่างลึกซึ้งที่สุด อวิ๋นตั่วกำลังนับนิ้วตัวเองอยู่ เหมือนซัมเมอร์นี้ยังผ่านไปไม่เท่าไร ก็เหลือเวลาอีกแค่เจ็ดวันซะแล้ว

เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียง คิดไปคิดมาแล้วก็นอนลงไปอีกครั้ง เหมือนกับว่าถ้านอนอยู่แบบนี้ จะช่วยหยุดเวลาของวันนี้เอาไว้ได้