บทที่ 43 ต้องมองเรื่องราวด้วยวิสัยทัศน์ของการพัฒนา
อวิ๋นตั่วทำอาหารออกมาด้วยความยากลำบาก แต่กลับไม่มีใครกิน ดังนั้นเธอจึงต้องจำใจส่งไปให้อวี่เจ๋อ เธอทำท่าทางราวกับจำใจส่งมา ไม่ได้ตั้งใจที่อยากจะส่งให้ แต่เป็นเพราะทำออกมาแล้วไม่มีคนกิน ถ้าไม่มีใครกิน มันก็จะสิ้นเปลืองใช่ไหมล่ะ ดังนั้นจึงต้องผิดคำพูด เพราะเธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ
อวี่เจ๋อเองก็จำใจกิน เพราะฝีมือของอวิ๋นตั่วนั้นไม่ได้ถือว่าดีนัก เธอสามารถทำขนมหวานออกมาให้เค็มได้ ทำของสดออกมาให้ขมได้ พออวี่ซีกับหลินเพียวเพียวมาเยี่ยม แล้วเห็นอาหารบนโต๊ะ ก็ถูกหลอกเอาด้วยรูปร่างหน้าตาของอาหาร กินเข้าไปหนึ่งคำ ก็ต้องแย่งกันวิ่งเข้าห้องน้ำ