บทที่ 107 มีแค่อวิ๋นตั่วที่จัดการเขาได้
อวี่ซีเป็นคนนำอาหารเที่ยงมาส่ง โดยที่มีหลินเพียวเพียวเดินตามหลังมาด้วย
หลินเพียวเพียวปฏิบัติกับทุกคนอย่างมีน้ำใจไมตรี ทำราวกับว่าตัวเองนั้นเป็นเถ้าแก่เนี้ย ทุกคนที่ได้รับน้ำใจจากเธอต่างก็รู้สึกอึดอัดจนทำตัวไม่ถูก อวี่เจ๋อใช้สายตาถามน้องสาวของตัวเองว่าทำไมถึงมีเหตุการณ์แบบนี้ได้
อวี่ซีอธิบายให้พี่ชายฟังเบาๆ “อย่าโทษหนูนะ พอดีเจอกันกลางทาง พี่เขาก็จะมากับหนูให้ได้เลย หนูคิดว่าเราเป็นเพื่อนบ้านกันมาหลายปี เลยไม่สะดวกใจจะปฏิเสธจริงๆ”